This story is part of the உங்கள் ரதி பாலாவின் series
ரதிபாலாவின் அந்தரங்க பக்கங்கள் – 54 (பாலாவின் துணைவி கவியா? ரதியா?)
அன்பு வாசக, வாசகிகளே! நீங்கள் அனைவரும் எதிர்பார்த்த கேள்விக்கு விடை இப்பகுதியில். இந்த பகுதியில் ஒரு துளி கூட காமம் கிடையாது. அதை தேடி வருபவர்கள் இந்த பகுதியை மட்டும் தொடர வேண்டாம். உங்களுடைய கருத்துக்களுக்கு [email protected] க்கு அனுப்புங்கள்.
ஹாலுக்குள் நுழைந்த ப்ரியாவுக்கு கண்கள் இருட்டி தலை சுற்ற துவங்க, தண்ணீரை எடுத்து கட கடவென குடித்தாள். பெருமூச்சு விட்டவள், “கவியை வீட்டுக்கு வர விட கூடாது, அவளை தடுத்தே ஆகவேண்டும்” என்ற முடிவோடு கவிக்கு போன் போட்டாள்.
“ஏய்.. கவி”
“சொல்லுடி..”
“நாமக்கு நைட்டுட்டி, நான் ஹாஸ்பிடல் வந்துருறேன்… ”
“ஏய்… பிரியா.. பாலாவ பாத்து 15 .நாள் ஆச்சு… வெக்கத்த விட்டு சொல்லனும்னா.. அவன் கூட படுக்கணும் டீ… ” என்று கவி சொல்லிவிட்டு.. வெக்கத்தில் சினுங்க….
“செருப்பு பிஞ்சுரும்… சேச்சிக்கு (கூட வேலை பார்க்கும் நர்ஸ்) உடம்பு சரியில்ல… வந்து சேரு”
“சரி வை… ” என்று காண்டுடன் கவி போனை வைக்க,
பிரியா வேக வேகமாக கிளம்பி கதவைத் திறக்க, வாசலில் பாலா.
“ஏய். எங்க போற?” என்று அவள் கையை புடிக்க,
“ப்ளீஸ் கைய எடுங்க… செம காண்டுல இருக்கேன்.. கத்திருவேன்..” என்ற ப்ரியாவின் கண்கள் சிவந்து இருந்தது. விசுக்கென்று பாலாவின் பிடியில் இருந்து கையை உருவியவள், கலங்கிய கண்ணீரை துடைத்தாள்.
பாலாவை முறைத்த படி, “நான் ஒண்ணே ஒண்ணு தான் சொல்லுறேன்.. நீ கவிய ஏமாத்துன… அவ செத்துருவா… ” என்றவள் வேகமாக வீட்டை விட்டு வெளியேறினாள்.
ஐந்து நிமிடங்கள் கடந்தோடியது. பாலாவுக்கு என்ன நடக்கிறது என்று சுத்தமாக புரியவில்லை. பாலா சிகரெட்டை எடுத்து வாயில் வைக்க, மிலிட்ரி ரிட்டர்ன் அப்பா கண்ணுக்குள் வந்து நின்றார். சிகரெட்டை பாக்கெட்டில் போட்டு விட்டு மீண்டும் போர்டிகோவில் நின்றபடி… தெருவை வெறித்து பார்த்து கொண்டிருக்க,
பாலாவை நெருங்கிய ரதி, அவனை உரசிய படியே போர்டிகோவில் நின்றவள், “அத்தான், என்னாச்சு.. ஒன்னும் பேசவே மாட்டேங்கிறீங்க?” என்றவள் பாலாவின் விரல்களோடு விரல்கள் கோர்க்க, ஹாலுக்குள் வந்த கலா முறைக்க…
பாலா அவளின் பிடியை உதறிவிட்டு மொட்டை மாடிக்கு சென்றான். ரதியை நெருக்கிய கலா, “நீயும் அவனும் போட்ட ஆட்டத்தை பாத்து சும்மா இருக்கேன்கிற திமிரா? எல்லாம் என் தலை எழுத்து.. என் புருஷன் ஆசபட்ட பையனுக்கு கட்டி கொடுக்க முடியாம போக போகுது.. ” என்று கண்களில் சாறை சாரையாய் கண்ணீர் கொட்ட கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள்.
பாலாவின் தங்கை கிச்சனை தாண்ட, கலா டீயை நீட்டினாள்.. “அண்ணாகிட்ட குடு”
போர்டிகோவில் ரதியும் அண்ணனையும் காணவில்லை. மெதுவாக மொட்டை மாடிக்கு ஏற, இருள் சூழ ஆரம்பித்திருக்க, இருவரும் நின்று கொண்டிருப்பது கண்ணில் பட்டது. அவர்கள் என்ன பேசிக்கொண்டு இருந்தார்கள் என்று அவளுக்கு கேட்கவில்லை. “அண்ணா டீ..” என்றபடி அவள் மொட்டை மாடிக்குள் நுழையயும், பாலாவின் கண்ணத்தை அழுத்தி பிடித்த ரதி அவன் உதட்டில் அழுத்தி முத்தமிடவும் சரியாக இருந்தது.
விசுக்கென்று பாலா கீழே இறங்க, “ஏய் எரும, பஸ்ட் நைட் வர பொறுக்க முடியல.. ” என்று பாவனா கிண்டல் அடித்தாள்.
ரதியின் முகம் சிவந்து கோவம் கொப்பளிக்க கண்கள் கலங்கி இருந்தாள்.
“ஏய்.. என்னாச்சு?” என்று பாவனா பதற,
“உங்க அண்ணனுக்கு, நான் சின்ன பொண்ணாம், படிக்கணுமாம்.. இப்ப கல்யாணம் வேணாம்…” என்று தேம்பி அழ ஆரம்பித்தாள்.
“லூசு.. இதுக்கா கோவப்படுற.. அப்பா கழுதைக்கு தாலிகட்ட சொன்னா கூட காட்டுவான்.. உன் புருசனுக்கு கொண்டு வந்த டீ” என்று அவள் நீட்ட, இப்போது தான் ரதியின் முகத்தில் சிரிப்பே வந்தது.
“உனக்கு வெவரம் பத்தல… ஆறு மாசம் இங்க இருக்கான்.. உனக்கு கரெட் பண்ண தெரியல” என்று பாவனா கிண்டல் அடிக்க…
“எல்லாம் முடிச்சுருச்சு.. ” என்று ரதி இதழுக்குள் சிரிக்க,
“அடி எழும்பி… அப்பவே நெனச்சேன்… மாசமா ஏதும் இருக்கியா? முன்னாடியே சொல்லிரு.. அப்பறம் மணவறைல உக்காந்து வாமிட் எடுக்க போற” என்று கிண்டல் அடித்த படி படிக்கட்டில் கீழ் இறங்க.. டீயை குடித்த ரதி, மெதுவாக அடிவயிற்றை தடவினாள். 18 நாள் கரு அவள் கர்ப்ப பைக்குள்.
———— ————- ———–
ஹாஸ்பிடலுக்குள் நுழைந்தாள் பிரியா.
“ஏய்.. பிரியா.. ” என்று பார்கவி சேச்சி அழைக்க,
“சேச்சி.. நீங்க வீட்டுக்கு போங்க.. கவி வாற.. நைட்டூட்டி நாங்க பாத்துகிறோம்..” என்று சமாளித்து அனுப்பிவிட்டு கவிக்கு காத்திருக்க, கிறீன் காட்டன் புடவையில் உள்ளே வந்தாள். அவள் முகம் வாடி இருந்தது.
“ஏய்.. என்னாச்சு..?”
கவி, “வாமிட்…” என்று சொல்லி முடிக்கும் முன்… கப கபவென கக்க.. முதுகில் தடவி கொடுத்தாள். கவி தளர்ந்து நர்ஸ் சிட்டிங் ரூமில் இருந்த பெட்டில் சாய,
“ஏய்.. கவி.. என்னாச்சு.. என்ன சாப்பிட்ட”
பிரியா நீட்டிய வாட்டர் பாட்டிலை வாங்கிய கவி.. இதலுக்குள் சிரித்த படி.. “ம்ம்ம்… இது வேற வாந்தி…”
பிரியாவின் உச்சி தலையில், உருட்டு கட்டையால் யாரோ அடித்தது போல் வலி. பொத்தென்று எதிரே இருந்த சேரில் சாய்ந்தாள்.
“நான் நாளைக்கு தான் வரலாம்னு இருந்தேன்.. ஒரே வாமிட்.. அம்மா கேட்டுட்டே இருந்தாங்க.. அதான் கிளம்பிட்டேன்..”
“சனியனே! எத்தன தடவ சொன்னேன்.. ஒழுங்கா காண்டம் யூஸ் பண்ண சொல்லி… அந்த பொருக்கி உன்ன ஏமாத்திட்டான்னா என்ன பண்ணுவ?”
“லூசு.. என் பாலா மேல எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு.. ”
கோவத்தின் உச்சத்தில் பிரியா. “ரவிக்கையை அவுத்து பாலா கடித்த காயத்தை காட்டி.. அவன் முக முடிய கிழிக்கணும்” போல் வெறி ப்ரியாவுக்கு.
“ஏய் பிரியா… நான் வீட்டுல சொல்லிட்டேன்… அவங்களுக்கு ஓகே.. ஒரு வாரம் போகட்டும்.. பாலா வீட்டுல பேசலாம்..” என்று கவி கட்டிலில் சுருண்டு படுக்க,
“எப்படி… அவனுக்கும் ரதிக்கும் கல்யாணம் ஆனதுக்கு அப்பொறம்?” என்று மனதிற்குள் திட்டிய பிடி, ரிசப்ஷன் ரூமுக்குள் நுழைந்தாள்.
பாலாவை எப்படி வர சொல்லுவது என்று தவித்த பிரியா, வேறு வழி இல்லாமல் கலா அக்கா வீட்டுக்கே போன் அடித்தாள்.
“ஹலோ?”
“சொல்லு பிரியா…”
நெஞ்சு பட படக்க, “கவிக்கு முடியல.. கொஞ்சம் பாலா கூட வாரீங்களா?” என்று போனை வைத்து பெருமூச்சு விட, அரை மணி நேரத்தில் பாலாவும் கலாவும் ஸ்கூட்டியில் இறங்கினார்கள்.
கவி கண் அசந்து தூங்கி கொண்டிருக்க, நர்ஸ் டூட்டி ரூமில் பிரியா இல்லை. உள்ளே நுழைந்த கலா, அவள் கையை புடித்து உலுக்க, மெதுவாக கண்விழித்தாள் கவி.
“அக்கா, நீங்க எங்க இங்க” என்று கவி திரு திருவென முழிக்க… பின்னால் நின்று கொண்டிருந்த பாலா, “என்ன நடக்கிறது…” என்று தெரியாமல் தவிக்க,
வெள்ளை புடைவையை சரி செய்த படி உள்ளே வந்தாள் பிரியா.
கவியின் முகம் சிவந்தது.. கர்ப்ப மேட்டரை சொல்ல வேண்டாம் என்று ப்ரியாவை பார்த்து சைகை செய்தாள். மீண்டும் பெட்டில் வாமிட்.
“என்னாச்சும்மா இவளுக்கு?” என்ற கலா, கவியின் தலையை கோதி விட, பக்கத்தில் இருந்த கர்ப்ப டெஸ்ட் அட்டையை பிரியா நீட்டினாள்.
பாசிட்டிவ் என்று இருக்க.. கலா புரியாமல் ப்ரியாவை பார்க்க… பிரியாவின் பார்வை பாலாவை நோக்கி நகர, கலாவுக்கு தூக்கிவாறி போட்டது. மெதுவாக எழுந்த கலா, பாலாவை நெருங்கினாள்.
“அக்கா, அடு வந்து..” என்று பாலா முடிக்கும் முன்… அவன் கண்ணத்தில் பளார் என்று ஓர் அரை. கலாவின் ஐந்து விரல்களும் பதிய.. “எத்தன மாசம்மா?” என்றாள்.
கவி மெதுவாக.. “ரெண்டு” என்று சொல்லி முடிக்க,
“நாளைக்கு உங்க அப்பா அம்மாவ வர சொல்லு.. ” என்று சொல்லி விட்டு, வேகமாக அவள் வெளியேறி ஆட்டோவில் ஏறினாள்.
கலா பின்னாடியே ஓடிய பாலா, வாசலில் நின்று இருக்க,
“ஹலோ சார்… கொஞ்சம் வாரீங்களா!” என்ற சத்தம், திரும்பினான்.. பின்னால் பிரியா.
“ஏய்.. பிரியா.. எதுக்கு இப்படி அவசரப்பட்டு சொன்ன..”
“ஓ.. அப்ப கழட்டி விட தான் உன்னோட பிளானா?”
“லூசு.. ரதி மேட்டர் சாத்தியமா எனக்கு தெரியாது… மாமா இறந்ததால வீட்டுல ஏதோ முடிவு பண்ணிருக்காங்க… ”
“உங்க கிட்ட படுத்ததால நான் உங்களுக்கு சப்போர்ட் பண்ண மாட்டேன்.. எனக்கு என்னோட பிராண்ட் தான் முக்கியம்.. ” என்று அவள் வெடு வெடுவென நடக்க, கன்னத்தை தடவிய படி பாலா அவள் பின்னால் நடக்க,
“ஹலோ எங்க வாரிங்க?” நடந்து கொண்டிருந்தவள், பாலாவை முறைக்க,
“லூசு, கவி அழுதுட்டு இருக்கா…”
“அவள பாக்க எங்களுக்கு தெரியும்.. வீட்டுக்கு கிளம்புங்க”
யோசித்த பாலா, பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தான்.
———————- ————————– —————————
கலா வீட்டுக்குள் நுழைய, ரதி மட்டும் பெட்ரூமில். பாவனா (பாலாவின் தங்கை), ரம்யா, பாலாவின் அப்பாவை காணவில்லை.
“எங்கடி எல்லாரும்?”
“அவங்க தாம்பரத்துக்கு தான் வந்தாங்க.. கவி அக்காக்கு என்னாச்சு?” என்றாள் ரதி.
கலா என்ன சொல்வது தவிக்க, அவளிடம் ஒழிவு மறைவில்லாமல் எல்லாவற்றையும் சொல்லிவிடுவது என்று முடிவு செய்தாள். எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று புரியாமல் தவிக்க, ரதியே ஆரம்பித்தாள்.
“என்னாச்சு மா?”
“ஒன்னும் இல்ல டா”
“ம்ஹும்.. உன்னோட மூஞ்ச பாத்தாலே தெரியுது.. நான் உன்னோட பிரண்ட் தானே! சொல்லுமா”
“ரதி! பாலா வேணாம்.. சரிப்பட்டு வராது”
ஏதோ இடி விழுந்தது போல் கேட்டது ரதிக்கு. கண்களில் கண்ணீர்.. தாங்கிக் கொள்ள முடியாமல் உதடு நடுங்கியது. விசும்பிய ரதியை அணைத்த கலா,
“கவி பாவம் டா.. இந்த பெருக்கிய நம்பி.. இப்ப வைத்துள்ள 2 மாசம் கரு.. முதல் தாலியும் நெலைக்கல.. அவ தாங்க மாட்டா… ப்ளீஸ்.. எனக்கு சத்தியம் பண்ணி குடு.. உங்க அப்பா பாத்த பையன் கட்டிக்கிறேன்னு.. ” கலா மட மடவென கொட்டி தீர்த்து விட்டாள்.
விசுக்கென்று எழுந்த ரதி, எதிரே இருந்த பெட் ரூமுக்குள் சென்று கதவை சாத்திக் கொள்ள,
“ஏய்.. ரதி.. கதவ தொர… கதவ தொர…” என்று கலா பயத்தில் கத்தி கூச்சலிட,
“ப்ளீஸ் மா.. கொஞ்ச நேரம் என்ன தனியா விடு.. ” என்றவள், கட்டிலில் குப்புற படுக்க, கண்களில் கண்ணீர் வழிந்தோடி தலையணையை நனைக்க, ரதியின் கதறலை தாங்க முடியாமல் கலா வெளியே தவித்தாள்.
ஒரு மணி நேரம் கடந்திருக்கும், பாலா தொருவுக்குள் நுழையவும், அவன் அப்பா மற்றும் ரம்யா, பாவனா பஸ்ஸை விட்டு இறங்கவும் சரியாக இருந்தது.
————– ————— —————-
இரவு 7 மணி… “எங்க கலா… ரதி..” என்றார் பாலாவின் அப்பா.
“தலைவலிக்குதுன்னு படுத்திருக்கா..” என்று சொல்லி முடிக்க,
படக் கென்று கதவை திறந்து கொண்டு வெளியே வந்தாள் ரதி. பாலாவுக்கு ஈரகுளை நடுங்க ஆரம்பித்தது. ரதியின் கண்களை பார்க்க முடியாமல் தவித்தான்.
“மாமா.. நான் அப்பா பாத்த பையனையே காட்டுகிறேன்.. அவரோட கடைசி ஆசை அதுதான்” என்றவள் விசுக்கென்று பெட்ரூமுக்குள் செல்ல, பாவனா உள்ளே நுழைந்தாள்.
“என்ன கலா.. இவ இப்படி சொல்லுறா…”
“தெரியலண்ணா… ”
“உன் வீட்டுல பொண்ணு எடுத்துகிறேன்னு ஊருல இருந்து கிளம்பி வந்துட்டேன்… ரம்யா இப்ப தான் ஸ்கூலுக்கு போயிட்டு இருக்கா.. இல்லைன்னா….” என்று பாலாவின் அப்பா முடிப்பதற்குள்,
“அண்ணா, ஒன்னு சொன்ன தப்ப எடுத்துக்க மாட்டிங்கள்ள… ”
எதிரே இருந்த பாலாவுக்கு வயிறு கலக்க ஆரம்பித்தது.
“சொல்லும்மா..”
“கீழ் வீட்டுல நர்ஸ் பொண்ணு இருக்கா..”
பாலாவுக்கு வேர்த்தது கொட்ட ஆரம்பித்து விட்டது.
தொடர்ந்த காலா, “அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணு.. நீங்க சரின்னு சொன்னா அவங்க அப்பா அம்மாவ நாளைக்கு வர சொல்லுறேன்..”
பாலா அப்பாவின் அடுக்கடுக்கான கேள்விக்கு கலா பதில் சொல்லிக் கொண்டிருக்க, இறுதியாக, “சரிம்மா.. ” என்றவர், சிகரெட் பாக்கெட்டுடன் மொட்டை மாடிக்கு ஏறினார்.
“அம்மாவுக்கு என்னாச்சு.. என் இப்படி நடந்துக்கிறாங்க.. ” என்று புரியாமல் தவித்தாள் ரதி, பெட்ரூமுக்குள் வாயை பொத்திக் கொண்டு அவள் கதறி அழ, பாவனா அவளை கட்டி அணைத்து தாங்கி புடிக்க, பாவனாவின் மடியில் சாய்ந்தாள் ரதி.
——————– ——————- ————–
(வாசகர்களே, இது காம கதை என்பதால் மிக சுருக்கமாக எழுதுகிறேன்).
கலா வீட்டுக்கு ஒன்றின் பின் ஒன்றாக இரண்டு குடும்பங்கள் வந்து சேர்ந்தார்கள், பல கட்ட பேச்சு வார்த்தைக்கு பின், 2 மாத ஆண் கருவுடன் கவி பாலாவையும், 25 நாள் பெண் கருவுடன் ரதி சந்தோஷையும் கரம் பிடித்தார்கள், ரதி பாலாவால் கர்ப்பமாக இருப்பது அவளைத் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியாது).
திருமணமான அன்று மாலை, ரதியை சந்தோஷுடன் வழியனுப்பும் நேரம். மொத்த கூட்டமும் கீழ் வாசலில்.
காரின் பின் பகுதியில் சந்தோஷ் உக்கார்ந்து இருக்க, ரதிக்கு துணைக்கு செல்ல ரம்யா முன் இருக்கையில்..
“பொண்ண வரச்சொல்லுங்க..” என்று ரதியின் மாமியார் அழைக்க, கலா வேர்க்க விறுவிறுக்க மடிப்படியேறினாள்.
அவள் கண்ட காட்சி, பாலாவின் இடுப்பை சுற்றி வளைத்து அவன் மார்பில் முகம் புதைத்து, விசும்பி விசும்பி அழுது கொண்டிருந்தாள். பாலா விலக விலக அவள் பிடி இறுக்கியது.
(வாசகர்களே! ரதியும் பாலாவும் உடலுறவு கொள்வதை முன்பே கலா அறிந்து இருக்க கூடாது. இப்போது கதையை திருத்தவும் முடியாது.. கொஞ்சம் மாற்றி எழுதி இருக்கலாம்.. இந்த முழு கதையும் நாவலாக எழுத திட்டமிட்டு உள்ளேன்.. அப்போது சரி செய்கிறேன்..)
“அத்தான்.. நான் சந்தோஷ கடிக்கிட்டேன்.. ஆனா நான் சந்தோசமா இருக்க போறேன்னா? இல்லையான்னு? தெரியல.. ”
பாலா ரதியின் முகத்தில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்து விட்டான். “உன்ன நான் தொட்டது தப்பு தான், என்னைக்காவது உன்ன கட்டிக்கிறேன்னு சொல்லி இருக்கேன்னா? ப்ளீஸ் புரிஞ்சுக்கோ.. நீ சின்ன பொண்ணு.. கொஞ்ச நாள்ல நீயே புரிஞ்சுப்பா.. ” என்றான்.
பின்னால் நின்றுந்த கலாவின் கண்கள் ஈரம் மானது. முழு தப்புக்கும் காரணம் பாலா என்று நினைத்து கொண்டிருந்தவள் மனது இளக ஆரம்பித்தது.
“உன்ன வேணும்னா இன்னைக்கு நான் விட்டு கொடுத்துட்டேன்.. உன்னோட உயிர் என் வைத்துக்குள்ள.. யாராலயும் அத பறிக்க முடியாது.. ” என்று மனதுக்குள் நினைத்தவள், “மாம்ஸ்.. ஒரே ஒரு ஆசை.. கடைசி முத்தம்.. இதையாவது நிறைவேத்துங்க…” என்று ரதி கெஞ்ச,
பாலா ரதியின் கண்ணத்தை அழுத்தி பிடித்தான்.. ரதியின் கண்கள் விரிய.. துடித்த உதட்டில் அழுத்தி முத்தமிட்டான். பாலா அவளின் செவ் இதழை விடுவிக்க.. ரதி வேக வேகமாக படிக்கெட்டில் கீழ் இறங்கினாள்.
நின்றுந்த கலாவை பார்த்தான். “ஸாரி ..க்கா” என்றான். கலாவின் முகத்தில் கோவம் இல்லை.
————— —————– ———————
இரவு 9 மணி, பாலாவின் அப்பா ஹாலுக்குள் வந்தார், “கலா, நான் ஊருக்கு கிளம்புறேன்… 10 மணிக்கு மேல நல்ல நேரம்.. நீயே பாத்து ஒன்னு சேர விட்டுரு…” என்று சொல்லிய படி கிளம்ப..
“அவ இன்னும் 8 மனசுத்துல பெத்துக்க போற… எதுக்கு பஸ்ட் நைட்” என்று உதட்டுக்குள் சிரித்தவள், “சரிங்க அண்ணா… நான் பாத்துக்கிறேன்..” என்றான்.
இரவு பத்து மணி.. ஒரே வீட்டில், கலா, கவி மற்றும் பாலா. ஒருவரை ஒருவர் முகத்தை பார்த்து கொண்டார்களே! ஒழிய பேசிக்கொள்ள வில்லை. பாலா சிகரெட் பாக்கெட்டுடன் மொட்டை மாடிக்கு சென்றான்.
“கவி, காட்டன் புடவை கட்டிக்க..” என்றான் கலா.
“அக்கா.. இன்னும் ரெண்டு மாசத்துக்கு வச்சுக்க கூடாது …க்கா”
“சரிதான் டா.. அவன ஹால்ல படுக்க சொல்லலாம்.. ” என்றாள் கலா.
மெதுவாக எழுந்த கவி.. கலா அக்காவின் முதுகில் கையை பதித்து.. பெட்ரூமுக்குள் தள்ளிச் சென்றாள்.
“ஏய்ய்.. என்னடி..”
“இன்னைக்கு உங்களுக்கு தான் பஸ்ட் நைட்…”
“ஏய்.. எரும…. உன்னோட வாழ்க்கைல நான் குறுக்க வரமாட்டேன்.. ” என்று கலா வெளியே வர..
“அக்கா.. இந்த வாழ்க்கை கொடுத்ததே நீங்க தான் ..கா, எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு.. என்னைக்கும் நீங்க என் வாழ்க்கைல குறுக்க வரமாட்டிங்கன்னு.. ” என்றவள், கலா அக்காவை ரூமில் அடைத்து விட்டு.. வெளியே வர.. பாலா ஹாலில்..
பாலாவை சுற்றி வளைத்து உதட்டில் முத்தமிட்டு கண்களை பார்க்க, “லூசு.. என்னது இதெல்லாம்?”
“ஒன்னும் இல்ல புருஷா.. கொஞ்ச நாள்.. என்ன விட்டுரு.. நான் தப்பா எல்லாம் நெனைக்க மாட்டேன்.. ” என்றவள், பாலாவின் கையில் மூன்று காண்டத்தை திணித்தாள்.
“ஏய்.. எதுக்கு மூணு?”
“உன்ன பத்தி தெரியாதா எனக்கு.. ” என்று சிரித்த படி.. “போட மறந்துராத… மானம் போயிரும்…” என்றவள் கண்ணாடிக்க.. பாலா பெட் ரூம் கதவை திறந்தான். கட்டிலில்.. வாயீல் புடவையில் கலா.
—– தொடரும்