This story is part of the இன்னசண்ட் இந்திராவுடன் இன்செஸ்ட் உறவு series
வணக்கம் அனைவருக்கும்! சென்ற அனைத்து பகுதிகளுக்கும் படித்து ஆதரவு கொடுத்திருந்த அனைத்து நல்லுள்ளங்களுக்கும் எனது நெஞ்சார்ந்த நன்றிகளை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். தொடர்ந்து ஆதரவு தாருங்கள். வாருங்கள் கதைக்குள் நுழையலாம்.
நடந்த அத்தனையும் வெறும் கனவுனு என்னால சுத்தமா ஏத்துக்க முடியல. ஒவ்வொன்னும் அவ்ளோ நெஜமா, உணர்வு பூர்வமா இருக்க, இப்ப அத்தனையும் வெறும் கற்பனைனு நா எப்படி நம்புறது?? எப்படி என்னால ஏத்துக்க முடியும்???
யோசிக்க யோசிக்க என் கண்ணு லேசா கலங்குற மாதிரி எனக்கு தோண, கண்கள என் கையால ஒத்திப் பாத்தன். கண்ணோரமா லேசா கண்ணீர் துளி இருந்துச்சு. வாழ்க்கையில எதுக்குமே பெருசா வருத்தப்படுறவன் நா இல்ல. ஆனாலும் என்னால இந்த ஒரு விஷயத்த மட்டும் சத்தியமா ஏத்துக்கவே முடியல.
முக்கியமா நா ஏமாந்துட்டேன்னு நெனைக்கும்போது ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சு. என் மனசு ரொம்ப வெம்ப ஆரம்பிச்சு, என்ன நானே திட்ட ஆரம்பிச்சேன். அப்ப யாரோ சிரிக்கிற சத்தம்! அது ஒரு ஆணோட குரல். இந்த வீட்ல என்னயும் மாமியயும் தவிர யாரும் இல்ல.
அப்ப எங்கருந்து இந்த சிரிப்பு குரல் கேக்குது?? இது யாரோட குரல்?? இந்த குரல்!!! எனக்கு நல்லா பரிச்சயமான குரல்!!!! நா அடிக்கடி கேக்குற குரல்!!! அட…… இது என்னோட குரல் தான்!!! நா அதிர்ச்சியா தலைய நிமிர்த்தி பாக்க, என் எதிர்ல இருந்த கண்ணாடில என்ன நானே கேலியா பாத்து சிரிச்சுட்டு இருந்தேன்.
மனசாட்சி: ஹாஹாஹாஹாஹா!!!!!!!
நான்: சிரி சிரி!! நல்லா சிரி!!!
மனசாட்சி: நீ செஞ்ச வேலைக்கு சிரிக்காம என்ன செய்றது??
நான்: ஆமா உனக்கெங்க தெரிய போகுது என் கஷ்டம்??!!
மனசாட்சி: டேய்….. என்ன விடவா உன்ன பத்தி மத்தவங்களுக்கு தெரிஞ்சிடும்?? நீ உன் அலச்சல் புத்தியால இப்படி அசிங்கப்பட்டு நிக்குற! அதுக்கு யார கொற சொல்ல முடியும்??
நான்: எனக்கென்னடா அலச்சல்??
மனசாட்சி: பின்ன?? உங்கிட்ட உன் மாமி ட்ரஸ் கேட்டா அத மட்டும் கொண்டு போயி குடுக்கணும்!! மவனே அதவிட்டுட்டு உனக்கெதுக்கு இப்ப இந்த தேவ இல்லாத கற்பனை எல்லாம்??
நான்: ஆசை யாருக்கு தான் டா இல்ல??
மனசாட்சி: ஆசை இருக்கலாம் டா!! ஆனா அது உன்னோட கடமைய கெடுக்க கூடாதுல?? மூச்சுக்கு முண்ணூறு தடவ மாமிய சந்தோஷமா வெச்சுக்கணும், அவள வாழ்க்கையில முன்னேத்தணும்னு நெனைக்குறியே தவிர அத செயல்படுத்துற மாதிரி தெரியலயே??!!!
நான்: என்ன டா பண்ணல?? முடிஞ்சளவு அவள சந்தோஷமா தான பாத்துக்குறன்?? என்னோட நேரத்துக்கு எல்லாமே காமத்துல வந்து முடியுது!! அதனால கொஞ்சம் ஆசையயும் தீத்துக்க நெனச்சேன்! அவ்வளவுதான??
மனசாட்சி: இங்க பாரு நீ புரிஞ்சிக்க மாட்டுற?? உன் மனசுல ஆசை இருக்குற வரைக்கும் உன்னோட எதிர்பார்ப்பு தீராது. உன் புத்தி அலஞ்சிட்டே தான் இருக்கும். திரும்பவும் நீ இப்படி ஏமாந்து அசிங்கப்பட தான் செய்வ!!
நான்: ஆமா போ!!!
மனசாட்சி: சரி நா ஒன்னு கேக்குறன், இப்ப நீ உன் அல்ப்ப புத்தியால ஏமாந்து நிக்குற. இதையே உன்னால தாங்கிக்க முடியல, அப்ப இவ்ளோ நேரம் நீ அவள ஏமாத்திருக்கியே, அது எவ்ளோ கேவலமான விஷயம்???
நான்: டேய் நா திரும்பவும் சொல்றேன், நா அவள ஏமாத்தல!! எல்லாமே அதுவா நடந்தது தான்!!! புரியுதா???
மனசாட்சி(சிரித்துவிட்டு): டேய் நானும் திரும்பவும் சொல்றேன், என் அளவுக்கு உன்ன பத்தி யாருக்கும் தெரியாது!!! நீ சொன்ன மாதிரி எல்லாமே தன்னால நடந்ததாவே இருக்கட்டும்?? ஆனா உன்னோட முதல் அடிய எப்படி வெச்ச?? அவ அப்பாவி எதயும் பெருசா எடுத்துக்க மாட்டாங்குற எண்ணம் தான??? இல்லன்னு சொல்ல முடியுமா உன்னால??
என்னோட கேள்விக்கு என்னால பதில் சொல்ல முடியல.
மனசாட்சி: என்ன பதில் வரல?? வராது!!! இதுக்கு பேரு ஏமாத்துவேல தான??
நான்: ……………………………..
மனசாட்சி: அவ உன்ன முழுசா நம்புறா!! ஒருவேள நீ அவ அப்பாவித்தனத்த உன் சுகத்துக்காக யூஸ் பண்ணிருக்கன்னு அவளுக்கு தெரிஞ்சா அவ மனசு அத தாங்குமா??? எவ்வளவு வலிக்கும் அவளுக்கு??? இது உனக்கு உறுத்தவே உறுத்தலயா??
என்னயும் அறியாம என் கண்ணு ரெண்டும் கலங்க ஆரம்பிச்சுது. என்னால பேசவே முடியல. தொண்டையெல்லாம் அடைக்குற மாதிரி இருந்துச்சு.
நான்: நா வேணும்னு அப்படி பண்ணல டா…… எனக்கு வேற வழி தெரியல. ஆனா சத்தியமா அவளோட ப்ரச்சனை தெரிஞ்சதும் நா அதுக்கு தான் முன்னுரிமை குடுக்குறன். அது உனக்கு புரியலயா??
மனசாட்சி: புரியுது டா!!! பட்…….
நான்: ஆமா, புரிஞ்சிட்டு தான் வந்து அட்வைஸ் பண்ணுற பாரு??
மனசாட்சி: இங்க பாரு டா…… உன்ன திட்டவோ அடிக்கவோ என் ஒருத்தனுக்கு தான் முழு உரிமை இருக்கு சரியா?? இப்ப நா உன்ன அடிக்கலனா நாளிக்கி போற வர கண்ட நாயெல்லாம் உன்ன அடிக்கும் பரவால்லயா?? ஒழுங்கா என் பேச்ச கேளு.
நான்: சரி சொல்லு, நா இப்ப என்ன செய்யணும்??
மனசாட்சி: மொதல்ல உன் ஆசைகள கட்டுப்படுத்த பழகு. ரெண்டாவது, நீ நேரத்த நம்பு!! எல்லாருக்குமே ஒரு நேரம் வரும். உனக்கான நேரமும் வரும்!! அப்ப நீ ஆசப்பட்டதெல்லாமே ஒவ்வொன்னா நீ நெனச்ச மாதிரியே நடக்கும்!!! உனக்கொன்னு நடக்கணும்னு இருந்தா அது கண்டிப்பா நடக்கும்டா!!! இந்த நேரமும் பிரபஞ்சமும் அதுக்கான வழிய கண்டிப்பா செய்யும்!! புரியுதா???
நான்: ம்ம்ம்ம் புரியுது!!!!
மனசாட்சி: அதனால பொறுமையா இரு!! ஆசைகள கட்டுப்படுத்து.
நான்: இது மட்டும் தான் கொஞ்சம் கஷ்டம். ட்ரை பண்றேன். பட் நீ வந்ததுல ஒரு நல்ல விஷயம் எனக்கிப்போ ஒரு க்ளாரிட்டி வந்துருக்கு!! தாங்க்……
நா சொல்லும்போதே வாசப்பக்கம் யாரோ நிக்குற மாதிரி இருக்க, நா பேசுறத நிறுத்திட்டு திரும்பி பாத்தேன். மாமி அங்க முகமெல்லாம் வேர்த்து பயந்து நின்னுட்டு இருந்தா. அவ நின்ன கோலத்த பாத்ததும் எனக்கும் லேசான பயம் உண்டாச்சு.
ஒருவேள நா பேசுன அத்தனையையும் கேட்டிருந்தா??? நெனைக்கவே பக்குனு இருந்துச்சு. எப்படி சமாளிக்கப் போறேனோ??!!!! மாமி பொறுமையா நடந்து வந்து என் பக்கத்துல சுத்தி சுத்தி பாத்தா. அப்படியே மெதுவா கண்ணாடிய பாத்தவ திரும்பி மறுபடியும் என்ன பாத்துட்டு அவ வாய ரெண்டு கையாலயும் மூடிட்டு ஓன்னு அழ ஆரம்பிச்சுட்டா.
மாமி: அய்யய்யோ……. அய்யய்யோ…….
மாமி திடீர்னு அழவோ அவ ஏன் அழரா எதுக்கு அழரான்னு புரியாம நா முழிக்க ஆரம்பிச்சேன். முக்கியமா நா பேசுனதெல்லாம் கேட்டதால தான் அழுராளோனு ஒரு சந்தேகம் எனக்கு. மாமி அழுதுட்டே பேச ஆரம்பிச்சா.
மாமி: அய்யய்யோ…….. காலைல வரிக்கும் நல்லாருந்த புள்ளைக்கு எவன் என்னத்த வெச்சான்னு தெரிலயே????!!!!! கண்ணத் தொறந்துட்டே கனவு காணுறான்!!! கண்ணாடிய பாத்து தனியா பேசுறான்!!!!! ஒன்னுமே புரியலயே ஆண்டவா……. அய்யய்யோ!!!!!!!
ஹப்பாடாஆஆ……. எனக்கு இப்ப தான் மனசு தெளிஞ்சிது! நல்ல வேள மாமி நா பேசுனது எதையும் கேக்கல. நா இப்படி நெனச்சு சந்தோஷப்பட, மாமி இன்னமும் அழ ஆரம்பிச்சா.
மாமி: அய்யய்யோ…….. இவளோ பேசுறேன் எதுக்குமே பதில் சொல்ல மாட்டுறானே???? நல்லா கலகலன்னு பேசிட்டு இருந்த புள்ள இப்படி பேச்சு மூச்சு இல்லாம பேந்த பேந்த முழிக்கிறானே…….. நா என்ன செய்வேன்???? அய்யய்யோ……
நா எதுவும் பேசாம இருக்குறத பாத்து மாமி இன்னமும் அழ, நா அவள என்னச் சொல்லி சமாளிக்கிறதுனு புரியாம விழிக்க, மாமியோட அழுக இன்னமும் அதிகமாச்சு.
மாமி: கடவுளே…… போயும் போயும் என் வீட்ல தான் இவன் புத்தி கலங்கணுமா??? நாளைக்கி இவன் அம்மா கேள்வி கேட்டா நா என்ன சொல்லுவேன்??? ஆண்டவா எனக்கு ஏன் இந்த சோதனைய குடுக்குற??? நா உனக்கு என்ன பாவம் செஞ்சேன்???? அய்யய்யோ……
மாமி ஓயாம ஒப்பாரி வெக்க, என்னால அதுக்கும் மேல சும்மா இருக்க முடியல. வேகமா எழுந்து மாமியோட கைய பற்றினேன்.
நான்: மாமி எனக்கொன்னும் இல்ல மாமி!!!!
மாமி: ஆஹ்ஹ்…….. என் புள்ள பேசுறான்!!! என் செல்லமே, உன்ன யாரு என்ன டா செஞ்சாங்க???
நான்: அய்யோ மாமி……. ப்ளீஸ்!!! மொதல்ல அழுறத நிறுத்துங்க. இங்க வாங்க நீங்க உக்காருங்க மொதல்ல!!
நா சொல்லிட்டே மாமிய பொறுமையா கட்டில்ல உக்கார வெச்சு, அவ பக்கத்துல உக்காந்தேன். மாமியோட தேம்பல் இப்ப கொஞ்சம் சீராச்சு. நா அவ கன்னத்துல வழிஞ்ச கண்ணீர தொடச்சு, மெதுவா அவ முகத்த என் கையில ஏந்துனேன்.
நான்: ஏன் மாமி, இப்ப என்ன நடந்ததுனு இப்படி அழுறீங்க??
மாமி: என்ன நடந்ததா???? படுபாவி!!!!! நீயே என்னைக்கும் இல்லாம இப்ப தான் என் வீட்ல தங்கிருக்க. இந்த சமயத்துல உனக்கெதாச்சு ஆச்சுனா……. நா எப்படி……. கண்ணாடிய பாத்து பேசுறதெல்லாம் என்ன வேல வினோத்???
மாமியோட கண்ணுல இருந்து சரசரனு கண்ணீர் வழிய, நா அத தொடச்சிட்டே சமாதானம் செஞ்சேன்.
நான்: மாமி இதெல்லாம் ஒன்னுமே இல்ல மாமி!! நா இந்த மாதிரி தான் அடிக்கடி தனியா பேசுவேன். இதெல்லாம் சகஜம் எனக்கு!!!!
மாமி: திரும்பத் திரும்ப இப்டி சொல்லாத வினோத்!! என்ன வினோத் சகஜம் உனக்கு?? காலைல என்னன்னா ப்ரம்ம புடிச்சவன் மாதிரி நின்னுட்டு இருந்த. இப்ப இங்க என்னன்னா……. எனக்கு சொல்லவே ஒரு மாதிரி இருக்கு!! இதெல்லாம் சகஜமா??? எனக்கு எவ்ளோ பயமா இருக்கு தெரியுமா??
நான்: மாமி நா தான் சொல்றேன்ல??!!!! அப்புறம் எதுக்கு பயப்படுறீங்க?? எனக்கு ஒன்னும் இல்ல மாமி!!!!
மாமி: இல்ல வினோத்….. இன்னொரு நிமிஷம் நீ இந்த வீட்ல தனியா இருந்தீன்னா நா பைத்தியக்காரி ஆய்டுவேன்!!!! இதுக்கப்புறம் நீ முழுக்க முழுக்க என் கண் பார்வையிலயே தான் இருக்கணும். எழுந்திரு!!!!! வா எங்கூட.
மாமி சொல்லிட்டு என் கைய புடிச்சு இழுக்க, நா அவள அமைதியாக்க நெனச்சேன்.
நான்: மாமி நா சொல்றத கேளு மாமி!!!
மாமி(இடைமறித்து): சொன்னா கேளு வினோத்!!!!! வா……….
மாமி என் பேச்ச கேக்குற மாதிரி இல்ல. வேற வழி இல்லாம நானும் அவ கூட எழுந்து போனேன். என்ன ஹால்ல இருக்குற சோஃபால உக்கார வெச்சா.
மாமி: இரு, மொதல்ல உனக்கு நா எதாச்சு வைத்தியம் பண்ணனும்!!
மாமி சொல்லிட்டு பூஜ அறைக்கு போயி ரொம்ப நேரமா ஏதோ வேண்டிட்டு, வரும்போது கைல விபூதியோட வந்தா.
மாமி: ஆண்டவா!!!! என் புள்ளய எந்த கெட்ட சக்தியும் அண்டாம நீ தான் பாத்துக்கணும் டா எப்பா!!!!!!
மாமி இப்படி சொல்லிட்டு கைல இருந்த விபூதிய வேகமா என் முகத்துல வீச, அது நேரா என் மூக்குல விழ, நா தும்ம ஆரம்பிச்சேன்.
மாமி: ஹ்ம்ம் நா சொல்லும்போது நம்புனீயா??? எவ்வளவு இருக்கு பாரு!! இரு, இன்னும் அடிச்சா இன்னும் வெளிய வரும் பாரு!
மாமி சொல்லிட்டே திரும்பவும் அவ கைல இருந்த விபூதிய வீச, எனக்கு நிக்காம தும்மல வர ஆரம்பிச்சுது.
மாமி: ஹ்ம்ம்ம்!!!! அப்படித்தான்!!! பாத்தியா, விபூதி பட்ட ஒடனே எப்படி எல்லாம் வெளிய வருது பாரு!!!
மாமி சொல்லிட்டு அவ கைல இருந்த விபூதிய வெச்சு என் நெத்தியில பெருசா பட்டைய போட்டா.
நான்: மாமி…… மூக்குல விபூதிய அடிச்சா தும்மாம என்ன மாமி பண்றது??? கொடும படுத்துற மாமி நீ……
மாமி: நீ சின்ன பையன் உனக்கு இதெல்லாம் தெரியாது வினோத்!!!!
மாமி பேசிட்டே என் நெஞ்சுலயும் கழுத்துலயும் விபூதி தேய்ச்சு விட்டா.
மாமி: சரி நீ அப்படியே உக்காந்து இரு!! நா உனக்கு சூடா ஒரு காஃபி கொண்டு வரேன்
எனக்கு இப்ப உண்மைலயே காஃபி குடிக்க இஷ்டம் இல்ல. ஆனா இப்ப நா சொன்னாலும் மாமி அத காதுல வாங்க மாட்டா. அதனால நா அமைதியா உக்காந்து இருந்தேன். ஆனா தும்மல் மட்டும் நிக்காம வந்துட்டே இருந்துச்சு. சத்தம் கேட்டு மாமி வெளிய வந்தா.
மாமி: என்னடா இன்னமுமா தும்மல் நிக்கல?
நான்: ஆஹ்ன்…. மூக்கு மேலயே போடு போடுனு போட்டுட்டு இப்ப கேள்வி கேக்குறீங்களா?? எனக்கு டஸ்ட் அல்லர்ஜி மாமி
மாமி: அடப்பாவி!!!! இத முன்னமே சொல்லிருக்கலாம்ல?? இரு நா தொடச்சி விடுறன்!!
மாமி சொல்லிட்டு ஒரு டவல்ல எடுத்து என் மூக்கு மேல இருந்த விபூதியெல்லாம் தொடச்சிட்டு என்ன பாத்தா. அப்படியே பாத்தவ என் முகத்த கையில ஏந்தி, அப்படியே என் நெத்திய சுத்தி திரிஷ்டி கழிச்சா.
மாமி: அப்பா…… எப்படி ஒடையுது பாரு!!!!! சும்மா சொல்லக் கூடாது, பேரழகன்டா நீ!!!!!
மாமி இப்படி சொல்லிட்டு என் பக்கத்துல உக்காந்தா.
மாமி: அல்லர்ஜி இருக்குனு முன்னாடியே சொல்லிருக்கலாம்ல வினோத்??
நான்: சொல்லணும்னு தான் நெனச்சேன். அதுக்குள்ள நீங்க ஆசையா பண்ணிட்டீங்க?? அதான்…
மாமி: நல்ல பையன் வினோத் நீ!!!!! இதுவே என் புள்ளைகளா இருந்தா இப்படியெல்லாம் முட்டாள் மாதிரி பண்ணாத, இதெல்லாம் மூட நம்பிக்க அது இதுன்னு பேசி என்ன ரொம்ப கஷ்டப்படுத்திருப்பாங்க!!!
நான்: உண்மைய சொல்லணும்னா இது மூட நம்பிக்க தான் மாமி!!
மாமி: அடப்பாவி…….. இப்ப தான் உன்ன நல்ல பையன்னு சொன்னேன். அதுக்குள்ள இப்படி சொல்ற?? நீயும் அப்ப என்ன முட்டாள்னு தான் நெனைக்குறியா?? நா எது செஞ்சாலும் கரெக்ட்டா இருக்கும்னு சொன்னியே??
நான்: நா அப்படி சொல்லல மாமி!! ஒரு விஷயம் தப்புனா அத சொல்லி புரிய வெக்கணும்!! அதுதான் உண்மையான அன்பு!! நீங்க என்ன வேணா செய்யுங்க, நா உங்க கூட தான் இருப்பேன்னு சொல்லி, நீங்க எல்லாமே தப்பு தப்பா செஞ்சிட கூடாதில்ல??
மாமி: அப்ப விபூதி அடிக்குறது தப்பா வினோத்??
நான்: விருப்பத்தோட பண்ணா…. தப்பில்ல மாமி. உங்களோட நம்பிக்க, நீங்க பண்ணீங்க. ஆனா அத நம்பாதவங்ககிட்ட வம்படியா திணிச்சா….. அது தப்பு!!! நா சொல்றது புரியுதுல??
மாமி: ஹ்ம்ம் புரியுது!! உனக்கு நம்பிக்க இருக்கா வினோத்??
நான்: அவ்ளோவா இல்ல மாமி!!
மாமி: அப்ப எதுக்கு நீ அடிக்கும்போது சும்மா இருந்த??
நான்: மாமி….. எனக்கு இதுலலாம் நம்பிக்க இல்ல தான். ஆனாலும் நீங்க ஒரு நம்பிக்கைல, ஒரு நல்ல எண்ணத்துல பண்றீங்க! அதனால அத ஏத்துக்கிட்டேன். நீங்க விபூதி இல்ல….. வேப்பிலையே அடிச்சாலும் நா ஒன்னும் சொல்ல மாட்டேன்!!!
மாமி: ஏண்டா வினோத் அப்படி??
நான்: ஏன்னா எனக்கு உங்கள ரொம்ப புடிக்கும் மாமி!!!
மாமி(கண்கள் விரிய): அப்ப உனக்கு என் மேல கோவமே வராதா டா??
நான்: அது எப்படி மாமி வரும்?? சின்ன வயசுல இருந்து எனக்கு எல்லாம் சொல்லி குடுத்தது நீங்க தான். நா என்ன தப்பு செஞ்சாலும் நீங்க என்ன அடிக்காம பொறுமையா வளத்தது எனக்கு இப்பவும் நியாபகம் இருக்கு மாமி!! அப்படி இருக்கும்போது இப்ப நீங்க செய்ற சின்ன தப்புக்கெல்லாம் நா கோவப்படுவேனா??
நா சொன்னதும் மாமி என்ன இறுக்கமா அணச்சிக்கிட்டா. நா பொறுமையா அவ முதுக வருடுனேன். மாமி எழுந்து என்ன பாக்க, நா மெதுவா அவ முகத்த கையில ஏந்துனேன். என் கை அவ கன்னத்துல பட்டதும், அவ பொறுமையா என் உள்ளங்கையில ஒரு முத்தம் குடுத்தா.
நான்: இப்ப இல்ல மாமி, எப்பவுமே நா உங்க மேல கோவப்பட மாட்டேன்.
நா சொல்ல, மாமி என்ன திரும்பவும் இறுக்க அணச்சு, என் கன்னத்துல அழுத்தமா ஒரு முத்தம் குடுத்தா. அவ முலைகள் ரெண்டும் என் நெஞ்சுல அழுந்த, அவ உதடுகள் என் கன்னத்துல அழுத்தமா பதிய, எனக்குள்ள ஒரு மாற்றம் உருவாக ஆரம்பிச்சுது. என்னயும் மீறி என் கை மாமியோட உடம்ப சுத்தி வளச்சது.
மாமி என் கன்னத்துல இருந்து உதடுகள பிரிச்சு, பேச ஆரம்பிச்சா.
மாமி: உன்ன வளத்ததுல நா ரொம்ப பெருமப்படுறன் டா வினோத்!!!!! சத்தியமா சொல்றேன் உன் குணத்துக்கு நீ ஓஹோனு இருப்ப பாரு!!!
மாமி உணர்ச்சி பெருக்குல பேச முடியாம திணற, நா அவள அணச்சு அவள ஆசுவாசப் படுத்துனேன். கொஞ்ச நேரம் ரெண்டு பேரும் ஒருத்தர ஒருத்தர அணச்சா மாதிரி சோஃபால உக்காந்திருந்தோம். மாமியோட அடிமனசுல அன்புக்கும், அக்கறைக்கும் எவ்வளவு ஏக்கம் இருக்குனு எனக்கு புரிஞ்சிது.
சின்ன சின்ன விஷயத்துக்கும் மாமி ரொம்ப உணர்ச்சிவசப்பட்டா. இத்தன நாள் அவ எவ்ளோ ஏங்கி தவிச்சிருப்பானு நெனைக்கும்போதே எனக்கு கண்ணு கலங்க ஆரம்பிச்சுது. அந்த நேரம் சரியா வீட்ல ஏதோ கருகுற வாடை அடிக்க ஆரம்பிக்க, நாங்க ரெண்டு பேருமே சுய நினைவுக்கு வந்தோம்.
மாமி(கண்களை துடைத்துக் கொண்டு): வினோத் உனக்கு ஏதாச்சு வாஸனை வருதா??
நான்: ஆமா மாமி!!! ஏதோ கருகுற வாட அடிக்குது!! கரன்ட் கேபிள் ஏதாச்சு பத்திக்கிட்டு இருக்குமா??
நா கேக்க, மாமி யோசிக்க ஆரம்பிச்சா. திடீர்னு என்னாச்சுனு தெரியல. மாமி அவ ரெண்டு கையயும் தலைல வெச்சுட்டு.
மாமி: அய்யய்யோ போச்சே………
அப்படின்னு சத்தமா கத்திட்டு கிச்சனுக்கு ஓட, அங்க பால் பொங்கி அடுப்பெல்லாம் வழிஞ்சு கருகி இருந்துச்சு. இத பாத்ததும் மாமி அவ வயித்துலயும் தலையிலயும் அடிச்சிக்கிட்டா.
மாமி: பாவி!!!! படுபாவி!!!! என்னடி பொம்பள நீ??? அடுப்புல பால வெச்சுட்டு இப்படியா மறந்து போவ?? ச்சே!!!! இன்னைக்கு என்ன நேரமோ சகுனமோ தெரியல!!!!
மாமி கண்டபடி கத்த, நா அவள சமாதானம் செஞ்சேன்.
நான்: இதெல்லாம் சகுனமா?? பால அடுப்புல வெச்சுட்டு மறந்தா அது பொங்கி வழியதான் செய்யும்!!!! இதுக்கெல்லாம் இவ்ளோ வருத்தப்பட கூடாது மாமி!!!!
மாமி: உனக்கென்னப்பா…… தீஞ்சு போன சாமான கழுவுறதென்ன ஈசியா?? கழுவி பாத்தா தான தெரியும்??!!!
நான்: அட என்ன மாமி!! இதென்ன பெரிய விஷயமா?? குடுங்க நா கழுவுறேன்!!!
நா சொல்லிட்டு அந்த பாத்திரத்த எடுக்க, மாமி எங்கிட்ட இருந்து பிடுங்கினா.
மாமி: டேய் என்னடா நீ……. நா ஏதொ விளையாட்டுக்கு சொன்னா…….. அதெல்லாம் நீ ஒன்னும் பண்ண வேணாம் சரியா!! இரு நா உனக்கு வேற பால்ல காஃபி போட்டு தரன்.
மாமி சொல்லிட்டு திரும்ப எங்கிட்ட வந்தா.
மாமி: ஏய் இரு!! நா உங்கிட்ட காஃபி வேணுமானு கேக்கவே இல்லயே??
நான்: குடுங்க மாமி!!! பரவால்ல
மாமி: இல்லடா….. திணிச்சா தப்பு ல????
மாமி பட்டுனு இப்படி கேக்கவோ, நா சிரிச்சுட்டன்.
மாமி: என்னடா சிரிக்குற??
நான்: இல்ல அநியாயத்துக்கு நல்லவங்களா இருக்கீங்களே அதான்.
மாமி: ஹ்ம்ம் நீயும் கேலி பண்றேல……. இருக்கட்டும். இந்தா புடி.
மாமி எங்கிட்ட காஃபிய கொடுத்துட்டு சமையல் வேலைய பாக்க ஆரம்பிச்சா. நா அவ பக்கத்துல நின்னு பாத்துட்டு இருந்தேன். சரியா ஒரு நாளுக்கு முன்னாடி இதே மாதிரி ஒரு நிலையில தான் மாமிய நா தொட ஆரம்பிச்சேன். அந்த நெனப்பு என் மனசுல வர, என் மூடு லேசா ஏற ஆரம்பிச்சுது. நா அப்படியே மாமியோட உடம்ப ஸ்கேன் பண்ண ஆரம்பிச்சேன்.
அந்த புது நைட்டியில மாமியோட அங்கம் ஒவ்வொன்னும் சும்மா தெளிவா தெரிஞ்சிது. அவளோட வளைவுகள் என்ன பயங்கரமா வெறி ஆக்குச்சு. அவ முகத்துல இருந்து வழிஞ்ச வேர்வை துளி ஒவ்வொன்னா அழகழகா மின்னும்போது……… மாமியோட உடம்புல உள்ள ஒவ்வொரு இணுக்கும் அவ்ளோ அழகா இருந்துச்சு.
நா அப்படியே மெய் மறந்து பாத்துட்டு இருக்க, மாமி என்ன பாத்தா. என் கண்கள பாத்தவ லேசா வெக்கப்பட்டு சிரிச்சா. நா அவள பாத்துட்டே இருக்க, மாமிக்கு உள்ளூர ஒரு உணர்வு வர ஆரம்பிச்சுது. அவளால காய்கறிய ஒழுங்கா பாத்து வெட்ட முடியாம அவ கவனம் செதற ஆரம்பிச்சுது.
மாமி: ஆனா நீ என்ன ரொம்ப படுத்துற வினோத்!!! உன்ன தனியா விட்டா ப்ரச்சனை ஆகுதுனு உள்ள கூட்டினு வந்தா, இப்ப என் கவனம் செதறுது!!! ஏண்டா என்ன அப்படி பாக்குற??
நான்: ஏன்னா நீங்க அவ்ளோ அழகா இருக்கீங்க மாமி!!!!
மாமி(ஸொக்கிய குரலில்): ஆமா இது ஒன்ன சொல்லிடு!! (இன்னும் மெதுவான குரலில்) உனக்கெங்க புரியும் உன் பார்வ என்ன படுத்துற பாடு!!!!!
மாமி சொன்னது பட்டும் படாம என் காதுல விழ, நா திரும்பவும் கேட்டன்.
நான்: என்ன மாமி சொன்னிங்க??
மாமி: ஹான் ஒன்னில்லயே??!!! அப்படி பாக்காதனு சொன்னேன்!!! சொன்னா நீ கேட்டுருவியா??
நான்: ஏன் மாமி??
மாமி(வெட்கத்துடன்): உன் பார்வ என்ன என்னென்னமோ பண்ணுது டா…….
நான்: ஆனா நீங்களும் என்ன ரொம்ப பண்றீங்க மாமி!! முன்னாடி தொட்டா தான் இப்படி சொல்லுவீங்க, இப்ப பாத்தாலே சொல்றீங்க!!!! இதெல்லாம் நியாயமா???
நா சொல்லிட்டு முகத்த கொழந்த மாதிரி வெச்சுக்க, மாமி சிரிச்சா.
மாமி: டேய்…….. இந்த நடிப்பு தான வேணாங்குறது??!!! ஆனா உன் கையும் வாயும் தான் சில்மிஷம் பண்ணும்னு நெனச்சேன், உன் கண்ணு கூட நல்லா சில்மிஷம் பண்ணுது!!! சரியான சில்மிஷக்காரன்டா நீ வினோத்!!!!!!
மாமி இப்படி சொல்லிட்டு செல்லமா என் மூக்க பிடிச்சு கிள்ளினா. அப்ப அவ கை என் உதடுகள்ல உரச, மெதுவா அத என் உதடுகளால கடிச்சேன்.
மாமி: ப்ச்ச்ச்……. சொல்லி வாய மூடல, அதுக்குள்ள சேட்டைய ஆரம்பிச்சுருச்சு பாரு!!! அப்படியே அந்த உதட……..
மாமி சொல்லிட்டு என் கீழ் உதட்ட அப்படியே செல்லமா கிள்ளி இழுத்தா. மாமி கொஞ்ச கொஞ்சமா அவளோட கூச்சத்த மறந்து எங்கிட்ட நெருக்கமா நடந்துக்க ஆரம்பிச்சா. ஆனா இதெல்லாம் ஆசையில பண்றாளா இல்ல செல்லமா பண்றாளானு கொழப்பம் இருந்துச்சு. எதுவா இருந்தாலும் அனுபவிப்போம்னு இருந்துட்டன்.
மாமி: சரி நேத்து எனக்கு காய் வெட்ட சொல்லி குடுத்தியே, அது எப்படின்னு இப்ப ஒருவாட்டி சொல்லு
மாமி கேட்டுட்டு கத்திய கைல எடுக்க, நா நேத்து மாதிரியே அவள பின்னால இருந்து அணைச்சு நின்னு அவ கைய பிடிச்சேன். பொறுமையா காய்கள வெட்ட ஆரம்பிச்சோம். ஏற்கனவே மாமியோட தீண்டல் என்ன மூடாக்கி இருக்க, இப்ப என் சுன்னி டெம்பராகி வீங்க ஆரம்பிச்சுது.
நா என் உடம்ப இன்னும் நல்லா மாமி உடம்போட நெருக்க, மாமி என் சுன்னியோட வீக்கத்த உணர ஆரம்பிச்சா.
மாமி: வினோத் கைல கத்தி இருக்கு!! இப்ப எதுவும் விளையாட வேணாம். சொன்னா கேளு!!!
நான்: ஏன் மாமி, சும்மா இருந்த கொழந்த கையில பொம்மைய குடுத்துட்டு இப்ப விளையாடாதனு சொன்னா எப்படி மாமி??!!!!
நா கேட்டுட்டே பொறுமையா என்னோட இடது கைய எடுத்து மாமியோட வயித்துல வெச்சு, மெதுவா நைட்டியோட அவ தொப்புல் குழிக்குள்ள ஒரு விரல நுழச்சேன். மாமிக்கு உடல் சிலிர்க்க ஆரம்பிச்சுது.
மாமி: ஹ்ம்ம்ம் வினோத்………
மாமியோட முனகல் என்ன இன்னும் சூடேத்த, நா பின்னால அவ கழுத்துல மென்மையா ஒரு முத்தம் வெச்சேன்.
மாமி: ஹாஆஆஆ……..
மாமி மெதுவா முனகிட்டு இருக்க, நா அப்படியே அவ தோள்பட்டையில என் தாடைய வெச்சு தேய்ச்சுட்டே, அவ பக்கவாட்டு கழுத்துல அழுத்தமா ஒரு முத்தம் கொடுத்தேன்.
மாமி: வினோத் ப்ளீஸ் டா!!!! வேணாம் டா!!!!! ஹாஆஆஆஆ…….
மாமியோட ஒவ்வொரு சத்தமும் என்ன வெறியாக்க, நா அவ காது மடல்ல அப்படியே கவ்வினேன். அவ காதோரமா ஒரு வேர்வ துளி வழிய, மெதுவா அவ என் நாக்கு நுனியால நக்க
மாமி: ஓஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் வினோத்த்த்த்த்த்!!!!!!!!!!!!!!
மாமி இப்படி சத்தமா சொல்லும்போதே, என்னோட விரல்ல திடீர்னு ஒரு வலி ஏற்பட்டு நானும் சத்தமா கத்த, மாமி நினைவு திரும்பி அதிர்ச்சியா விலக, அப்ப தான் புரிஞ்சிது.
மூடு தலைக்கேறுன மாமி, காய்க்கு பதிலா என் கை விரல வெட்டிட்டான்னு…..
அடுத்தென்ன நடந்தது?? அடுத்த பகுதியில்!!!!
கதை பற்றிய கருத்துகளை மறக்காமல் கமெண்ட்ஸில் தெரிவியுங்கள். மேலும் எனை தொடர்பு கொள்ள விரும்புவோர் என்னோட மெயில் ஐ. டி. [email protected] இலும் மற்றும் hangouts இலும் தொடர்பு கொள்ளலாம். தொடர்ந்து ஆதரவு தரும்படி பணிவுடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
நன்றி!!