காமத்தில் திளைக்கும் மனம் – பகுதி 1 (Kamathil Thilaikum Manam)

This story is part of the காமத்தில் திளைக்கும் மனம் series

இன்று காலை என்னுடைய மாமனார் அப்படி கேட்டது பற்றியே எனது மனம் யோசித்துக்கொண்டிருந்தது. அவர் அத்தனை மிருதுவான குரலில் அவருக்கான ஆசையாக கேட்டாலும், அது இத்தனை விவகாரமானதாக இருக்குமென நான் நினைத்துப்பார்க்கவில்லை. கேட்டுவிட்டு, இன்று இரவு 8 மணி வரை அவளை யோசிக்கச்சொல்லியும், எந்த பதிலானாலும் பரவாயில்லை என்றும் சொல்லிவிட்டு வெளியில் போயிருக்கிறார். அவர் வருவதற்குள் இரண்டில் ஒன்று, ஆம் அல்லது இல்லை என சொல்ல நான் முடிவு பண்ணவேண்டும்.

என்னைப்பற்றி. நான் ரதிதேவி. பள்ளிக்கூடத்தில் ஆசிரியையாக பணிபுரிகிறேன். வயது 38. திருமணமாகி 12 ஆண்டுகள் கடந்து விட்டன. அன்பான கணவர் முகிலன், ஓவியக்கல்லூரியில் பேராசிரியர். இரண்டு பெண்பிள்ளைகள், ஏழாம் வகுப்பு மற்றும் நான்காம் வகுப்பு, பக்கத்திலிருக்கும் ஒரு தனியார் பள்ளிக்கூடத்தில். கணவர் ஓவியர் என்பதால், வீட்டில் எங்கும் அவரின் கைவண்ணத்தில் ஓவியங்கள் மாட்டப்பட்டு பார்ப்பவர் கண்களுக்கு விருந்தளிக்கும்.

மகள்கள் இருவரும், தினமும் மாலை 5 முதல் 8 வரை பக்கத்து வீட்டு அவர்களின் தோழி வீட்டில் விளையாட்டு, படிப்பு என்று இருந்துவிட்டு வருவார்கள்.

இந்த 12 ஆண்டுகள், இல்லற வாழ்க்கையில் ஒரு நாளும் என்னை முகிலன் ஏமாற்றியது கிடையாது. அத்தனை ரசிப்புத்தன்மையோடு அவர் ஒவ்வொரு இரவையும் இன்பமாக்கித்தருவார். வீட்டிலும் சேலை கட்டியே இரு… அதுதான் உனக்கு அழகு என்பார். பள்ளிக்கூடம் முடிந்து வந்தாலும் சேலையை மாற்றி வேறு ஒரு மெல்லிய சேலையையே அணிவதுதான் இப்போதும் வழக்கம். அந்த மெல்லிய சேலையில் உடல் பாகங்கள் ஆங்காங்கே வெளியில் தெரிவது, முகிலன் இப்போதும் ரசிக்கும் விஷயங்களில் ஒன்று.

36” அளவுள்ள எனது முலைகள், அந்த மெல்லிய சேலையினூடே பிரா அணியாத ஜாக்கெட்டிலிருந்து பிதுங்கி தெரிவதும், லேசான உப்பிய வயிற்றின் அடிப்பகுதியில் தெரியும் தொப்புளும் பார்க்கும் ஆண்களுக்கு கண்டிப்பாக என்னை ஒருமுறையேனும் அனுபவிக்கத்தோன்றும் என முகிலன் சொல்லாத நாளில்லை. சொல்லும்போதெல்லாம் எனக்குள் ஒருவித குறுகுறுப்பு எனது அடிவயிற்றைத்தாண்டி ஜட்டி அணியாத புண்டைமேட்டில் தோன்றினாலும், இப்படியெல்லாம் பொண்டாட்டிகிட்ட பேசறீங்களே என்று செல்லச்சண்டை போடுவது வாடிக்கை. ஆனால், அதற்குமேல் மற்றொரு ஆணோடு இணைத்து என்னை
நான் நினைத்ததே கிடையாது.

எனது மாமனார், இதற்கு முன் அவ்வப்போது எங்கள் வீட்டிற்கு வந்து போய்க்கொண்டிருந்தாலும், இப்போது நிரந்தரமாக எங்களுடனே தங்க வந்துவிட்டார். எனது மாமியாரோடு ஊரில் வாழ்ந்து வந்தவர், அவர் இறந்ததும் அங்கிருக்க முடியாமல் மாமியாரின் நினைவுகளில் வித்துக்கொண்டிருப்பது எங்களுக்கு தெரிந்ததும், நானும் முகிலனும் கட்டயாப்படுத்திய பிறகே, இப்போது 2 மாதங்களாக எங்களுடன் இருக்கிறார். எந்த தொந்தரவும் குடுக்காமல், பிள்ளைகளுடன் விளையாடி, வெளியில் நடைப்பயிற்சி என்று பொழுதை போக்கிக்கொண்டிருக்கிறார்.

அவர், இன்று அப்படி என்னைக்கேட்டதும் நான் ஆடித்தான் போய்விட்டேன். இன்று காலை…

“மாமா… இந்தாங்க காபி…”, என்று சொல்லி நான் திரும்பியதும்…

“ஒரு நிமிஷம்மா… கொஞ்சம் பேசணும் உன்கிட்ட…” என்று உட்கார்ந்திருந்தவர் எழுந்து நின்றார்.

சமையலறைக்குள் போகப்போனவள் திரும்பி நின்று, “என்ன மாமா… சொல்லுங்க…”

எனது கண்களைப்பார்க்காமல் கீழே தரையைப்பார்த்து… “அது வந்து.. உன்கிட்ட.. அதை எப்படி…”

“என்கிட்ட என்ன மாமா தயக்கம்? சொல்லுங்க..”, அவரைப்பார்த்து கேட்க…

“அது… நேத்து நைட் உங்க பெட்ரூம் கதவு மூடாம இருந்தது…”, தரையைப்பார்த்துக்கொண்டே சொல்லிக்கொண்டிருக்க…

அவர் சொன்னதும்தான் உரைத்தது எனக்கு, நேற்றிரவு கதவை மூட மறந்தது. என்னை நானே திட்டிக்கொண்டு… “அது.. மறந்து அப்படியே தூங்கியிருப்பேன் மாமா…”

இன்னமும் தரையை பார்த்துக்கொண்டே, “இல்லம்மா… நீ தூங்கல… திறந்திருந்த கதவு வழியே நான் என்னை அறியாம பாத்துட்டேன்…”

அவர் அப்படி சொன்னதும், சட்டென முந்தானையை சரி செய்து கொண்டு அவருக்கு முதுகைக்காட்டி திரும்பி நின்றேன்.. என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் நா வறண்டது. நேற்று, முகிலனோடு வெற்றுடம்புடன் மூச்சிரைக்க கலவி கொண்டது கண்முன் படமாக வந்து சென்றது…

மாமனார் சற்று தொண்டையை செருமிக்கொண்டு, “என்னோட மகன், மருமகள்ன்னு கூட பாக்காம, அந்த நேரத்துல, உங்க ரெண்டு பேரையும் அந்த கோலத்துல என்னையும் அறியாம பாத்துட்டே இருந்துட்டேன்… மன்னிப்பு கேக்கணும்ன்னு தான் நினைச்சுட்டு இருந்தேன்…ஆனா…”

அவர் அப்படி பேசிக்கொண்டே போவது, ஏதோ விபரீதமாகப்போவதாக என் உள்ளுணர்வு
சொல்லிக்கொண்டிருந்தது. இதயத்துடிப்பு பலமடங்கு அதிகமானது. அவர் பக்கம் திரும்பாமலே என்ன சொல்ல வருகிறாரோ என்று பதட்டத்துடன் நின்றுகொண்டிருந்தேன்.

மாமனார், சிறிது இடைவெளி விட்டு தொடர்ந்தார். “ஆனா… மருமகள்ங்கிறதையும் மறந்து உன்னோட நிர்வாண அழகை நேத்து நான் ரசிச்சது இன்னும் என் கண்ணு முன்னாடியே நிக்குது… இப்ப நான் உன்னை நிமிர்ந்து பார்க்கல… குனிஞ்சு தரையத்தான் பாத்துக்கிட்டு இருக்கேன். உன்னைப்பார்த்தா, நீ சேலை கட்டி இருந்தாலும் உன்னோட அந்த நிர்வாண உடம்புதான் என் கண்ணுக்கு தெரியுது…”

அவர் அப்படி சொல்லிக்கொண்டே போக, இப்போது நான் நிஜமாகவே நிர்வாணமாயிருப்பதாய் உணர்ந்து உடலைக்குறுக்கிக்கொண்டேன். கொஞ்சமும் அதிர்ந்து பேசாத எனது மாமனார், என் நிர்வாண உடலைப்பற்றி இப்படி பேசிக்கொண்டிருப்பது பேரதிர்ச்சியாய் இருந்தது. எனது நாக்கு
வறண்டு போய் ஒட்டிக்கொண்டு எதுவும் பேச மறுத்தது.

“என் மனைவி, உன்னோட அத்தைக்கப்புறம் யாரையும் நான் இப்படி பாத்து நான் என்னை மறந்து நின்னதில்ல. அவ இறந்ததுக்கப்புறம் நேத்து நைட்டுதான் முதல்முறையா என்னோட காமம் விழிச்சிக்கிட்டதை உணர்ந்தேன்… உன்னை நினைச்சி நைட்டு முழுசும் தூக்கமுமில்ல…”

கடவுளே, என்னோட அப்பா மாதிரி நான் நினைச்சுட்டு இருந்தவரை, நானே இப்படி சபலப்படுத்தி இருக்கேனே. எனது கண்கள் லேசாக கலங்கி நின்றது.

மாமனார் தொடர்ந்து பேசிக்கொண்டே சென்றார்… “உன் நினைப்புல நான் தூங்கலையே தவிர, உன்ன நினைச்சி நான்… நான்…”, கொஞ்சம் தயங்கிய பின் சொன்னார்… “உன்ன நினைச்சி நான் கையடிக்கல…”

கேட்க முடியாமல் காதைப்பொத்திக்கொண்டேன்.

இரண்டு நிமிட மயான அமைதிக்குப்பிறகு, என் மாமனாரே தொடர்ந்தார். “அதை செய்ய எனக்கு ஆசதான்… ஆனா, அதை… உன் முன்னாடி, உன்ன பாத்துக்கிட்டே செய்யணும்..”

எனக்கு லேசாய் தலை சுற்ற, பக்கத்திலிருந்த சோபாவில் மெதுவாய் அமர்ந்தேன்.

“மன்னிச்சிரும்மா… ரொம்ப நாளைக்கப்புறம் இந்த மாதிரி ஆசை எனக்கு வந்திருக்கு… என்னோட மருமகளை பாத்தப்புறம் வந்திருக்கு…அதான், உன்கிட்டயே கேட்டுட்டேன்… என் பக்கத்துலிருந்து யோசி.. என் ஆசை உனக்கு நியாயமா பட்டா, உன் சம்மதத்தை சொல்லு. இல்ல, என்னை நீ ஒரு காமுகனா பாத்தா, நீ எதுவும் சொல்லத்தேவையில்ல. நானே புரிஞ்சுக்குக்கிறேன். அதுக்கப்புறம் இந்த வீட்லயும் இருக்க மாட்டேன்… உன்னை தொந்தரவும் பண்ண மாட்டேன்… நான், என் பொண்ணு முல்லை வீட்டு வரைக்கும் போயிட்டு நைட்டு எட்டு மணிக்குள்ள வந்துடுவேன்… அதுவரைக்கும் நீ யோசி… மறுபடி மன்னிச்சிடு இப்படி உன்னை கேட்டதுக்கு… நான் வர்றேன்மா…” ,

சொல்லிட்டு எப்போ வெளில போனார்ன்னு தெரியாம, கலங்கிய கண்களை துடைத்துப்பார்த்தபோது, எனது முந்தானை முழுவதும் கீழே விழுந்து பாதி முலைகள் ஜாக்கெட்டிலிருந்து வெளியில் வந்து விழுந்து விடுவது போல் காட்சியளித்தது. இதையும், மாமனார் பார்த்து விட்டுத்தான் போயிருப்பார் என என் மனம் சொல்லியது.

ரொம்ப நீண்ட நேரம் அப்படியே உட்கார்ந்திருந்து, மெல்ல மெல்ல அதிர்ச்சியிலிருந்து விலகி, வீட்டு வேலைகளில் கவனம் செலுத்த, பள்ளிக்கூடம் சென்ற பிள்ளைகள், சனிக்கிழமை ஆதலால், மதியம் போல் வந்து விட, அவர்களுக்கு மதிய உணவு பரிமாறிவிட்டு, சாப்பிடப்பிடிக்காமல் கண்மூடி படுத்துக்கொண்டே, மாமனார் கேட்டுச்சென்றதை யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன்.

அவர் என்னை முழுவதுமாக பார்த்திருப்பாரோ? அந்த மங்கல வெளிச்சத்தில் எப்படி? எனது முலைகளை, முலைக்காம்புகளை எல்லாம் பார்த்திருப்பாரோ? எனது முடி அடர்ந்த புண்டை அவர் கண்களுக்கு தெரிந்திருக்குமா? முகிலன் அடிக்கடி சொல்வது போல், என்னைப்பார்த்ததும் எனது மாமனருக்கு என்னை அனுபவிக்க ஆசை வந்திருக்குமா? ஆனால், அவரோ அவருக்கு என்னைப்பார்த்துக்கொண்டே கை அடிக்க மட்டும் தான் ஆசை என்றாரே எப்படி? இப்படி பல யோசனைகளுடன் எனது கை என்னையறியாமல் எனது முலைகளை முந்தானையைத்தாண்டி தடவிக்கோன்டிருந்தது. சட்டென நினைவு வந்து ச்சீ நான் என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்…என என்னை நானே கோபித்து, எழுந்து, முகம் கழுவி மாமனாருக்கு என்ன பதில் சொல்வது என மறுபடி யோசனையில் ஆழ்ந்தேன்…. (தொடரும்)