This story is part of the மீண்டும்.. மீண்டும்… series
சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி…
வெங்கட், “ஏய் மித்ரா வர போகுது” என சத்தமாக சொல்ல பக்கத்தில் கண்ணை மூடி தலை சாய்த்து படுத்திருந்த மித்ராவின் காதில் விழ அவள் உடனே சுதாரித்து வெளியே எட்டி பார்க்க ப்ளைட் தரை இறங்க தயாராகி கொண்டிருந்தது.
மித்ரா “ஹேய்.. தாங்க்ஸ்டா” என சொல்லி ஏற்கெனவே மிதமான போதை தெளிச்சி அடைந்ததால் சுதாரித்து எழுந்து ரெஸ்ட்ரூம் நோக்கி போனாள்..
இங்கு வெங்கட் “இவ்வளவு நேரம் நடந்தது எல்லாம் கனவு தானா.. ச்சே என்னா இன்னிக்கி வெறும் அந்த மாதிரி கனவா வருது” என யோசித்துக் கொண்டிருந்தான். அதுவும் திரும்பி திரும்பி நடந்ததே நடப்பது போல் அவனுக்குள் தோன்றியது.. அவன் அதை பற்றி சிந்திக்க ஆரம்பித்தான்..
மித்ரா திரும்பி வந்து “ஏய் நீ எதும் ரெஸ்ட் ரூம் போய்ட்டு வரியா?” கேட்க
இவனும் சரி என தன் சீட்டை விட்டு எழுந்தான். அவன் எழுந்ததும் அவனுடைய பேண்ட் புடைத்து சுண்ணியின் விறைப்பு அப்பட்டமாக தெரிய அதை கையை வைத்து மறைத்து கொண்டு அவளை கடந்து செல்லும் போது அவனுடைய விறைத்த சுண்ணி மித்ராவினுடைய தொடையிடுக்கு, பருத்த குண்டியில் எல்லாம் உரசி செல்ல தவறவில்லை.. உள்ளே சென்ற வெங்கட் தன் மனதை கட்டுபடுத்தி சிறுநீர் கழிக்க அவனுடைய சுண்ணியின் விறைப்பும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைய தொடங்கியது. பின் முழுமையாக தன்னையும் தன் மனதையும் கட்டுபடுத்தி கொண்டு வெளியே வந்தான். பின் ப்ளைட் தரை இறங்கியதும் இருவருமே ஏர்போர்ட்டை விட்டு வெளியே வந்தனர்.
மித்ரா, “ஒன் செகண்ட் ஒரு கால் மட்டும் பண்ணிட்டு வரேன்.. கொஞ்சம் வெயிட் பண்ண முடியுமா?” கேட்க
வெங்கட்டும் ‘சரி’ என சொல்லிட்டு ஓரமாக அமைதியாக இருந்தான்.
மித்ரா அவள் அப்பா குடுத்த நம்பருக்கு கால் செய்தாள்.. ரிங் போய்க் கொண்டே இருந்தது. ஆனால் மறுமுனையில் யாரும் பிக்கப் செய்யவில்லை. தொடர்ந்து இரண்டு, மூன்று முறை ட்ரை செய்தாள். மீண்டும் மீண்டும் அதே நிலைமை தான்..
என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் குழப்பத்துடன் முழித்துக் கொண்டிருந்தாள்..
வெங்கட் அவன் கையில் இருந்த வாட்ச்சில் மணியை பார்த்து விட்டு இவளையும் பார்க்க இவள் ஏதோ குழப்பமான மனநிலையில் இருப்பதை பார்த்துவிட்டு அவளை நோக்கி நடந்து வந்தான்.
“ஹேய் மித்ரா வாட் ஹேப்பண்ட்.?”
“இல்ல.. இந்த ப்ளைட்ல ஒருத்தன் வருவான் அப்பா சொன்னார். அவன் யார் தெரியல. அவன் கூட தான் நா சேந்து போகனும். சென்னை ஏர்போர்ட்ல வச்சு கால் பண்ணேன். ரிங் போச்சு பட் பிக்கப் பண்ணல.. இப்பவும் அவனுக்கு கால் பண்ணேன்.. இப்பவும் அந்த லூசு கால் எடுக்கல.. என்ன தான் புடுங்கிட்டு இருக்கானோ தடிமாடு. என அவள் வாய்க்கு வந்த வார்த்தையில் வசைபாடினாள்..
“ஓ.. இவ் யூ டோன்ட் மைண்ட் வேர் ஆ யூ கோ நவ்?”
“அதுவா ஆர்.எஸ். புரம் அங்க போகனும்..” என்றாள்.
“ஆர். எஸ். புரமா? நானும் அந்த ஏரியாக்கு தான் போறேன். உனக்கு எந்த ப்ராப்ளம் இல்லைனா என் கூட வாயேன். நாம ரெண்டு பேரும் சேந்தே போலாம்.”
“ரியலி.. ஐ ஹேவ் நோ ப்ராப்ளம்.. கமான் வா போலாம்..”
“ஏய் இரு.. கேப் புக் பண்ணிட்டலாம்” சொல்லி கேப் புக் செய்தான்..
“கேப் வரட்டும். அதுக்குள்ள உன்ன பத்தி கொஞ்சம் சொல்லேன்.. கேட்போம்..”
“என்ன பத்தி என்ன சொல்ல.. ம்ம். வெல். ஐயம் பிராசாத். டீம் லீட் இன் பிரைவேட் கன்சர்ன்..”
“ஓ.. நைஸ்..” சொல்லிட்டு மித்ரா அவள் மொபைலை நோண்ட்டிட்டு இருக்க வெங்கட்டும் என்ன செய்வது என தெரியாமல் அங்கே வெளியே இருந்த சேரில் உட்கார கண் எரிச்சல் குடுக்க கண்ணை கொஞ்சம் மூடினான்.
மித்ராவும் வெங்கட்டும் புக் பண்ண கேப்பில் போய்க் கொண்டிருந்தனர். மித்ரா தன் வாயை நன்றாக ஊதி ஒயின் குடித்த வாடை எதுவும் வருகிறாதா என பார்த்துக் கொண்டாள்.. பின் என்ன நினைத்தாளோ மவுத் பிரஸ்னர் எடுத்து வாயில் அடித்துக் கொண்டாள்.. காரை சுற்றிலும் ஒருமுறை நோட்டம் விட்டு பார்த்தாள்.
“உனக்கு ஸ்வர்ட்டிங் ஆகுதா?” வெங்கட் பார்த்து கேட்க
“இல்லையே..” சொல்ல
“பின்ன ஏன் எனக்கு மட்டும் ஆகுது..?”
“தெரியல.. மே பி நீ ஒயின் குடிச்சதுனால கூட இப்படி இருக்கலாம்..”
“ஓ.. ஐ. சி.. இது ஏசி தான அவன் காதில் மெல்ல கேட்க அவனும் ஆமா ஏசி தான்” என்றான்..
“ஓகே நீ கொஞ்சம் கண்ண மூடிக்கோ” என்றாள் மித்ரா..
“ஏன் கண்ண மூட சொல்ற.?”
“டிசர்ட்ல ஒயின் ஸ்மெல் வருது.. சோ சேன்ஞ் பண்ண போறேன்” என அவன் காதில் சொல்ல
“வாட்” என கத்த அவனின் வாயை தன் கையால் பொத்தினாள்..
“கத்தாதடா.. முன்ன இருக்குற கேப் டிரைவருக்கு கேக்க போகுது..”
“ஹவ்ஸ் இட் பாசிபில்..”
“இஃப் யூ திங் பாசிபில் எனிதிங் பாசிபில் மேன்.. ஓகே குளோஸ் யூவர் ஐஸ்..” சொல்ல வெங்கட்டும் மனமே இல்லாமல் கண்ணை மூடினான்..
மித்ரா அவன் கண்ணை மூடிவிட்டானா என ஒருமுறை நன்றாக பார்த்துவிட்டு முன்னால் இருக்கும் டிரைவருக்கு தெரியாதபடி உட்கார்ந்து கொண்டு டிசர்ட்க்குள் கையை விட்டு உள்ளே இருந்த பிராவை தனியாக கலட்டி எடுத்துவிட்டு.
ஹேண்ட் பேக்கில் இருந்த வேறு ஒரு பிராவை உள்ளே விட்டு ஸ்டிரிப்பை மட்டும் மாட்டாமல் வேறு ஒரு லேடிஸ் டிசர்ட்டை எடுத்து.
கால் வழியே மாட்டி இடுப்பு வரை கொண்டு வந்த பிறகு ஏற்கெனவே போட்டியிருந்த டிசர்ட்டை கலட்ட வெங்கட் இன்னும் என்ன தான் செய்கிறாள் என பார்க்க கண் லேசாக திறந்து பார்க்க பிரா ஸ்டிரிப்பை இழுத்து சரி செய்து தன் முலையை அழகாக கவர் செய்தாள் மித்ரா.
அவளின் முலையை கோதுமை மாவு போன்று வெளீரென்று இருந்தது. அதில் இருந்த பிரவுன் கலர் சிறிய காம்புகள் இரண்டும் சற்று தடித்து நீட்டி கொண்டிருந்தன. பிராவை மாட்டியதும் டிசர்ட் மேலே இழுத்து கையை உள்ளே நுழைத்து மாட்டினாள்..
வெங்கட்க்கு அவள் முலையை ஒரு வினாடி துணியில்லாமல் பார்த்தற்கே வியர்த்து விறுவிறுத்திருந்தது. அந்த சமயம் பார்த்து மித்ரா அவனை பார்த்து திரும்பி பார்த்து தோளில் கை தட்ட
“ஏய் வாட் ஹேப்பண்ட்.?” கேட்க
“இல்ல.. இல்ல. நா பாக்கல உன்னத எதும் பாக்கல” சொல்லி பதறி கண்ணை நன்றாக விழித்து பார்க்க இன்னும் ஏர்போர்ட் வாசலில் தான் இருக்கிறோம் என்பதை உணர்ந்தான்.
“இப்ப கண்டதும் கனவு தான.. ச்சே ஏன் எனக்கு மட்டும் இப்படி அடிக்கடி வருது. அதுவும் மித்ராவை பத்தியே வருது.. கனவுல வரது நிஜத்துல நடக்க சான்ஸீம் இருக்கு. அது எப்படி.? ஹவ்ஸ் இட் பாசிபில்? ஒரே குழப்பமா இருக்கே” என யோசித்துக் கொண்டிருக்க அதற்குள் புக் செய்த கேப் வர இருவரும் ஏறினர்..
அந்த கேப் கொஞ்சம் தூரம் சென்றதும்,
மித்ரா வெங்கட்டிடம் “ஏய் பிரசாத் ரொம்ப ஸ்வர்ட்டிங் ஆகுற மாதிரி இருக்குல” கேட்டதும் அதுவரை வியர்க்காமல் இருந்த வெங்கட்டுக்கும் குப்பென்று வியர்க்க ஆரம்பித்தது. இருந்தாலும் சமாளித்துக் கொண்டு
“இல்லையே மித்ரா நார்மல் தான இருக்கு” என்றான்.. உடனே அவனின் முகத்தை பார்க்க பயத்துக்கும் சந்தோஷத்துக்கும் இடையில் மாட்டிக் கொண்டு தத்தளித்துக் கொண்டிருந்தான். அவனின் முகத்தை பார்த்து ஒரு லுக் விட்டு,
“எங்க நார்மலா இருக்கு.. உன் பேஸ்ஸ பாரு. உனக்கும் என்னைய மாதிரி ஸ்வர்ட்டிங் ஆகுது. நீ தான் இல்லை சொல்ற..” அவனிடம் சொல்லிவிட்டு டிரைவரிடம்,
டிரைவர் கொஞ்சம் ஏசியை கூட்டி வைக்க முடியுமா கேட்க அவனும்
“ஓகே மேடம்” சொல்லி முன்பு இருந்ததை விட அதிகமாக வைத்ததும் சில்லென்று காற்று அந்த காரினுள் பரவ மித்ரா போட்டியிருந்த டிசர்டை காலரை முன்னிழுக்க வெங்கட்,
“ஏய் மித்ரா என்ன பண்ண போற?” சத்தமாக கத்தி பதறினான்..
“ஹேய்.. பிரசாத் உனக்கு என்ன ஆச்சு.. ஏதோ பிரம்ம பிடிச்சவன் மாதிரி பிகேவ் பண்ற.”
“இல்ல.. நத்திங்”
“ஹேய்.. நானும் ப்ளைட் டிக்கெட் புக்கிங்ல இருந்து உன்ன வாட்ச் பண்ணிட்டே வரேன்.. சம் டைம்ஸ் உன் பிகேவியர் நார்மலா இல்ல.. ஐ திங் யூ ஆர் திங்கிங் ஆப் சம்திங்.”
“நோ. அப்படியெல்லாம் இல்ல” ஒரு பதற்றத்தோடு சொன்னான்..
“இப்ப கூட பாரு. யூ ஆர் ஸிவ்ரிங்.. உனக்குள்ள ஒரு ஏதோ பயம், நடுக்கம் இருக்கு.. பட் நீ அதை மறைக்க பாக்குற..”
“ம்ம். ஆமா.. நீ சொல்றது உண்மை தான்” என மித்ராவிற்கு மட்டும் கேட்கும் வகையில் சொன்னான்..
“எனக்கு வர கூடிய டிரிம் எல்லாம் ரியல் லைப் நடக்குது.. டு டே மார்னிங் கேப்ல வரும் போது டிரிம்ல உன்னைய மீட் பண்ணி டிராவல் பண்ற மாதிரி டிரிம் வந்துச்சு.. இப்ப அது நடக்குது பாரு” சொல்ல மித்ரா சிரித்துவிட்டாள்..
“ஹே.. ஏதாவது இங்கிலிஸ் மூவியில இந்த மாதிரி சீன் வந்திருக்கும். நீயும் பாத்திருப்ப.. அதோடு எஃபைக்ட் தான் இது. வேற எதுவும் இல்ல.. நீயா உன்னை மைண்ட் போட்டு கன்பியூஸ் பண்ணிக்காத.. ஓகே வா” அவனின் தோள்தட்டி கேட்க அவனும் எதோ அப்போதைக்கு அதன் பின்விளைவுகள் பற்றி தெரியாமல் ஓகே என சந்தோஷமாக சொன்னான்..
அதன் பின் அவள் செய்த டிசர்ட் காலரை இழுத்து விட்டு காற்றை உள்ளே அனுப்புவது, பிரா ஸ்டிரிப்பை சரி செய்வது என எந்த ஒரு காரியத்தையும் பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளாமல் நார்மலாகவே வந்தான்.
அடுத்த சிறிது நேரத்தில் வெங்கட் இறங்கும் இடம் வந்ததும் அவன் டிரைவரிடம்,
“டிரைவர் கொஞ்சம் லெப்ட்ல அந்த சந்துல என்டரன்ஸ்ல ஓரம் கட்டிக்க இறங்கனும் சொல்ல டிரைவரும் அவன் சொன்ன இடத்தில் இறக்கிவிட காசு எவ்வளவு?” கேட்க
“220 சார். என்றான்.”
அவன் பர்ஸில் இருந்து 300ரூபாய் எடுத்து குடுத்தான்..
“அவங்களையும் அட்ரஸ் பாத்து இறக்கிவிட்டுரு. ஆர். எஸ் புரம் தான்..”
“ஓகே சார்” என்றான்.
“ஓகே மித்ரா.. தாங்க்ஸ் பார் கம் வித் மீ. அட்ரெஸ் இருந்தா டிரைவர்ட்ட குடு.. இறக்கி விட்ருவான்.” சொல்லிவிட்டு அந்த தெருவுக்குள் நடக்க ஆரம்பித்தான்.
டிரைவர் மித்ராவிடம்,
“மேடம் நீங்க போகனும்?”
“ஆர். எஸ். புரம்” என்றாள்..
“அது சரிதான் மேடம்.. ஆர். எஸ் புரத்துல எங்க இறங்கனும்?”
“அங்க ரமா பிரபா அபார்மெண்ட் எதும் இருக்கா?” கேட்க
டிரைவர் திரும்பி மித்ராவை மேலும் கீழும் பார்க்க அவள் கொஞ்சம் பயத்துடன் என்ன உள் அமுங்கிய குரலில் கேட்க
“ஊருக்கு புதுசா.?” கேட்க
“ஆமா”என்றாள்..
“நீங்க இறங்க வேண்டிய இடம் இதான் கொஞ்சம் இறங்குறீகலா?”
“இதுவா?”
“அட ஆமா மேடம் நா தான் சொல்றேன்ல.. இறங்குங்க மேடம்” அதட்டி சொல்ல அவளும் வேறு வழியில்லாமல் லக்கேஜ் எடுத்துக் கொண்டு இறங்கி கொண்டாள்..
வெங்கட் அதற்குள் அவன் வீட்டிற்கு செல்ல அங்கு ஏற்கெனவே வந்திருந்த அவனுடைய அத்தைமார்கள், பெரியம்மா, சித்தி, அவர்களுடைய குழந்தைகள் பாட்டி என ஒரு பட்டாளமே அவனை சூழ்ந்துக் கொண்டது. எல்லோரும் அவனை பார்த்து மகிழ்ச்சியுடன் நலம் விசாரித்தனர். அவன் பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த மொபைலில் பேட்டரி டவுன் என அலார்ட் சத்தம் வர அதை எடுத்து சார்ஜில் போடும் போது சைலண்ட் மோட் எடுத்துவிட்டு சார்ஜ் போட்டான்.
பின் அவன் அங்கிருந்தவரிடம் எல்லாம் விடை பெற்றுக் மேலே இருந்த அவன் ரூம்க்கு சென்றான். அந்த சமயம் பார்த்து அவன் மொபைல் அடிக்க கீழே இருந்த அவனுடைய அத்தை பரிமளம் தான்
“டே வெங்கடேசா உன் போன் அடிக்குறது கொஞ்சம் என்னானு பாருடா” சொல்ல
“அய்யோ அத்திம்பேர் நீங்களே எடுத்து யாரு பாருங்கோ” சொல்ல அவளும் காலை அட்டன் செய்ய
மறுமுனையில் இருந்து,
“டே பேமாணி நா சுபா பேசுறேன்டா. உனக்கு எத்தினி தடவடா கால் பண்றது. ஒரு தரம் கூட போன் பிக் பண்ணாம என்ன தான் புடுங்கிட்டு இருந்தியோ அப்படி தெரியல.. உன்னால ஒரு பொண்ண இருந்து இழுத்திட்டு வர முடியல..
நீ எப்படி கட்டிக்கிற பொண்ண காலம் முழுக்க கை பிடிச்சு இழுத்திட்டு போவ கசுமாலம். உன் கல்யாணத்துக்கு போய் வந்தேன் பாரு. உனக்குலா கல்யாணம் ஒரு கேடா.. எங்கடா இருக்க.. உன் வீட்டாண்ட வரனும்னா எப்படி வரது.. வழிய சொல்லு மடபயலே” என விடாமல் பேச
“பேசி முடிச்சிட்டியாமா.. நீ என்னம்மா.. இப்படி கால் அட்டன் பண்ணதும் படபடனு பொறிஞ்சு தள்ற” இங்கிருந்து கேட்க
“வெங்கட் நம்பர் தான..”
“ஆமா.. அவன் நம்பர் தான். அவன் அத்தை தான் பேசுறேன்.”
“நா சுபா.. சுப மித்ரா.. சென்னையில இருந்து வெங்கட் மேரேஜ்க்காக வரேன்.. என் டாடியும் அவன் டாடியும் பிரண்ட்ஸ்.. சோ மேரேஜ் அட்டன் பண்றதுக்காக வந்தேன். சென்னை ஏர்போர்ட், கோயம்புத்தூர் ஏர்போர்ட் கால் பண்ணேன்.. அட்டன் பண்ணவே இல்ல.. அதான் கொஞ்சம் கடுப்புல ஹார்ஸ்ஸா பேசிட்டேன்..”
“கொஞ்சம் இல்ல.. ஜாஸ்தியாவே பேசிட்ட. சரி நீ எங்க நின்னுண்டு இருக்க?”
“இங்க ரமா பிரபா அபார்மெண்ட் பக்கம் நிக்கிறேன்..”
“அங்கேயே நில்லு.. ஆள் அனுப்புறேன்..” சொல்ல
“சரிங்க” என்றாள் மித்ரா..
“டே வெங்கடேசா உன் கூட சுபா ஒரு பொண்ணு வரனுமாம்ல” அவன் அத்தை கேட்க வெங்கட்க்கு அவன் அம்மா சொன்னது இப்போது தான் நியாபகம் வந்தது.
“ஆமா அத்திம்பேர்.. அம்மா சொன்னா ஆனா நா தான் டென்சன்ல மொபைல சைலைண்ட் போட்டுட்டேன்.. இப்ப என்ன ஆயிடுத்து..”
“இப்ப அவ தான் கால் பண்ணா. கால் அட்டன் பண்ணதும் சேரியில பேசுற பாஷையில என்ன என்னமோ உன்ன திட்டினா.. நேக்கு ஒன்னும் புரியல.. அவள ஆள் அனுப்பி கூப்பிட்டு வர சொல்லியிருக்கேன்.. வந்தானா பாத்து என்னானு நீயே பேசிக்கோ” என சொல்லிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு போனாள் பரிமளா.
போகும் போது “என் அண்ணாக்கு இப்படி ஒரு சிநேகிதனா?” என ஆச்சரியபட்டு முனங்கி கொண்டே சென்றாள்..
மீண்டும் மீண்டும் சுழலும்…
இந்த பகுதி பற்றிய உங்கள் கருத்துகளை மறக்காமல் [email protected]ல் தெரிவியுங்கள்…