This story is part of the மதிவதனி என்னும் காமதேவதை series
மதிவதனி என்னும் காமதேவதை (பகுதி – 7)
(கருத்துக்களுக்கு [email protected])
செல்போனை எடுத்து பேசினாள். ஆனால், மனம் முழுவதும் இன்று கல்லூரியில் நடந்ததையே நினைத்துக்கொண்டிருந்தது. ராகவனிடம் இதை சொல்லலாமா வேண்டாமா என்று குழம்பினாள். சொன்னால் ரிசைன் பண்ணிவிட்டு வந்துவிடு என்று சொல்வானோ. இப்போதைக்கு அவனிடம் சொல்ல வேண்டாம் என்று முடிவெடுத்தாள்.
“ஹே… மதி… என்ன நான் கேட்டுக்கிட்டே இருக்கேன்… ஒண்ணும் சொல்ல மாட்டேன்கிற?”, ராகவன் சத்தமாக கேட்டதும் நினைவு மீண்டாள்.
“ஆக்ங்க்…. என்ன கேட்டீங்க?”
“சரியாப்போச்சு… நானும் தமிழும் அங்க வரட்டுமா உன்னைப்பார்க்க ன்னு கேட்டேன்…”
“இன்னைக்குதாங்க முதல் நாளே எனக்கு முடிஞ்சிருக்கு. அவளுக்கு போர் அடிச்சா சினிமா, மால், இல்லன்னா உங்க ஃப்ரெண்ட் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போங்களேன்…”
சொல்லிவிட்டு பிறகு யோசித்தாள். நேற்றிரவு தான் ராகவனுடைய ஃப்ரெண்ட் மனைவி பாத்திமாவை ராகவன் ஓக்க முயல்வது போல கனவு வந்ததை நினைத்துப்பார்த்தாள்.
“ஃப்ரெண்ட் வீட்டுக்கு போங்க… ஆனா, கொஞ்சம் பாத்து நடந்துக்குங்க…”, லேசான கண்டிப்புடன் சொன்னாள் மதிவதனி.
“ஏன்? நான் எப்போ என்ன தப்பா நடந்துக்கிட்டேன்?”
“இதுவரைக்கும் இல்ல… ஆனா, நேத்து கனவுல…”
“கனவுல என்ன பண்ணேன்?”
“ம்ம்… உங்க ஃபிரண்ட் நரேனோட வொய்ஃப் பாத்திமாவை…”
“சொல்லு சொல்லு… பாத்திமாவை…?”
“ஏங்க இப்படி? அப்போ ஃபாத்திமா மேல உங்களுக்கு நிஜமாவே ஆசை இருக்கு…”
“இருந்துச்சு…. ஆனா, நீ அன்னைக்கு இதெல்லாம் புடிக்கல ன்னு சொன்னப்பவே நான் விட்டுட்டேன்…”
“ம்க்கும்… நம்பிட்டேன் ராசா…”
போனில் வழிந்தான் ராகவன். பின், ராகவன் கட்டாயப்படுத்திக்கேட்டதால், அந்த கனவைப்பற்றி சொன்னாள் மதிவதனி.
“ஹே… அப்போ நீயும் நரேனும் ஒண்ணுமே பண்ணலையா கனவுல?”
“ச்சீ… ஹஸ்பண்ட் மாதிரியா பேசறீங்க? சரி நாளைக்கு எனக்கு நிறைய வேலை இருக்கு. சீக்கிரம் படுக்கணும் நான்… பாத்திமாவை உங்களால கரெக்ட் பண்ண முடிஞ்சா பண்ணிக்குங்க… நான் எதுவும் சொல்லல…”, சிரித்துவிட்டு போனை வைத்தாள்.
ரொம்பவே டயர்டாக இருந்ததால் அடித்துப்போட்ட மாதிரி தூங்கினாள் மதிவதனி. காலையில் ஏழு மணிக்குத்தான் விழித்தாள்.
குளித்து ரெடியாகி ஹாஸ்டல் மெஸ்ஸில் காலை உணவு உண்டபின் காலேஜுக்கு கிளம்பும் வேளையில், அனுப்ரபா யாருடனோ பேசிக்கொண்டே ஹாஸ்டல் கேட் வரை செல்வது தெரிந்தது. மீசை இல்லாமல் நடுத்தர வயது ஆசாமி. முழுதாய் இந்தப்பக்கம் திரும்பி அனுப்ரபாவிடம் பேசும்போதுதான் நன்றாக கவனிக்க முடிந்தது அந்த ஆளின் முகத்தை.
எங்கேயோ பார்த்த மாதிரி தோன்றியது மதிவதனிக்கு. சட்டென ஞாபகம் வரவில்லை. அவரை வழியனுப்பிவிட்டு வந்த அனுப்ரபாவிடம் யாரென கேட்க, அவளுடைய அப்பா என்றாள். ஆனால், மதிவதனிக்கு அந்த முகத்தை இதற்கு முன் பார்த்த மாதிரி ஞாபகம். அப்போதைக்கு யோசிக்க நேரமில்லாததால் கிளம்பி காலேஜுக்கு வந்துவிட்டாள்.
அனுப்ரபாவும் அதற்குப்பின் தேவியுடன் கிளம்பி வந்தாள் காலேஜுக்கு.
அனைத்து ஸ்டாஃப் க்கும் பீரியட்ஸ் அல்லகேட் பண்ணிவிட்டு லேப் க்கு ரவுண்ட்ஸ் சென்றுவிட்டாள் மதிவதனி.
அனுப்ரபாவின் எம் சி ஏ பைனல் இயர் கிளாஸ் க்கு வகுப்பெடுக்க அந்த கல்லூரியில் ஐந்து வருடங்களாக வேலை பார்க்கும் பவானி வந்தாள்.
ஜாவா ப்ரோகிராமிங் வகுப்பு அது. நேற்றே அது பற்றிய வகுப்பை ஆரம்பித்துவிட்டிருந்தாள் பவானி. இன்று வந்தவள் முதல் பத்து நிமிடங்கள் இதுவரை சொல்லிக்கொடுத்ததை ரிவிஷன் செய்துவிட்டு ஒரு சிறிய எக்ஸர்சைஸ் கொடுத்தாள் அனைவரையும் செய்யச்சொல்லி. சத்தம் போடாமல் செய்யச்சொல்லிவிட்டு, கடைசி பெஞ்ச்சில் வந்து அமர்ந்தாள். அதுதான் அனுப்ரபா, தேவி மற்றும் கிறிஸ்டினா உட்காரும் பெஞ்ச்.
பவானி அங்கு உட்காருவது அந்த மூன்று பெண்களும் அவளுக்கு க்ளோஸ் என்பதால் மட்டுமல்ல. அதற்கும் மேலாக இந்த நால்வரும் ஒரு உறவுக்குள் பிணைந்திருந்தனர் கடந்த ஆறு மாதங்களுக்கும் மேலாக. மாதத்தில் நான்கு நாட்களாவது நால்வரும் ஒன்றிணைவார்கள். அது பவானியின் வீடாக இருக்கலாம். அல்லது வேறு சுற்றுலாப்பகுதியாக இருக்கலாம். அது தவிர, இப்படி தேவைப்படும்போது வகுப்பறைக்குள் நால்வரும் இன்பம் கொள்வதும் நடக்கும். இதற்காகவே கடைசி சீட்டில் இவர்கள் அமார்வார்கள். முன்னால் இருக்கும் மாணவிகளுக்கு இவர்களின் லீலைகள் தெரியும். ஆனால் காட்டிக்கொள்ள மாட்டார்கள். பவானி மிகுந்த கண்டிப்பான ஒரு விரிவுரையாளர். மாணவிகள் எளிமையாக புரிந்து கொள்ளும் படி பாடங்கள் நடத்துவதில் பவானி கெட்டிக்காரி. இதனால், மற்ற மாணவிகள் பவானி செய்வதை எல்லாம் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ள மாட்டார்கள். மாறாக மரியாதையே வைத்திருந்தார்கள். சில மாணவிகளுக்கு அவர்களும் பவானியுடன் இப்படி நெருக்கமாக இருக்க முடியாதா என்று ஏக்கம் இருப்பதும் உண்மை.
“என்ன அனு, ஜாக்கெட் இப்படி டிரேன்ஸ்பாரெண்ட் டா இருக்கு? மஞ்சள் கலர் ஜாக்கெட்டுக்குள்ள பிங்க் கலர் பிரா… ம்ம்… மேட்சிங் இல்ல… ஆனா, மூட் ஏத்துற…”
சிரித்தபடியே பவானி மெதுவான குரலில் கேட்டாள்.
அனுப்ரபாவும் சிரித்துக்கொண்டே, “ஐயோ… அவசரத்துல வேற பிரா கிடைக்கல மேடம்…”
“ம்ம்… என்னோட பிரா கலர் என்னன்னு தெரியுதா?”, தன்னுடைய கை முட்டியை டெஸ்க்கில் ஊன்றி, உள்ளங்கையில் தான் தாடையை முட்டுக்கொடுத்தவாறு கேட்டாள் பவானி.
பவானி, கொஞ்சம் திக்கான டிசைன் போட்ட ஜாக்கெட் அணிந்திருந்தாள். சிறிது நேரம் உற்றுப்பார்த்துவிட்டு அனுப்ரபா சொன்னாள்.
“ப்ச்ச்… தெரியலயே மேடம்…”
உள்ளங்கையில் தாடையை முட்டுக்கொடுத்தவாறே சிரித்துக்கொண்டு கிசுகிசுப்பாக சொன்னாள் பவானி.
“கண்டுபிடி…”
பவானியின் தோள்பட்டையில் ஜாக்கெட்டை விலக்கிப்பார்க்க தன் கையை கொண்டுவந்தாள் அனுப்ரபா. சிரித்துக்கொண்டே தட்டிவிட்டாள் பவானி.
“அப்புறம் எப்படி மேடம்?”, என்று கிசுகிசுத்தாள் அனுப்ரபா.
“பிரா பட்டியை பாத்து சொல்லக்கூடாது.”
“ம்ம்?”
“பிரா கப்பை பார்த்துதான் சொல்லணும்..”, சிரித்தாள் பவானி.
பவானி சொல்வது அனுப்ரபாவுக்கு புரிந்தது. நன்றாக நெருங்கி உட்கார்ந்தாள்.
பவானிக்கு இடது பக்கம் அனுப்ரபா உட்கார்ந்திருந்ததாள். அதாவது பவானி முந்தானையை போட்டிருக்கும் பக்கம்.
அனுப்ரபா மெதுவாக பவானியின் முந்தானையை விலக்கி முலைப்பந்துகளை பார்த்தாள். குத்திக்கொண்டு இருந்தது. அளவு அத்தனை பெரிதல்ல. ஆனாலும், இறுக்கமான ஜாக்கெட் அணிந்திருந்தாள். ஜாக்கெட்டை அனுப்ரபா தடவிப்பார்த்தாள். இறுக்கத்தை உணர்ந்தாள்.
என்ன என்பது போல் பவானி பார்த்தாள்.
“நிறைய முறை பார்த்திருந்தாலும், புதுசா பாக்கிற மாதிரியே இருக்கு மேம்…”, பவானியின் முலையை ஜாக்கெட்டின் மீது தடவிக்கொண்டே சொன்னாள் அனுப்ரபா.
சிரித்தபடியே டெஸ்க்கில் தலை வைத்துப்படுத்தாள் பவானி. அனுப்ரபாவின் அந்தப்பக்ககத்தில் உட்கார்ந்திருந்த தேவியும், கிறிஸ்டினாவும் இவர்கள் செய்வதை வேடிக்கை பார்த்தபடி இருந்தனர். முன்னால் அமர்ந்திருந்த மற்ற மாணவிகள் அனைவரும் அமைதியாக செய்யச்சொல்லி கொடுத்த எக்ஸர்சைஸ் ஐ செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.
அனுப்ரபா பவானியின் கண்களை பார்த்துக்கொண்டே அவளுடைய முலைகளை தடவிக்கொண்டிருந்தாள்.
பவானி ஏதோ முணுமுணுக்க குனிந்து கேட்டாள் அனு.
“பிரா என்ன கலர் ன்னு பாரு…”, சொன்னாள் பவானி.
பவானியின் முலையைப்பிசைந்து கொண்டிருந்த அனுவின் வலது கை இப்போது மெதுவாக இன்னும் முந்தானையின் உள்ளே சென்றது. ஜாக்கெட்டின் கடைசி ஹூக் இருக்கும் இடத்தை தேடியது.
ஒருவழியாக அந்த இடத்தை கண்டுபிடித்த பின், அனுவின் விரல்கள் பவானியின் ஜாக்கெட்டின் கடைசி ஹூக்கை அவிழ்க்க முயன்றது. ஒரே கையின் விரல்களால் அவிழ்க்க முடியும். ஆனால், இப்போது உட்கார்ந்திருக்கும் நிலை அதற்கு முட்டுக்கட்டையாக இருந்தது.
அவிழ்க்க முயன்று தோற்ற அனு, அவளது இடுப்பைத்திருப்பி இப்போது பவானிக்கு சற்று நேராக உட்கார்ந்தாள்.
இடது கையையும் சேர்த்து இப்போது பவானியின் முந்தானைக்குள் விட்டாள் அனு.
இரண்டு கைகளின் விரல்களாலும் இப்போது மிக சுலபமாக பவானியின் ஜாக்கெட் ஹூக்கை அவிழ்க்க முடிந்தது அனுவால். கடைசி ஹூக்கை அவிழ்த்து அந்த இடைவெளியில் தன் விரலை நுழைக்க முயன்றவள் தோற்றுப்போனாள். கடைசியிலிருந்து இரண்டாவது ஹூக்கையும் அவிழ்த்தாள் அனு.
மெதுவாக ஜாக்கெட்டை மேலே தூக்கியவள் தடவிப்பார்த்துவிட்டு பவானியைப்பார்த்து சிரித்தாள்.
“ஐயோ… மேம்… பிராவே போடல நீங்க…”
அனு சொல்வது தேவிக்கும் கிறிஸ்டினாவுக்கும் கேட்டது. சிரித்தார்கள்.
பவானியும் சிரித்துவிட்டு, “ஆமா… அவசரத்துல ஜாக்கெட் மட்டும் போட்டுட்டு வந்துட்டேன்… ஆனா…”
அனு கேட்டாள், “ஆனா? என்ன மேம்…”
“பிரா என்னோட ஹேண்ட்பேக்ல இருக்கு…”
“ஐயோ… ஏன் மேம்…?”
“காலேஜ் ல போட்டுக்கலாம் ன்னு எடுத்துட்டு வந்தேன்…”, டெஸ்க்கில் தலை வைத்து படுத்தவாறே சொன்னாள் பவானி.
சிரித்த அனுவின் கையைப்பிடித்து தன்னுடையை முலையில் வைத்தவாறே பவானி சொன்னாள்.
“இப்போ இங்க போட்டுவிடு அனு…”
அனு இன்னொரு கையால் வாயைப்பொத்தி அதிர்ச்சியை வெளிப்படுத்தினாள்.
“மேம்… இங்க எப்படி?”
தோளைக்குலுக்கி சொன்னாள் பவானி…
“நானே சொல்றேன்… உனக்கென்ன?”
அதிர்ச்சி சற்று விலகி ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டாள் அனுப்ரபா. கிறிஸ்டினாவிடம் கிசுகிசுப்பான குரலில் அனு ஏதோ சொல்ல, கிறிஸ்டினா எழுந்து சென்று முன்னால் டேபிளின் மீது இருந்த பவானியின் ஹேண்ட்பேகை எடுத்துவந்தாள்.
முன்னால் இருந்த மற்ற மாணவிகள் திரும்பிப்பார்த்தனர்.
தலையைத்தூக்கி பார்த்த பவானி, “கேர்ள்ஸ், ஜஸ்ட் கான்செண்ட்ரேட் ஆன் யுவர் எக்ஸர்சைஸ்…”, கண்டிப்பான குரலில் சொல்ல, மாணவிகள் முன்னால் திரும்பினர். அமைதியானது வகுப்பு.
பவானியின் ஹேண்ட்பேகை வாங்கிப்பார்த்தாள் அனு. அதிலிருந்து கருப்பு நிற பிராவை எடுத்தாள்.
அனுவிற்கு பதட்டமாக இருந்தது.
“மேம்… ஜாக்கெட்டை முழுசா கழட்டிட்டா ஈஸியா, சீக்கிரமா போடலாம். முழுசா கழட்ட வேணாம்ன்னா, ஒவ்வொரு பக்கமா கழட்டி, லேட் ஆகுமே…”, என்று நெற்றியை சுருக்கி என்ன செய்யலாம் என்பது போல கேட்டாள்.
“முழுசாவே கழட்டு…”, என்று சொன்ன பவானி சட்டென தோள்பட்டை மீது ஜாக்கெட்டோடு சேர்த்து குத்தியிருந்த பின்னை கழட்டி முந்தானையை அவிழ்த்து முன்னால் போட்டாள் அத்தனை மாணவிகள் இருக்கும் வகுப்பறையில். ஜாக்கெட்டின் கடைசி இரண்டு ஹூக்குகள் அவிழ்க்கப்பட்டு இருந்தன.
அனுப்ரபா, தேவி, கிறிஸ்டினா வின் கண்கள் அதிர்ச்சியில் விரிந்தன.
(தொடரும்)
(கருத்துக்களுக்கு [email protected])