விதவை தாயும் பிட்டு பார்க்கும் மகனும் – 1 (Vithavai Thaium Bittu Maganum)

This story is part of the விதவை தாயும் பிட்டு பார்க்கும் மகனும் series

வணக்கம் நண்பர்களே, முந்தைய கதையான “எனது ஜட்டியும் இரு மகன்களும்” கதைக்கு கொடுத்த வரவேற்புக்கு நன்றி, இது அடுத்த முயற்சி “விதவை தாயும் பிட்டு பார்க்கும் மகனும்” ஒரு தாயின் கதை, இந்த கதையை கதையின் நாயகியான மீனாவே சொல்வது போல் எழுதியிருக்கிறேன், படித்துவிட்டு கருத்துகளை தெரிவியுங்கள் ~k2631k .

வணக்கம் நான் மீனா, நான் சொல்லப்போகும் இந்த கதை இன்று நடந்தது அல்ல பத்து வருடுங்களுக்கு முன் 2011ல் நிகழ்ந்தது. அப்போது எனக்கு வயது 34, என் கணவர் இறந்து இரண்டு ஆண்டு ஆன காலம். எனக்கு ஒரு மகன் உண்டு பெயர் கார்த்திக், அப்போது அவனுக்கு வயது பத்தொன்பது.

எனக்கு சிறுவயதிலே திருமணம் முடிந்தது, எனக்கு தெரிந்ததெல்லாம் வீடு, என் கணவன் என் மகன் அவ்வளவுதான். திடீரென என் கணவர் இறந்ததும், நான் இடிந்து போனேன், வாழ்வில் அடுத்து என்ன செய்ய போகிறேன் என்று தெரியாமல் திக்கி முக்காடி போனேன், என் மகனோ அவன் அப்பா போன பின்பு மன அழுத்தத்திற்கு உள்ளானான்.

வெளியே எங்கும் செல்லாமல், வீட்டில் அவன் அரையிலையே இருந்துவிட்டான், யாருடன் பேசுவது இல்லை, நானே தவித்து கொண்டிருக்க என்னை அவனால் பாத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. அவனுக்கு துணையாக அவனறயில் சிறு கணினி பெட்டி ஒன்று இருக்க அதனையே எப்போதும் பார்த்து கொண்டிருப்பான். என்னிடம் கூட சரியாக பேசுவதில்லை.

என் கணவர் இறந்து பின்பு அவர் வேலையே எனக்கும் கிடைக்க, ஓரளவு வாழ்வில் தெளிவு வந்தது. அப்போது மீண்டும் என் மகனை எப்படியாவது சரி செய்ய வேண்டும் முடிவு செய்தேன், அன்று வேலையிலிருந்து மதியமே வீட்டிற்கு வந்தேன், அவனுக்காக எடுத்து வைத்த உணவு அப்படியே இருக்க, தட்டில் எடுத்து கொண்டு அவன் அறை கதவை திறந்தேன், அதிர்ந்தேன்.

அவனறயில் இருந்த கணினியில் ஒரு பழைய மலையால படம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது, அதில் பென்னொருத்தி ப்ராவும் பாவாடையுடன் படுத்திருக்க, ஒருவன் அவளை தழுவி கொண்டிருந்தான், அதனை பார்த்துக்கொண்டே என் மகன் அவன் சுண்ணியை பிடித்து ஆட்டிக்கொண்டிருந்தான்.

எனக்கு தலை சுற்றியது, பூமி நழுவியது, கதவை தாங்கி பிடிக்க அது சத்தம் எழுப்பியது. உடனே என் மகன் என்னை திரும்பி பார்க்க, நான் அதிர்ச்சியில் அவனையே பார்த்தபடி கையில் தட்டுடன் நின்றேன். ஆனால் அவன் சாதாரணமாக எழுந்து வந்து தட்டை வாங்கிக்கொண்டு கதவை சாற்றினான்.

நான் அதிர்ச்சியில் உறைந்து அங்கேயே நிற்க அந்த பிட்டு படத்தின் சத்தம் நிற்காமல் கேட்டு கொண்டிருந்தது. எனக்கு அன்று முழுக்க தூக்கமே வரவில்லை. இதை பற்றி யாரிடம் சொல்வது, வெளியே சொன்னால் என் மகனை பற்றியல்லவா தப்பாக பேசுவார்கள், நான் சரியாக வளர்க்கவில்லை என்று என்னையே ஏசுவார்கள்.

அப்போது ஒரு டாக்டரை அணுகி எனது துயரத்தை சொல்ல அவர் சில விஷயங்களை தெளிவுப்படுத்தினார். அதாவது நெருங்கிய உறவில் அல்லது யார் மீதாவது பற்று அதிகம் உள்ளவர்கள் நம்மை விட்டு பிரிந்தால், அந்த துக்கத்தை சரிவர வெளிகாட்ட முடியாதவர்கள், இப்படி வித்யாசமாக நடந்து கொள்வார்கள்.

அதிலும் சிறுவர்கள் இப்படி செய்வது சகஜம்தான், சிலர் அவர்களாகவே சீக்கிரம் விட்டுவிடுவார்கள், சிலர் துக்கத்தை முழுதும் வெளிக்காட்டிய பின்பு விட்டு விடுவார்கள் என்றார், நான் உடனே அந்த கணினி அங்கே இருந்ததால் தானே பார்க்கிறான், நான் வேண்டும் என்றால் எடுத்து விடவா என்று கேட்டேன்.

அதற்க்கு அவர் அப்படி அவசரப்பட்டு ஏதும் செய்தால், அவனுக்கு அது அதீத கோபத்தை உண்டாக்கும், அப்புறம் அவனை கட்டுப்படுத்துவதும் காப்பாத்துவதும் கடினம், நீங்கள் பொறுமையாக இருக்க வேண்டும், நீங்கள் தான் அவனை பொறுமையாக அனுசரித்து மாற்ற முடியும் என்று சொல்லிவிட்டார். எனக்கு அவர் அப்படி சொன்னதும் பயம் இன்னும் அதிகமானது.

என் மகன் இப்போது இந்த செயலை விடப்போகிறான் என்று தெரியாமல் தவித்தேன். அடுத்த நாள் மாலை நான் வீட்டிற்கு வந்ததும், தயங்கியபடியே அவன் அறைக்கருகில் சென்று மெல்ல கதவை திறக்க கணினியில் இன்னொரு மலையாள பிட்டு படம் ஒன்று ஓடிக்கொண்டிருந்தது, பெண்ணொருத்தி துன்டை கட்டிக்கொண்டு குளிக்கிற காட்சி.

நான் கதவை சாத்திவிட்டு நகர்ந்தேன், டாக்டர் சொன்னது போல் பொறுமையாக தான் இவனை அனுசரிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன். காலையில் வேலைக்கு போகும் முன் என் மகனிடம் ‘கண்ணா அம்மா வேலைக்கு போறன், சாப்பாடு எடுத்து வச்சிருக்கன், சாப்பிடு. அப்புறம் உனக்கு ஏதாவது வேணுமா சொல்லு அம்மா கண்டிப்பா வாங்கிட்டு வரன், உனக்காக..’ என்று நான் சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன்.

அப்போது என் மகன் ‘பிட்டு பட சீடி வாங்கிட்டு வா’ என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றுவிட்டான். இதை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை, ஒரு மகன் அவன் அம்மாவிடம் கேட்க்கும் பொருளா அது. டாக்டர் வேறு சொல்லியிருக்கார், அவனை கோபப்படுத்தமால் இருக்க வேண்டும் என்று.

மாலை ஆபிஸ் முடிந்ததும், என் மனம் மீண்டும் கனத்தது. காலையில் என் மகன் வேண்டும் என்று சொன்னது அதை எப்படி நான் வாங்குவது. யாரேனும் பார்த்தால், என் நிலைமை என்ன, கடைக்காரன் என்னை என்ன நினைப்பான். ஆனால் என் மகனின் நிலை, முடிவெடுத்தேன்.

ஆட்டோ பிடித்து சீடிகள் விற்கும் இடத்திற்கு சென்றேன், கடைசியாக ஒரு சிறு கடை மற்ற கடைகளிடம் தள்ளி இருந்தது, கூட்டம் குறைவாக இருந்தது. மனதில் துணிவை வரவழைத்து கொண்டு அங்கே சென்றேன். உள்ளே ஒரு வாலிபன் மட்டும் இருக்க அவன் ‘என்ன படம் மேடம் வேணும்’ என்று கேட்க என் நாவறண்டு போனது.

நான் ‘க்கும் அது இந்த.. படம்’ என்று இழுக்க அவன் ‘சொல்லுங்க மேடம் தமிழ் படமா இங்கிலிஷ் படமா, புது ஹார்ரி பாட்டர் படம் ஒன்னு வந்துருக்கு, நம்ம ஜாக்கி கராத்தே கிட் இருக்கு, பசங்களுக்கு டாங்கில்ட் அனிமேஷன் படம் இருக்கு என்ன வேணும் சொல்லுங்க’ என்று அவன் எடுத்து போட நான் தைரியத்தை திரட்டி மெதுவாக ‘அந்த படம்’ என்றேன்.

முதலில் விழித்தவன் பின் புரிந்து ஆச்சர்யமாய் பார்த்தான். எனக்கு உடம்பெல்லாம் கூசியது. பின் என்னை ஒரு மாதிரி பார்த்துவிட்டு அடியிலிருந்து ஒரு சீடியை எடுத்து கருப்பு பிளாஸ்டிக் கவரில் போட, என்னால் தினமும் வந்து போக முடியாதல்லவா அதனால் நான் ‘இன்னும் மூணு சேர்த்து.. கொடு’ என்று சொல்ல அவன் நம்பாமல் மீண்டும் என்னை ஒரு மாதிரி பார்த்துவிட்டு போட்டு கொடுத்தான்.

நான் காசை கொடுத்துவிட்டு பேக்கில் போட்டு, வேகம் வேகமாக அந்த கடையை விட்டு வெளியேறி ஆட்டோ பிடித்து வீடு வந்து சேர்ந்து, கதவை சாத்தியதும் தான் எனக்கு மூச்சே வந்ததது. நான் வந்த சத்தம் கேட்ட என் மகன் வெளியே வந்தவன் என்னை பார்த்து ‘சீடி’ என்று கேட்டான்.

எனக்கு அழுகையே வந்து விட்டது ஆனால் அவன் முன்னாள் காட்டிக்கொள்ள விரும்பவில்லை, பையிலிருந்த கவரை அவனிடம் கொடுக்க அவன் அதை வாங்கிக்கொண்டு உள்ளே சென்று கதவை சாத்திக்கொண்டான். கடவுளே ஏன் இப்படி என்னை கொள்கிறாய் என்று வானம் பார்த்து சொல்லிவிட்டு எனதறைக்கு சென்று கட்டிலில் சரிய எனையறிமால் நான் தூங்கி போனேன்.

ஒருவாரம் நான் வாங்கி கொடுத்த சீடியை பார்த்து முடித்துவிட்டு, மீண்டும் என்னிடம் சீடி கேட்க என் நிலைமையை யோசித்து பாருங்கள். ஆனால் எனக்கு வேறு வழி இல்லை, என் மகன் எப்படியாவது இதில் இருந்து வெளியேற வேண்டும் என்று கடவுளை வேண்டிக்கொண்டு புறப்பட்டேன்.

மீண்டும் அதே கடைத்தெரு, மீண்டும் அதே கடைக்கு செல்லலாமா இல்லை வேறு இடத்திற்கு செல்லலாமா என்று மனதிற்குள் ஓர் குழப்பம், புதிய இடத்திற்கு சென்று அங்கே மீண்டும் அசிங்க படுவதற்கு இங்கேயே சென்று வாங்கி வந்துவிடலாம் என முடிவெடுத்தேன்.

ஒருவித தயக்கத்துடன் நான் அக்கடைக்குள் நுழைய, அந்த வாலிபன் என்னை அடையலாம் கண்டுகொண்டான். அங்கே இன்னொரு சிறுவன் ஏதோ வாங்கிக்கொண்டிருக்க அந்த வாலிபன் ‘டேய் இந்தா நீ வாங்கணுது போதும் கிளம்பு’ என்று விரட்டி விட அவன் சென்றான்.

நான் தயங்கியபடி சென்று நிற்க, அந்த வாலிபனே அடியிலிருந்து ஒரு சீடியை எடுத்துக்கொண்டே ‘நம்ம கடை சீடி, எப்படி இருந்துச்சு மேடம்’ என்று கேக்க நான் ஏதும் சொல்லமுடியாமல் தவித்து நின்றேன். அவன் அந்த சீடியை மேலே வைத்து ‘இது மலையாள பிட்டு சீடி மேடம், இதுல வரவங்களா நல்லா கும்முனு இருப்பாங்க.. உங்கள மாதிரி’ என்று சொல்லிவிட்டு பைக்குள் வைத்தான்.

அவன் அப்படி தைரியமாய் என்னிடம் பேச, என் பாதத்தில் ஏதோ பூச்சி ஊறுவது போல் தோன்றியது, நான் அமைதியாகவே இருக்க அவன் தொடர்ந்து ‘மேடம் இந்த சீடி புதுவரவு, இங்கிலிஷ் படம், மேட்டரு வெறியா இருக்கும்.. அப்புறம் இது ஆப்பிரிக்கா அது பெருசா இருக்கும்.. கடைசியா இது ஜப்பான் பிட்டு, ரொம்ப நேரம் தாங்கும்… ‘ என்று சொல்லி கவரில் போட்டான்.

அவன் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் என் உடலை கூச செய்தது, முடித்த உடனே காசை கொடுத்துவிட்டு ஏதும் பேசாமலே வெளியே வேகமாய் வந்துவிட்டேன். என் மகனுக்காக எண்னென அசிங்கமெல்லாம் படவேண்டியிருக்கிறது, கடவுளே. ஆனால் இதெல்லாம் என் மகனுக்கு புரிவது எப்போது.

ஆனால் அவன் புரிந்துகொள்ளவில்லை, அந்த படங்கள் பார்த்து முடித்ததும், மீண்டும் என்னிடம் புதிது வேண்டும் என்றான், அதுவும் என்னிடம் ‘இன்னுமும் கொஞ்சம் நல்லதா பாத்து வாங்கிட்டு வா’ என்று வேறு சொன்னான். எனக்கு மீண்டும் அங்கே செல்ல மனமில்லை ஏற்கனவே அந்த கடைக்காரன் என்னை அரிப்பெடுத்தவள் என்று நினைத்து பேசத்தொடங்கிவிட்டான்.

இதற்க்கு எப்படி முடிவு கட்டுவது என்று எனக்கு விளங்கவில்லை. அப்போது ஆபிசில் ஒருவர் பேசுவது கேட்டது, ‘இன்னும் எதுக்குடா நேர்ல போயி அலைஞ்சிகிட்டு அதான் இன்டர்நெட்டு வந்துடுச்சுல இப்போல்லாம் பிஎஸ்என்எல்லே அன்லிமிடெட் கொடுக்காரனுங்க, தியேட்டர்க்கு போனா அதா வாங்கி குடு இதை வாங்கி குடுன்னு உசுர எடுத்துடுவானுவோ’ என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்க என் மூளை வேலை செய்தது.

சரி இன்று கடைசியாக ஒருமுறை அந்த கடையில் வாங்கி கொடுத்துவிட்டு, இது தீருவதற்குள் நெட் கன்னெக்க்ஷன் வீட்டிற்கு கொண்டு வந்துவிட வேண்டியது என முடிவெடுத்தேன்.

இம்முறை நான் அவனது கடைக்கு செல்லும்போதே இளித்துக்கொண்டே என்னை வரவேற்றான், ‘வாங்க மேடம், எங்க நீங்க வராமலேயே போயிடுவீங்களோன்னு நெனச்சன்.. வந்துடீங்க..’ என்று வழிந்து சொல்ல நான் மனதிற்குள் கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ மீனா என்று சொல்லிக்கொண்டேன்.

‘மேடம் இந்தாங்க நீங்க எப்போதும் வாங்குற மலையாள பிட்டு, இதுல ஸ்பெஷலே ரேஷ்மா ஆண்ட்டி முத தடவ முழு அம்மணமா நடிச்சிருக்கா, சும்மா கும்முனு இருப்பா, கண்டிப்பா பிடிக்கும்’ என்று சொல்லி கவரில் வைத்தான்.

அவனுடைய தைரியம் இன்னும் ஜாஸ்தியாயிருக்கிறது, ஆனால் என்னால் அவனை அமைதியாய் இருக்கும்படி கூட சொல்ல முடியவில்லை. ‘அடுத்து மேடம்.. இங்கிலிஷ் படம், செம ஓலு, அதிலும் அந்த பொண்ண திருப்பி போட்டு ஓப்பான் பாருங்க.. ப்பா பாத்துட்டு சொல்லுங்க’ என்று என்னை பார்த்து சொல்லிக்கொண்டே அதையும் உள்ளே வைத்தான்.

‘மேடம், இது உங்களுக்கு ரொம்ப பிடிக்கும், இதுல வரவனுக்கு சுன்னி ரொம்ப பெருசு பாக்கும்போதே உங்களுக்கு தண்ணி வந்துடும்னா பத்துகோங்களேன், அதுமட்டுமில்ல மேடம் அந்த பொண்ணு வாயிலையே அடிச்சு கஞ்சிய இறக்குவான் பாருங்க சான்சே இல்ல’ என்று சொல்லிவிட்டு அதையும் வைத்தான்.

எனக்கு இவன் எப்போ சொல்லி முடிப்பான் எப்போ கிளம்பலாம் என்று இருந்தது. அவன் கடைசியான ஒரு சீடியை எடுத்து என் கண்முன்னே காட்டி ‘மேடம், இது உங்களுக்காகவே ஸ்பெஷலா எடுத்து வச்சிருக்கன் மேடம்’ என்று சொல்லிவிட்டு என்னை அருகே கூப்பிட நான் நகரவே இல்லை, என்ன செய்ய காத்திருக்கிறானோ என்று தோணியது.

அவனே மெல்ல முன்வந்து ‘இதுல உங்கள மாதிரியே ஒரு ஆன்டியோடு உண்மையான பிட்டு இருக்கு, என்ன மாதிரி ஒரு சின்ன பையன் கிட்ட செமையா ஓழ்வாங்குற வீடியோ’ என்று சொல்லிவிட்டு அந்த கவரில் வைத்து என்னிடம் கொடுக்கும்போது ‘அந்த ஆன்டிக்கும் உங்கள மாதிரியே கலரு, உங்க உயரம், உங்கள மாதிரியே.. முலை.. சூத்து.. எல்லாம் ஒரே சைஸ் மேடம்’ என்று சொல்லி கொடுத்தான்.

எனக்கு திக்கென்றானது, என்னை பற்றி பச்சையாக என்னிடமே சொல்கிறானே என்று ஒரு மாதிரி அசிங்கமாக இருந்தது. நான் கவரை பிடிக்க அவன் விடவில்லை அவனும் பிடித்திருந்தான், நான் அவனை பார்க்க அவன் கண்ணில் காமம் மிளிர்ந்தது, என் மீதான காமப்பசி எனக்கு புரிந்தது.

மேலும் அவன் விடாமல் ‘மேடம் நீங்களும் அந்த ஆண்ட்டி மாதிரி ஓழ்வாங்குவீங்களா’ என்று கேக்க எனக்கு தலை முதல் கால் வரை வேர்த்தது. நான் கவரை பிடித்து இழுக்க அவன் விட்டான். நான் பையில் வைத்திருந்த காசை பதட்டத்தில் தேட அவன் ‘வேணாம் மேடம்’ என்றான்.

நான் அவனை பார்க்க அவன் ‘ரெகுலர் கஸ்டமர் நீங்க அதிலும் என்னோட ஸ்பெஷல் கஸ்டமர், அடுத்த தடவ வரும்போது கொடுங்க மேடம்’ என்றான். இன்றே தப்பித்தால் போதும் என்றிருக்கிறேன் இதில் அடுத்த தடவை வேறா. ‘இல்லப்பா இப்போவே குடுத்துடறன் இந்தா’ என்று கையை நீட்டினேன்.

அவன் காசோடு என் கையை பிடித்து ‘மேடம் என்ன மேடம் காசு கொடுத்து தள்ளி வைக்கிறிங்க, காசெல்லாம் வேண்டாம் மேடம், அதுக்கு பதிலா வேணா’ என்று அவன் இழுக்க நான் பயத்தில் ‘பதிலா..’ என்று கேக்க அவன் ‘நல்ல பிட்டு கலக்ஷன்லாம் குடுத்திருக்கன், எனக்காக நீங்க உங்க ஜட்டிய மட்டும் கழட்டி குடுத்தீங்கனா அது போதும் மேடம்’ என்று சொன்னான்.

எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டது நான் அவனையே பரிதாபமாக பார்த்து, ‘ப்ளீஸ்ப்பா, நான் அப்படி பட்டவ இல்ல.. நான் தான் காசு தறேன்ல ப்ளீஸ்’ என்று கெஞ்ச அவன் ‘அப்படி பட்டவ இல்லையா அப்போ நல்லதா போச்சு, அப்படினா எனக்கு உன் ஜட்டியோடு சேர்த்து உன் சூத்தையும் காட்டிட்டு போ, இல்லனா உன்ன எங்க பாத்தாலும் பிட்டு சீடி கொடுப்பன்’ என்றான்.

எனக்கு தலை சுற்றியது, முதலில் ஜட்டி மட்டும் கேட்டான் இப்போது எனது சூத்தையும் பார்க்க வேண்டும் என்கிறானே, நானே வாய் கொடுத்து மாட்டிக்கொண்டேனோ.. இப்போது என்ன செய்வது இந்த நாள் தான் கடைசி என்று கொஞ்சம் தைரியமாய் இருந்தேன், இவனுக்கு அது தெரிந்து விட்டதோ.. என்ன செய்வேன் கடவுளே என்று மனதிற்குள் பரபரப்பாக நினைத்தேன்.

அதற்குள் அவன் ‘என்ன மேடம் யோசிக்கிறீங்க, ரொம்ப யோசிச்சீங்கனா அப்புறம் வேற என்னென்னமோ கேப்பன் பாத்துக்கோங்க’ என்று சொல்ல நான் ஒரு மூளைக்குள் பிடித்து தள்ளப்பட்டது போல் உணர்ந்தேன், எனக்கு தப்பிக்க வேறு வழி தெரியவில்லை, வெளியில் எதேச்சையாக என்னை இவன் பார்த்துவிட்டால் சொன்னதை செய்தாலும் செய்வான் என்று நினைத்து ‘காட்டுறேன்’ என்றேன்.

அவன் கையை விட கடைக்குள் யாரவது வருகிறார்களா என்று பார்த்தேன், யாருமில்லை, அவன் ‘ம்ம்ம் சீக்கிரம் கழட்டிகொடுங்க மேடம்’ என்று சொல்ல என் புடவையை மெல்ல முட்டிவரை தூக்கி, கையை உள்ளே விட்டு ஜட்டியை கழட்டி அவனிடம் கைநடுங்க கொடுத்தேன்.

அதை வாங்கியவன் அவன் மூக்கில் வைத்து முகர்ந்து ‘ஆஆஆ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் மேடம் உங்க புண்டை வாசம் சூப்பர்.. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்’ என்று சொல்லி முகர்ந்துகொண்டே என் முன்னாள் என் ஜட்டியை நக்கி ‘ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ம்ம்ம் ஜட்டியே இவ்ளோ டேஸ்டுன்னா உங்க புண்டை ம்ம்ம்ம்’ என்று சொல்லவிட்டு ‘ம்ம்ம் உங்க சூத்தையும் காமிங்க மேடம்’ என்று சொன்னான்.

நான் தயங்கியபடி ‘அது.. யாராவது..’ என்று சொல்ல அவன் புரிந்துகொண்டு அவனுக்கு பின்னால் ஒரு கதவை திறந்தான், ஒரு சிறு அறை இருந்தது, அதற்குள் அவன் உள்ளே சென்று என்னை அழைக்க, நான் பயத்தில் அப்படியே நின்றேன்.

அவன் புரிந்துகொண்டு ‘கவலை படாதீங்க மேடம் கண்டிப்பா நான் ஓக்க மாட்டேன், எனக்கு ஜஸ்ட் உங்க சூத்த மட்டும் காட்டுங்க போதும்’ என்றான். நான் தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு உள்ளே சென்றேன், உள்ளே சென்றதும் கண் இருட்டியது ஆயினும் திட படுத்திக்கொண்டேன்.

அவன் ‘ம்ம் சீக்கிரம் உங்க அழகு சூத்த காட்டுங்க’ என்று சொல்ல நானும் திரும்பி நின்று புடவையை தூக்கி அவனுக்கு காட்டினேன். அவன் ‘ஆஆஆஆ ஸ்ஸ்ஸ் மேடம் நான் பாத்த எந்த பிட்டுலையும் எவளுக்கும் இப்படி ஒரு சூத்து இல்ல மேடம்.. ஆஅ ஸ்ஸ்ஸ் என்ன சைசு… ஒரு 38 இருக்கும்ல ஆஆ ஸ்ஸ்ஸ் நல்ல ரவுண்டு ஷேப்பு… அடடா’ என்று சொல்லியதுடன் சலக்புலக் என ஏதோ சத்தம் கேட்டது.

நான் அவனுக்கு என் சூத்தை காட்டியபடி திரும்பி பார்க்க அவன் என் சூத்தை வர்ணித்துக்கொண்டு அவன் சுண்ணியை ஆட்டி கொண்டிருந்தான். நான் உடனே திரும்பிக்கொண்டேன், எனது சூத்தை பார்த்து கையடிக்கிறான், என் உடலெங்கும் கூசி மயிர்க்கூச்சம் எழுந்தது, அதில் புடவையை இறக்க மறந்தேன்.

அவன் அதை பயன்படுத்திக்கொண்டு ‘ஆஆ ஸ்ஸ்ஸ் மேடம் ஆஆ இந்த ரவுண்டு சூத்த விரிச்சு ஆசைதீர நக்கனும் ஆஆ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஆஅ உங்கள இப்படியே சூத்தடிச்சு, என் கஞ்சியாலயே இந்த சூத்துக்கு அபிஷேகம் பண்ணனும் மேடம் ஆஆ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஆஆ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…’ என்று சொல்லி கஞ்சியை சிதறவிட்டான், அதில் சிலதுளிகள் பறந்து என் சூத்தில் விழவே நினைவுலகிற்கு வந்த நான் பட்டென சேலையை இறக்கினேன்.

அப்படியே திரும்பி பார்க்காமல் சீடியை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே வந்து ஆட்டோ பிடித்து வீடு சென்றேன். போகும் வழியெல்லாம் என் கண் கலங்கி கண்ணீர் வர துடித்தது, ஆனால் என்னால் அழக்கூட முடியவில்லை. எப்படியெல்லாம் இருந்த நான் இன்று ஏதோ ஒரு சிறு அறையில் எவனோ ஒருவனுக்கு என் சூத்தை காட்டி நின்றுருக்கிறேன்.

அவன் அதை கண்டு கையடித்து சுகம் காண்கிறான், அவனுடைய சிறு கஞ்சி என் சூத்தில் இருப்பது உணர்ந்து இருந்துகொண்டிருக்கிறது, இதெல்லாம் யாருக்காக என் மகனுக்காக ஆனால் அவனுக்கு அதெல்லாம் கவலையில்லை, நேராக வந்து கவரை வாங்கிக்கொண்டு அவன் அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.
அந்த நிகழ்விலிருந்து முழுதும் என்னால் விடுபட முடியவில்லை, இரண்டு நாட்கள் கழித்து ப்ராட்பேண்ட் சேவையை வாங்கி, என் மகனிடம் இனிமேல் வெளியே வாங்க தேவையில்லை இதிலேயே பார்த்துக்கொள் என்று சொல்லிவிட்டேன்.

இனிமேல் அந்த மாதிரி இடத்துக்கெல்லாம் செல்ல தேவையில்லை. எவனிடமும் எதையும் காட்ட தேவையில்லை என்று கொஞ்சம் நிம்மதி அடைந்தேன். ஆனால் அந்த நிம்மதி கொஞ்ச நாள் தான் என்று எனக்கு தெரிந்தது..

தோடிரும்.. மேலும் கருத்துக்களுக்கு இன்ஸ்டா @k22631k