மதிவதனி என்னும் காமதேவதை – 5 (Mathivathani Ennum Kamathevathai 5)

This story is part of the மதிவதனி என்னும் காமதேவதை series

மதிவதனி என்னும் காமதேவதை (பகுதி – 5)

(கருத்துக்களுக்கு [email protected])

அந்தக்கல்லூரியில் மதிவதனியின் முதல் வேலை நாள். மற்ற அனைவருக்கும் இந்த கல்வியாண்டின் முதல் வேலை நாள். நிறைய பரபரப்பு. யூஜி, பீஜி என்று அனைத்து வகுப்புகளுக்கும் அட்டவணை போட்டாகிவிட்டது. எந்தெந்த பாடங்களுக்கு எந்தெந்த விரிவுரையாளர்கள் என்று ஒதுக்கியாகிவிட்டது. ஓரளவுக்கு கம்ப்யூட்டர் துறை ஆசிரியர்களின் பெயர்கள் நினைவில் நிறுத்திக்கொண்டாகிவிட்டது. அந்த நாள் போனதே தெரியவில்லை.

அடுத்த நாளுக்கான அட்டவணையை ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு வைக்கும்போது, ராயப்பன் வந்தான்.

“மேடம், ஃபாதர் வரச்சொன்னாரு…”

“ஓ… என்ன விஷயம்?”, என்று தனது டேபிள் டிராயரை பூட்டிக்கொண்டே கேட்டாள் மதிவதனி.

“புது ஸ்டூடண்ட் அட்மிஷன் விஷயமா பேச மேடம்…”

“சரி… நீங்க போங்க… வர்றேன்…”

ராயப்பன் போனதும் அறையில் எல்லாவற்றையும் சரிபார்த்து பூட்டி சாவி எடுத்து தனது ஹேண்ட்பேகில் போட்டுக்கொண்டு ஃபாதர் ராஜமாணிக்கம் அறையை நோக்கி நடந்தாள்.

“போங்க மேடம்…”, ராயப்பன் கதவைத்திறந்து விட மதிவதனி உள்ளே நுழைந்தாள். பின்னாலேயே ராயப்பனும் உள்ளே வந்தான்.

“ஃபாதர் எங்க?”, என்று மதிவதனி ராயப்பனை திம்பிப்பார்த்தாள்.

உள்ளே என்று கை காண்பித்து, உள்ளே இருக்கும் ஒரு அறைக்குள் அழைத்துச்சென்றான்.

அந்த அறை, வெளியறையை விட பெரியதாக இருந்தது. அங்கும் ஒரு சோஃபா. மேலும் ஒரு கட்டில், படுக்கை விரிப்புடன். ஒரு மேசை, நாற்காலி என்று வசதியுடன் இருந்தது.

ஏசி சத்தம் மட்டும் வந்துகொண்டிருந்தது. சோஃபாவில் அமர்ந்திருந்த ராஜமாணிக்கம் திரும்பிப்பார்த்து

“வாங்க மதிவதனி… உக்காருங்க…”, என்று அவர் பக்கதிலேயே கை காட்டி உட்க்காரச்சொன்னார். பின் ராயப்பனைப்பார்த்து கண்ணசைக்க, அவன் உடனே சென்று பிளாஸ்க்கில் இருந்த சூடான டீயை கப்பில் ஊற்றி மதிவதனிக்கு கொடுத்தான்.

“அட்மிஷன் யாருக்கு ஃபாதர்…?”, என்று டீயை உறிஞ்சுக்கொண்டே கேட்டாள் மதிவதனி.

மீண்டும் ராஜமாணிக்கம் கண்ணசைக்க, ராயப்பன் வெளியில் சென்று இரண்டு நிமிடங்களில் அவர்களை கூட்டி வந்தான்.

வேட்டி, சட்டை அணிந்து ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க ஆண். நல்ல கம்பீரமான மீசை. நரைத்திருந்தது. கூடவே, அது அவர் மகளாக இருக்க வேண்டும். புடவையில் இருந்தாள். அந்தக்கல்லூரியில் அனைவருமே புடவை அணியவேண்டும் என்பது விதி.

அந்தப்பெண் மாநிறம் தான். நல்ல களையுடன் இருந்தாள். நீல நிற புடவை எடுப்பாக இருந்தது. குடும்பப்பெண் தோற்றம். இடுப்பு கூட தெரியாத அளவுக்கு புடவையை நேர்த்தியாக கட்டி இருந்தாள்.

ராயப்பன் அந்த பெண்ணை கூட்டிச்சென்று நாற்காலியில் உட்கார வைத்தான். மேசை மீது ஒரு லேப்டாப் இருந்தது.

“நீங்க உக்காருங்க சார்…”, அந்தப்பெண்ணின் அப்பாவைப்பார்த்து ராஜமாணிக்கம் சொல்ல, அங்கிருந்த மற்றொரு நாற்காலியில் அவர் அமர்ந்தார்.

டீ குடித்து முடித்த கப்பை ராயப்பனிடம் கொடுத்துவிட்டு பாதரை பார்த்தாள் மதிவதனி.

“நீங்க அந்தப்பொண்ணை இன்டர்வியூ பண்ணலாம் மதிவதனி…”, என்றார் ராஜமாணிக்கம்.

எம்சிஏ அட்மிஷனுக்கு வந்திருக்கும் அந்தப்பெண்ணின் பெயர் மாலதி. மாலதியிடம் வழக்கமாக கேட்கப்படும் கேள்விகளை கேட்டு முடித்தாள் மதிவதனி. மதிவதனிக்கு திருப்தியாக இருந்தது.

“மாலதியோட கான்செண்ட்ரேஷன் எப்படி ன்னு நாங்க வழக்கமா எவால்யூட் பண்ணுவோம்… ஆரம்பிக்கலாமா?”

ஃபாதர் சொன்னதும், ராயப்பன் லேப்டாப் இணைக்கப்பட்டிருந்த பிரஜெக்டரை ஓடவிட்டான். லேப்டாப்பின் திரை அந்த பெரிய திரையில் தெரிந்தது. தெளிவாக தெரிய அந்த அறையின் விளக்கு அணைக்கப்பட்டது. அந்த வெளிச்சத்திற்கு கண்கள் பழக இரண்டு நிமிடங்கள் ஆனது. வெளிச்சம் அவ்வளவு இல்லையென்றாலும் ஒருவருக்கொருவரை நன்றாகவே பார்க்க முடிந்தது.

மதிவதனியிடம் மெதுவாக சொன்னார் ஃபாதர். “இது உங்களுக்கு ஃபர்ஸ்ட் டைம்… ஜஸ்ட் வாட்ச். டோன்ட் ரியாக்ட் டூ மச்…”

மதிவதனிக்கு அவர் சொன்னது கொஞ்சம் கண்டிப்புடன் சொல்லப்பட்டதாக பட்டது. இப்போது சற்று படபடப்பை உணர்ந்தாள்.

தொண்டையை கணைத்துக்கொண்ட ராஜமாணிக்கம், “மாலதி, இப்போ உன்னோட மொபைலுக்கு நாங்க அனுப்பியிருந்த அந்த கண்டென்ட்டை லேப்டாப்ல டைப் பண்ண ஆரபிக்கலாம். லெட்ஸ் ஸ்டார்ட்…”

மாலதி டைப் பண்ண ஆரம்பித்தாள். அவள் டைப் பண்ணுவது பெரிய ஸ்க்ரீனில் பார்க்க முடிந்தது எல்லோராலும்.

ஐந்து வரிகள் எந்த தவறும் மாலதி செய்யவில்லை. மதிவதனி ஸ்க்ரீனையே பார்த்தவாறு இருந்தாள். ஆறாவது வரி ஆரம்பத்திலேயே தவறு நிகழ்ந்ததும் மதிவதனி திரும்பிப்பார்த்தாள். மாலதி கண்கள் மூடி தவிப்பது போல் இருந்தது. என்னவென்று மதிவதனிக்கு புரியவில்லை. ராயப்பனைத்தேடினாள். அவன் மேசைக்கு அடியில் இருந்தான். கண்களை பழக்கிக்கொண்டு மதிவதனி பார்க்க அதிர்ந்தாள்.

ராயப்பன் மாலதியின் புடவையை மேலே உயர்த்தி அவளுடைய கால்களை முத்தமிட்டும் தடவிக்கொண்டும் இருந்தான்.

மதிவதனிக்கு என்ன செய்வதென்று புரியவில்லை. எழுந்து சென்று விடலாமா என்று நினைக்கையில், ராஜமாணிக்கம் சட்டென அவளுடையை கையைப்பிடித்து அழுத்தினார். எதுவும் சொல்லாமல் அமர்ந்தாள் மதிவதனி.

“ப்ளீஸ்… டோன்ட் டிஸ்டர்ப் தி செஷன்”, மெல்லிய குரலில் ஃபாதர் சொன்னார்.

ஆறாவது வரியை டைப் செய்யமுடியாமல் இன்னமும் தவித்தாள் மாலதி.

“கமான் மாலதி..”, ராஜமாணிக்கத்தின் குரல் ஒலித்தது.

கண்களை திறந்து பார்த்த மாலதி மீண்டும் டைப் செய்ய ஆரம்பித்தாள். ராயப்பன் செய்துகோண்டிருப்பதை இப்போது அவள் பொருட்படுத்தவில்லை.

ராயப்பன் இப்போது மாலதியின் புடைவை முழுவதும் உயர்த்தி அவளுடைய தொடைகளின் மீது தலை வைத்துப்படுத்தான், தொடையை ஒரு கையால் தடவிக்கொண்டே.

மதிவதனிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. கனவு போல் இருந்தது. மாலதியின் அப்பாவைப்பார்த்தாள். அவர் அவருடைய மகள் தவறில்லாமல் டைப் செய்கிறாளா என்று ஸ்க்ரீனையும் மகளையும் மாறிமாறி பார்த்தவாறு இருந்தார். ராயப்பனை அவர் கண்டுகொள்ளவில்லை என்பது தெரிந்தது.

மாலதியின் புடவைக்குள் தனது தலையை விட்டுக்கொண்டான் ராயப்பன். உள்ளே தலையை ஆட்டி ஆட்டி ஏதோ செய்துகொண்டிருந்தான். மாலதியின் புண்டையை நக்கிக்கொண்டிருப்பான் என்று தோன்றியது. சிறிது நேரத்தில், மாலதியின் கால்களை சற்று அகட்டி அகட்டி அவளுடையை பேண்ட்டியை மெதுவாக அவிழ்த்தான். மதிவதனிக்கே இப்போது ஒருமாதிரி இருந்தது. அவளுடைய பேண்ட்டியே நனைந்த மாதிரி இருந்தது.

மாலதியின் புடைவையை முழுவதும் ஏற்றி விட்டிருந்தான் ராயப்பன். அவனுடைய தலை மாலதியின் புண்டை பக்கத்தில் இருந்தது. மாலதியின் புண்டையை சரியாக பார்க்கமுடியவில்லை அந்த வெளிச்சத்தில்.

தான் வைத்திருந்த டார்ச்லைட்டை மாலதியின் புண்டையின் பக்கம் அடித்தார் ஃபாதர் ராஜமாணிக்கம்.

மாலதியின் புண்டை, முடிகள் இன்றி இருப்பது போலிருந்தது. ராயப்பனின் நாக்கு அந்த புண்டையின் மேட்டை தொட்டுக்கொண்டிருந்தது.

அதை டார்ச் அடித்து நன்றாக பார்த்தபின் தன்னுடைய நீண்ட வெள்ளை அங்கியை மெதுவாக மேலே தூக்கி, தன்னுடைய பேண்ட் ஜிப்பை அவிழ்த்தார் ராஜமாணிக்கம்.

இதைப்பார்த்ததும் சட்டென எழுந்து நின்றே விட்டாள் மதிவதனி.

“உக்காருங்க மதி…”, ஏன்று மதிவதனியின் முழுப்பெயரை சொல்லாமல் சுருக்கிச்சொன்னார் ஃபாதர் ராஜமாணிக்கம்.

அங்கே உட்காருவதைத்தவிர மதிவதனிக்கு அப்போதைக்கு வேறெதுவும் தோன்றவில்லை.

ராயப்பனின் நாக்கு தன்னுடைய புண்டையில் பட்டதும், மாலதி டைப் செய்வதை முழுவதுமாக நிறுத்திவிட்டு, “ஆஹ்ஹ்…” என்று முனகினாள்.

மகளுக்கு அட்மிஷன் கிடைப்பதில் சிக்கலாகுமோ என்று நினைத்த மாலதியின் தந்தை, எழுந்து சென்று மாலதியின் நாற்காலியின் பின்பக்கம் சென்று குனிந்து அவளுடைய தலையைப்பிடித்து, “மாலு… உன்னால முடியும்டா… பாரு… இங்க பாரு என்னை…”

அவர் சொன்னதும் தலையை மேல்நோக்கி கண்கள் திறந்து தன் அப்பாவைப்பார்த்தாள் மாலதி.

“அப்பா..”, என்று அவள் பார்க்கும் அதே நேரம், ராயப்பன் தன்னுடைய வாயை முழுவதும் குவித்து மாலதியின் புண்டையை உறிஞ்சினான்.

“ஆஹ்ஹ்… அப்பா…”, என்று அலறினாள் மாலதி.

மாலதியின் தலையை ஆறுதலாய் வருடிய அவளது தந்தை குனிந்து அவளுடைய கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்து, “அதுல கவனத்தை விடாத மாலு… அது ஒண்ணுமே இல்ல… நீ மறுபடி டைப் பண்ணு….” , ஆறுதல் வார்த்தை கூறினார்.

“ம்‌ம்..”, என்று சொல்லிவிட்டு கால்களை நான்றாக அகல விரித்து உட்கார்ந்தாள் மாலதி.

ராயப்பன் இப்போது நன்றாக மாலதியின் கால் நடுவில் உட்கார்ந்து கொள்ள முடிந்தது. நாக்கை மெதுவாக மாலதியின் புண்டையின் நடுக்கோட்டில் வைத்து தேய்த்தான்.

மதிவதனி அவளையறியாமல் அவளது முலைகளைத்தடவ ஆரம்பித்து இருந்தாள்.

பகுதி – 6 : டீஸர்

மதிவதனி தன்னையறியாமல் தன்னுடைய புடவைக்குள் கையை விட்டு கடைசி இரண்டு ஜாக்கெட் ஹூக்குகளை கழட்டிவிட்டு ஒருபக்க முலையை வெளியில் எடுத்துவிட்டிருந்தாள். கனமான முலைகள். பெரிய கருவட்டங்களும் முலைக்காம்பும் வெளியில் இருந்தது. முலைக்காம்பு விறைத்திருந்தது. தன்னுடைய விரலால் அதை வருடிவிட்டாள் மதிவதனி.

ராயப்பன் இப்போது அதிரடியாய் மாலதியின் புண்டையை நக்க ஆரம்பித்திருந்தான். மாலதி சுத்தமாய் டைப் செய்வதை நிறுத்திவிட்டு கைகளை நாற்காலியின் கைப்பிடியில் ஊன்றிக்கொண்டு, நாற்காலியில் உட்காராமல் இடுப்பை ராயப்பனின் வாய்க்கு நேராக முட்டிக்கொண்டிருந்தாள்.

“ஆஹ்ஹ்… அப்பா…”, என்று முனகிக்கொண்டிருந்தாள்.

மாலதியின் அப்பாவோ “மாலு கண்ணு… இங்க பாரு… அங்க நீ கவனிக்காத… லேப்டாப்ல கவனம் செலுத்து…”, என்று அவளுடைய தலையைக்கோதி விட்டவாறே சொன்னார்.

அவர் சொன்னதும் மெதுவாக உட்கார்ந்தவள் ஆஹ்ஹ் ஆஹ்ஹ் என்று முனகிக்கொண்டே மீண்டும் டைப் செய்ய ஆரம்பித்தாள்.

ராயப்பன் தன்னுடைய வாயை மாலதியின் புண்டையில் வைத்து உறிஞ்ச ஆரம்பித்தான்.

மதிவதனிக்கு உணர்ச்சியை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. முந்தானையை சரியவிட்டாள். ஜாக்கெட்டின் இரண்டு ஹூக்குகள் அவிழ்க்கப்பட்ட நிலையில் ஒருபக்க முலை பாதி பிதுங்கி வெளியில் இருந்தது.

சுண்ணி பெரிதான நிலையில் பேண்ட்டின் அந்த மேடான பகுதியை ராஜமாணிக்கம் தடவிக்கொண்டே மதிவதனி உணர்ச்சிவசப்பட்டுக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தார். பார்த்துக்கொண்டே பேண்ட் ஜிப்பை அவிழ்த்தார்.

ராயப்பன் மாலதியின் புண்டையை தன்னுடைய வாயால் பதம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். மேலேற்றப்பட்டிருந்த மாலதியின் புடவை கீழே இறங்கி இறங்கி புண்டையை நாக்கிக்கொண்டிருந்த ராயப்பனுக்கு தொந்தரவு செய்தது. மாலதிக்கு அது புரிந்தது. ஒரு கையால் டைப் செய்துகொண்டே இன்னொரு கையால் புடவையை தூக்கிப்பிடித்து தன்னுடைய புண்டையை நன்றாக காட்டியபடி உட்கார்ந்துகொண்டிருந்தாள்.

தன் மகள், ஒரே கையால் டைப் செய்வதைப்பார்த்த அவளுடைய அப்பா, அவளருகில் வந்தார்.

“மாலு, நீ ஒழுங்கா டைப் பண்ணு… நான் பாத்துக்கிறேன்…”, என்று அவளுடைய நாற்காலியின் பக்கம் உட்கார்ந்தார்.

(தொடரும்)

(கருத்துக்களுக்கு [email protected])