(கருத்துக்களை பதிவிடுங்கள். உங்கள் கருத்துக்கள் தான் என்னை உற்சாகப்படுத்தும். அடுத்த பார்ட் இரண்டு நாட்களில் வரும்)
நான் வெளியே சென்று அவளைப் பார்க்க அவளும் என்னைப் பார்க்க சரியாக இருந்தது. என்னைப் பார்த்து ஆச்சரியப் பட்டு அவளும் சிரித்தாள். ஆனால் நான் சிரிக்கவில்லை. நான் இத்தனை நாள் கற்பனையில் நினைத்து கொண்டு கை அடித்துகொண்டிருந்த என் தோழி என் தேவதை இப்பொழுது என் கண் முன்னே!
எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. பார்க்க அவ்வளவு அழகாக ஜோலித்தாள்.
அம்மா: அம்மா அப்பா தங்கச்சி லாம் எப்படி இருக்காங்க மா…
பார்வதி: எல்லோரும் நல்லா இருக்காங்க மா..
எனது அப்பாவைப் பார்த்து,
பார்வதி: அப்பா.. எண்ணலாம் மறந்துட்டிங்க போல..
அப்பா: உண்ணலாம் எப்படி மா மறக்க முடியும்.. சாப்டியாமா… ரொம்ப நாள் கழிச்சி உன் அம்மா இன்னிக்குதான் நல்லா சமைச்சிருக்கா.. சாப்பிட்டு எப்படி இருக்குனு சொல்லு..
எனது அம்மாவை பார்த்து,
அப்பா: என்ன பாத்துட்டு இருக்க செல்வி.. குழந்தைக்கு சாப்பாடு எடுத்து வை..
என சொல்லியவாறே என்னைப் பார்த்த அப்பா,
அப்பா: வாடா.. இப்போதான் வீடிஞ்சிதா.. மணி ஒண்ணாகுது.. இப்போதான் ரூம் ள இருந்து வெளிய வரான்.. உன் friend வந்திருக்கா பாருடா.. வந்து அவகூட சேந்து சாப்பிடு..
என்று சொல்லிவிட்டு அவர் வெளியே கிளம்பி விட்டார்.
அம்மாவும் என்னை அழைத்து,
அம்மா: வா.. வெற்றி.. பாரு கூட சேந்து சாப்பிடு…
என்று சொல்ல,
நான்: தோ.. வந்துர்றேன் மா..
என்று பாத்ரூம் சென்று fresh ஆகிவிட்டு வந்து அவள் எதிரில் அமர்ந்தேன்.
அதுவரை அவள் என்னிடம் எதுவும் பேசவில்லை. நடப்பது அனைத்தையும் சிரித்த முகத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
எனது அம்மா சாப்பாடு பரிமாறிக்கொண்டே,
அம்மா: எப்படி ஆயிட்டான் பாருமா.. சொல்ற பேச்சே கேக்குறது இல்ல மா.. நீ தாம்மா சொல்லி அவனுக்கு புரிய வைக்கணும்..
பார்வதி இப்பவும் அமைதியாக கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
பார்வதி: அம்மா.. நீயும் எங்களோடு உட்கார்ந்து சாப்பிடு..
என்று சொல்ல,
அம்மா: நீங்க சாப்பிட்டு இருங்கம்மா.. நான் காலைல சாப்பாடே இப்போதான் சாப்பிட்டேன். துணிய ஊற வச்சிட்டேன்.. துவைச்சி காயப் போட்டுட்டு வந்துர்றேன்..
என்று சொல்லி அம்மா நகர்ந்து விட்டார்கள்.
நானும் அவளும் மட்டும் அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்தோம்.
எனக்கு முகத்தை பார்க்கவே தயக்கமாக இருந்தது. என்ன பேசுவது.. எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று யோசித்து கொண்டிருக்கயில்,
பார்வதியின் மொபைல் ரிங் ஆனது. பார்வதி இப்போ போன் ளா வச்சிருக்காளா னு தோணுச்சு.. அவ இப்போ பெரிய பொண்ணு அப்டின்றத என்னால நம்பவே முடியல..
அதை அவள் attend செய்து காதில் வைத்து,
பார்வதி: ஹலோ.
பார்வதி: என் friend வெற்றி வீட்லம்மா..
(எனக்கு அவ அப்படி சொன்னதும் உள்ளுக்குள்ள எவ்ளோ சந்தோஷம். அவ என்ன வெற்றி னு பேர் சொல்லி கூப்பிட்டு எவ்ளோ நாள் ஆச்சி.. அவ பழைய மாறி என் பேர் சொல்லி அவ அம்மாகிட்ட பேசுனது பறக்குற மாதிரி இருந்துச்சி)
பார்வதி: சாப்டுட்டு இருக்கேன் மா.. செல்வி அம்மா சூப்பரா சமைச்சிருக்காங்க..
பார்வதி: சரிம்மா போலாம்… கொஞ்ச நேரதுல வந்துர்றேன்..
பார்வதி: ஆமாம்மா.. வெற்றி கூடதான் இருக்கேன் மா..
பார்வதி: டேய்….
பார்வதி என்னை நோக்கி கூப்பிட, நான் அவளைப் பார்க்க, மொபைல் ஐ என்னிடம் நீட்டியவாறு,
பார்வதி: இந்தா அம்மா பேசுறாங்க..
நான் போனை வாங்கி காதில் வைக்க,
நான்: ஹலோ..
பா. அம்மா : என்னப்பா.. வெற்றி.. எப்படி இருக்க..?
நான்: நல்லா இருக்கேன்மா.. நீங்க எப்படி இருக்கீங்க மா..? அப்பா எப்படி இருக்காரு.. நிலா எப்படி இருக்கா..?
என்று கேட்க,
பா. அம்மா : நாங்க எல்லோரும் நல்லா இருக்கோம் பா.. அங்க அம்மா அப்பா அண்ணா அண்ணி நல்லா இருக்காங்களா..?
நான்: இங்கயும் எல்லோரும் நல்லா இருக்கோம் மா..
பா. அம்மா : உன் friend என்ன பண்ணிட்டு இருக்கா..?
நான்: சாப்டுட்டு இருக்காங்க மா..
பா. அம்மா : உன்ன பாக்காம அவ பைத்தியமாவே ஆயிட்டாப்பா.. அவளாதான் மறுபடியும் இந்தா உருக்கு transfer வாங்கினு வந்திருக்கோம்.. எப்போ பாத்தாலும் உன்ன பத்தியே பேசிட்டு இருப்பா.. Transfer date ஒவ்வொரு தள்ளி போகும்போதும் அழுதுட்டே இருப்பாப்பா.. உன் friend உன் மேல உயிரையே வச்சிருக்காப்பா..
என்று பேசி கொண்டிருக்கும் போதே பின்னாடி பார்வதியின் அப்பா அம்மாவை அழைக்க,
பா. அம்மா : சரி வெற்றி… நான் அப்புறம் பேசுறேன்…
என்று சொல்லி போனை கட் செய்தால்.
நான் போனை பார்வதியிடம் கொடுத்தேன். அப்பொழுது நான் எந்த தயக்கமும் இல்லாமல் என் தோழி, என் பார்வதியைப் பார்த்தேன்.
அவளும் என் கண்களைப் பார்த்த வாறே போனை வாங்கினால்.
எதுவும் பேசாமல் சாப்பிடு முடித்து கை கழுவி விட்டு எழுந்தோம்.
சரியாக அப்பொழுது அம்மா உள்ளே வந்தார்கள்.
பார்வதி: சரிங்கம்மா.. நான் கிளம்புறேன்..
என்று சொல்ல,
அம்மா: என்ன பாரு.. அதுக்குள்ள கிளம்பிட்ட.. வெற்றி கூட கொஞ்ச நேரம் இருந்துட்டுப்போ…
பார்வதி: இல்லமா.. கோவிலுக்கு போணுமாம்.. சீக்கிரமா வர சொன்னாங்க..
அம்மா: வெயிலா இருக்குமா.. இந்த வெயிலயா கோவிலுக்கு போக போறீங்க.. கொஞ்சம் நேரம் இருந்துட்டு போமா.. வெற்றியே கூட்டிட்டு போய் விட்டுட்டு வருவான்..
என சொல்ல..
அம்மா: என்னடா வெற்றி அமைதியா இருக்க… கூட்டிட்டு போடா உன் ரூம்க்கு..
என சொல்ல நான் எனது ரூமிற்கு மெதுவாக செல்ல அவளும் பின்னாடியே வந்தாள்.
அம்மா: நீங்க பேசிட்டு இருங்கம்மா… நான் மேல துணி காய போட்டுட்டு வந்துர்றேன்..
என்று சொல்லி அம்மா மாடிக்கு சென்றார்கள்.
நான் எனது ரூமிற்கு சென்று பெட்டில் அந்த பக்கம் ஒரு ஓரமாக அமர்ந்துதேன்.
அவள் உள்ளே வந்து எனது அறையை சுற்றி சுற்றிப் பார்த்தால்.
அவளது சின்ன வயசு போட்டோ ஒன்றை frame செய்து எனது ரூமில் மாட்டி வைத்திருந்தேன். அதை அவள் ஆச்சரியமாக பார்த்தால்.
இப்பொழுது அமைதியாக அவளும் பெட்டில் இந்த பக்கமாக அமர்ந்தல். இப்போது சரியாக எங்க இருவருக்கும் 1 1/2 அடி இடைவெளி இருந்தது.
அவளுக்கு லைட்டா இருமல் வந்தது. நான் வேகமாக வெளியே சென்று தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்துக்கொண்டு உள்ளே வந்தேன். அதை வாங்கி குடித்தால்.
பார்வதி: எவ்ளோ நேரம் da.. என்கிட்ட பேசமா அமைதியாவே இருப்ப..
எனக்கு ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது. என் கண்கள் கலங்கியது.
அவள் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு அவளுடன் பெட்டில் உட்கார்ந்தேன்.
நான்: எப்படி பார்வதி இருக்க?
பார்வதி: அம்மாடியோ… இப்போதாண்டா எனக்கு உயிரே வருது.. என் வெற்றி இந்த பார்வதிய மறந்திருப்பானோனு எவ்ளோ நாள் பயந்திருக்கேன் தெரியுமா..?
நான்: உன்ன எப்படிடி நான் மறப்பேன்.. என்னோட first friend பெஸ்ட் friend நீ தானடி..
பார்வதி: அப்டியா.. சாருக்கு வேற யாரும் friend ஆ கிடைக்கலையா..?
நான் : கிடைச்சாலும் அது உன்ன மாறி வராது பார்வதி.. நீ போன பிறகு நான் எவ்ளோ கஷ்ட பட்டேன் தெரியுமா.. உன்ன பத்தி நினைக்காத நாளே இல்ல.. உன்ன ரொம்ப மிஸ் பண்ணன் டி..
பார்வதி: பார்ரா.. நீ இவ்ளோ பேசிவியா.. பரவாலியே… நல்லா டெவெலப் ஆயிருக்க டா..
நான் : என்ன பார்வதி..
நான் எனது முகத்தை சோகமாக வைத்து கொண்டு சொன்னேன்.
பார்வதி: சொம்மாடா.. விளையாட்டுக்கு.. இந்தமாரி லாம் நான் யார்கூட விளையாட முடியும்.. என் friend கூட மட்டும்தானே..
பார்வதி: நானும் உன்ன ரொம்ப மிஸ் பண்ணண்டா.. ஸ்டாட்டிங் ரொம்ப நார்மளாதான் இருந்துச்சி.. அப்புறம் உன்ன நினைக்காம ஒரு நாள் கூட இருக்க முடியல டா.. காலேஜ் லா நிறைய பசங்க கூட சேந்து படிக்கும் போதுதான் உன் அருமை எனக்கு ரொம்பவே தெரிஞ்சுது da.. அப்போதான் நான் எவ்ளோ பெரிய பொக்கிஷத மிஸ் பண்ணிருக்கனு எனக்கு புரிஞ்சிது.. எல்லாதுக்கும் மேல நம்ப நட்பு கடவுள் கொடுத்த வாரம்தானு எனக்கு அப்போதான் புரிஞ்சிது…
நான் : இனிமே என்னை எங்கையும் விட்டு போகாத பார்வதி..
என்று அவள் கண்களைப் பார்த்து சொல்ல,
பார்வதி: இனிமே நான் எங்க போனாலும் என் செல்ல friend ஐ கூட கூட்டினு தா போவன்.. சரியா..
நான் அவளின் தோள் மீது சாயிந்தேன்.
அவளும் என் தோள் மீது கை போட்டு தனது தோள் மீது சாய்த்து கொண்டாள்.
அந்த தாவணி பாவாடையில் அவள் தோள் மீது சாய எனக்கு பழைய நினைவுகள் திரும்பியது. அந்த கருப்புகலர் ஜாக்கிட்டில் அவளது முலை வீங்கி போய் இருந்தது. அத நான் பார்த்து கொண்டே இருக்கே.. கீழே எனது சுன்னி நட்டுக் கொண்டது.
அப்படியே சிறிது நேரம் அமந்திருக்க,
பார்வதி: கொஞ்சம் இருடா… பாத்ரூம் போய்ட்டு வரேன்..
எனது ரூம் உள்ளே இருக்கும் பாத்ரூம் உள்ளேயே போனால்.
உள்ளே சென்ற பிறகு,
அங்கிருத door lock ஐ பார்த்தவள்,
பார்வதி: இன்னுமாடா.. இதை சரி பண்ணாம வச்சிருக்கீங்க..
நான்: ரூம் door lock பண்ணிட்டா யாரு வர போறானு அப்படியே வீட்டுட்டேன் பார்வதி..
பார்வதி: சரி.. நான் வெளில இருக்க வாஷ் ரூம் போய்ட்டு வரட்டா..
நான்: ஏன் பார்வதி.. இங்க யாரு வர போறா.. நான் தான் வெளில இருக்கேன் ள.. நீ போ..
பார்வதி: எனக்கு அதாண்டா பயமா இருக்கு..
லேசாக சிரித்துக்கொண்டே கதவை சாதிக்கொண்டே குழாய் யை திறந்து விட்டால்.
நான் உள்ளே என்ன செய்து கொண்டிருப்பால் என்று வெளியே இருந்தாவாரு யோசித்து கொண்டிருந்தேன்.
சிறிது நேரம் கழிச்சி பாத்ரூம் ல இருந்து வெளில வந்தா.
நான் அவளை அமைதியாக பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். எனக்கு காமம் தலைக்கு ஏரியது.
அவள் பெட்டில் அமர்ந்தாள்.
நான் வேகமாக அவளிடம் சென்றும் அவள் உதட்டில் முத்தம் கொடுத்தேன். என் உதட்டோடு அவளது உதடு வைத்து நன்கு உறிஞ்சினேன். எனது நாக்கை அவளது வாக்குள் விட்டு நன்கு விளையாடினேன். அவள் பொறுமையாக நான் செய்வதற்கு ஈடு கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
நான் அவளது வாயை திறந்து எனது எச்சிலை துப்பினேன். அவள் என்னை ஆச்சரியமாக பார்த்தால்.
நான் கொஞ்சம் எல்லை மீறி சென்று விட்டேன் என பயந்தேன். நான் கொஞ்சம் அமைதி ஆனேன்.
அவள் அந்த எச்சிலை விழுகிவிட்டு மறுபடியும் எனது வாயைப் பிடித்து கவ்வினால்.
10 நிமிடம் இருவரும் மாறி மாறி உதட்டை சப்ப சப்ப எனக்கு வெறியேறியது. எனக்கு உள்ளுக்குள் ஜிவ்வுனு இருந்தது.
அப்படியே அவளை பெட்டில் படுக்க வைத்து அவள் பாவாடையை மேலே தூக்கினேன்.
பார்வதி: வெற்றி… வேணாடா… முதல் நாளே இவ்ளோ ளா செய்ய கூடாது டா..
நான்: please பார்வதி… என்னால கண்ட்ரோல் பண்ண முடியல..
நான் பாவாடையை மேலே அவளது ஜட்டி வரை தூக்கினேன். அவளது தொடை வெள்ளையாக அழகாக சிவந்து போய் இருந்தது.
உள்ளே சிகப்பு கலர் ஜட்டி போட்டிருந்தால்.
அவள் இப்பொழுது லேசாக முனக ஆரம்பித்தாள்.
அவள் ஜட்டியை கீழே இறக்கிவிட்டு அவள் புண்டையை பார்த்தேன்.
எவ்வளவு அழகாக இருந்தது.
சேவ் செய்து அழகாக வைத்திருந்தாள். பாக்கும் போதே எனது நாக்கில் எச்சி ஊரியது. ஒரு விதமான வாசனையும் வந்து என்னை மயக்கியது.
பார்வதி : டேய்ய்.. வேணாண்டா.. நம்பள நம்பி ஒண்ணா இருக்க விட்ருக்காங்க டா..
நான் : please… பாரு…
நான் : உன்னோட புண்டை சூப்பரா இருக்குடி…
அவள் பெட்டில் அப்படியே மல்லாக்க படுத்துக்கொண்டு முனகி கொண்டிருக்க, நான் அவளது பாவாடையை தூக்கி ஜட்டியை இறக்கிவிட்டு பார்த்து கொண்டிருக்க,
திடீரென அவள் புண்டையை விரித்துவிட்டு எனது நாக்கை வைத்து சப்பினேன். அவள் புண்டை பருப்பை கையால் தடவியவாறே நண்கு சப்பி நக்கி கொண்டிருந்தேன்.
அவள் அதிர்ச்சியில்,
எனது தலையைப் பிடித்துக்கொண்டு,
பார்வதி : ஹா… ஹா… டேய்… வெற்றி.. வேணாம் டா… இது தப்புடா… Please வெற்றி என்ன விட்ருடா…. ஹா.. ஹா…
என்று அவள் என் தலையைப் பிடித்து கொண்டு உளறிக் கொண்டிருக்க,
நான் அவளது புண்டையில் வை வைத்து உறிஞ்சி கொண்டிருந்தேன்.
” டேய் வெற்றி ” என்று அழைத்தவாறே எனது அம்மா கதவை திறக்க,
நாங்கள் இருந்த கோலத்தைப் பார்த்துவிட்டு அதிர்ச்சியாகி வெளியே சென்று விட்டால்.
நாங்கள் இருவரும் சட்டென பிரிந்து எழுந்து அமர்ந்துதோம்.
அவள் தனது ஜட்டியைப் போட்டு கொண்டு பாவாடையை சரி செய்து அமர்ந்தாள்.
அவள் உடல் நடுங்கியது. பயத்தில் முகமெல்லாம் வியர்த்தது. எனக்கும் மூச்சு வாங்கியது.
இருவரும் பயத்தில் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் பார்க்க கூட தைரியம் இல்லாமல் அமந்திருந்தோம்.
(தயவு செய்து படிக்கும் அனைவரும் தங்களது கருத்துக்களை பதிவிடுங்கள்)
தொடரும்…
இந்த கதை பிடித்திருக்கிறது என்றால் “ஆயிஷாவுடன் காதலும்💕 காமமும் -1 ” என்ற கதையை படித்துப் பாருங்கள்.. அதன் தொடர்ச்சியை ” நீ கவிதைகளா? கனவுகளா ” என்ற கதையையும் படித்துவிட்டு எப்படி இருக்கிறது என்று பதிவிடுங்கள்.
நன்றி!!!