இது ஒரு உண்மை சம்பவங்களின் அடிப்படையிளான கற்பனை கதை. காமம் மட்டும் இல்லாமல் இதில் நட்பும் அன்பும் கலந்திருக்கும். பொறுமையாக படியுங்கள்.
கதைக்கு செல்லலாம்.
என் பெயர் வெற்றி. எனக்கு வயது 24. திருச்சிக்கு பக்கத்திலுள்ள அழகான கிராமம் என் ஊர். என் வீட்டில் நான் அப்பா அம்மா அண்ணா அண்ணி உள்ளோம். மிகவும் கண்டிப்பான குடும்பம்.
எனக்கு ஒரு தோழி இருக்கிறாள். அவள் பெயர் பார்வதி. அவளும் நானும் சின்ன வயதிலிருந்தே ஒன்றாகத்தான் படித்தோம். அதன் பிறகு அவள் வேறு ஊருக்கு சென்று விட்டால். அப்பொழுது அவளுடன் எனகிருந்த நட்பு ஒன்றும் எனக்கு பெரிதாய் தெரியவில்லை. அவளைப் பிரிந்து நாட்கள் செல்ல செல்ல அவளின் பிரிவு என்னை வாட்டியது.
Girl bestie என்று அனைவரும், ஏதோ ஒரு பெண்ணுடன் தங்களது தேவைக்காக சுற்றும் போதுதான் தெரிந்தது என் பார்வதியின் அருமை.
அவ்வளவு அழகாக என்னைப் பார்த்துக்கொள்வாள். என்னுடனேயே இருப்பாள். பெரும்பான்மையான நேரங்களில் நானும் அவளும் ஒன்றாகத்தான் பள்ளியில் இருப்போம். விடுமுறை நாட்களில் என்னுடைய வீட்டிற்கு வந்து என் அம்மாவிற்கு உதவி செய்து கொண்டே சமையலையும் அவர்களிடமிருந்து கற்றுக்கொள்வாள்.
பார்வதி. நல்ல கலையான முகம். அப்பொழுதே கட்சிதமாய் அமைந்திருக்கும் அவள் மார்பாகங்கள். பாக்க சூப்பரா இருப்பா. அவ என்ன விட்டு போன பிறகுதான் அவ அழகும் அருமையும் எனக்கு தெரியுது.
“ஏண்டா.. நான் ஊருக்கு போறன்.. கொஞ்சம் கூட feel பண்ண மாட்ற”? அப்டினு அவ கேட்டது இன்னும் என் காதுல கேட்டுட்டே இருக்கு.
இதெல்லாம் இப்ப ஏன் நான் யோசிச்சிட்டு இருக்கேன்னா.. கிட்டத்தட்ட 9 வருஷம் கழிச்சி அவ எங்க ஊருக்கு மறுபடியும் வந்திருக்கா. அவளை போயி பாக்க எனக்கு பயமா தயக்கமா என்னனு சொல்ல தெரில? நான் என் வீட்லயே படுத்துட்டு அவளைப் பத்தி யோசிச்சிட்டு இருக்கேன்.
இந்த இடைவெளி ல நிறைய தடவ அவளை நினைச்சி நான் கை அடிச்சிருக்கேன். சின்ன வயசுல நாங்க school போகும்போதும் வரும்போதும் ஒண்ணா தான் மூத்திரம் போவோம். அந்த அளவுக்கு குளோஸா இருந்தோம். அவ குடும்பம் எங்க குடும்பத்தை விட ரொம்ப வசதி. அவங்க அவளுக்கு என்ன கொடுத்தாலும் எனக்கும் எடுத்துட்டு வருவா.
கனவுல கூட இந்த மாறி ஒரு friend நமக்கு கிடைச்சிடாதா என ஏங்குற அளவுக்கு இருந்திருக்கா என் தேவதை. அது எனக்கு அப்போ புரியல. இப்போ புரியுது.
அவ வயசுக்கு ஒரு மாசத்துக்கு அப்புறமா school கு வந்தா. அப்போ இருந்த அந்த சின்ன இடைவெளி எனக்கு என்னமோ மாறி இருந்துச்சி. கிளாஸ் ல அடிக்கடி என்ன பாத்துட்டே இருந்தா ஆனா எதுவும் பேசல.
இதே என் பழைய பார்வதியா இருந்தா என்ன நடந்து இருக்கும்னு எனக்கு தெரியும். அதனால அவளுக்கு ஏதோ பிரச்னை னு சொல்லிட்டு அமைதியா இருந்துட்டேன்.
அவ முன்னாடியும் நான் 10 அடி பின்னாடியும் நடந்து போய்ட்டு இருந்தோம். ஆள் நடமாட்டமில்லாத ஒரு இடம் வரும் போது திடீரென நின்று என்னை திரும்பி கூப்பிட்டால்.
பார்வதி: வெற்றி…….
நான் வேகமாக அவளிடம் சென்றேன். அவளுது முகம் வியர்திருந்தது. அவளது கண்களும் கலங்கி இருந்தது. என்னாச்சி என்று எனக்கு புரியவில்லை.
நான்: என்னாச்சி பார்வதி..?
பார்வதி: ஒன்னும் இல்ல வெற்றி.. எனக்கு பயமா இருக்குடா..
நான்: ஏன்.. எதுக்கு பயப்படுற..?
பார்வதி: நான் வயசுக்கு வந்ததுல இருந்தே எதுவும் நார்மலா இல்லடா.. நான் நானாவே இருக்க முடியல டா.. இன்னிக்கு உன்ன பாத்தா எல்லாம் சரி ஆயிடும்னு நெனச்ச.. ஆனா நீயும் வித்தியாசமா தாண்டா இருக்க.. எனக்கு பயமா இருக்குடா..
எனக்கு அவ பயம் என்னனு புரியல.. ஆனா எனக்கு ஒன்னு மட்டும் புரிஞ்சிது, அது அவ கூட நான் பழையபடி இருக்கனும்.. அதுதான்.
நான்: சீ அவ்ளோதான.. (நான் சிரித்தபடி) leave லாம் எப்படி டி போச்சி?
என்று அவளுடன் சகஜமாக பேச்சு கொடுக்க ஆரம்பித்தேன்.
பார்வதி: கடுப்பாதான்டா இருந்துச்சி..
எனக்கு அப்பொழுதான் ஒரு question ஞாபகம் வந்துச்சி.. அது என்னன்னா.. ஒரு நாள் அவ ஸ்கூல் கு வரல.. என்னனு கேட்டதுக்கு அவ வயசுக்கு வந்துட்டான்னு சொன்னாங்க.. அது எப்படின்னு அக்கம் பக்கத்துல லேசா பட்டும் படாம விசாரிச்சாப்போ நான் ஏதோ தப்பா கேக்குறனு மட்டும் எனக்கு தெளிவா தெரிஞ்சிது. அதனால அப்படியே விட்டுட்டேன். இப்போ இதை இவ கிட்ட கேக்கலாமா னு தோணிச்சி.
பார்வதி: என்னடா எதையோ ரொம்ப நேரம் யோசிச்சிட்டு இருக்க..?
நான்: ஹான்.. அதுவா… நான் ஒன்னு கேட்டா தப்பா எடுத்துக்க மாட்டியே..
பார்வதி: நான் ஏன் தப்பா எடுத்துக்க போறன்.. நீ கேளுடா..
நான் மனதில் தைரியத்தை வரவழித்துக் கொண்டு,
நான்: வயசுக்கு வரர்துன்னா.. என்ன பார்வதி..?
அவ்வளவு நேரம் அசதியாக இருந்தவள் நான் அப்பாவியாக இந்த கேள்வியைக் கேட்க, திடீரென சிரித்து விட்டால்.
நான் குழம்பி நின்றேன்.
நான்: என்னாச்சி.. ஏன் சிரிக்கிற..?
பார்வதி: இந்த டவுட் சாருக்கு எப்போல இருந்து..?
நான்: நீ வயசுக்கு வந்ததுல இருந்துதான்..
பார்வதி: வேற யாரு கிட்டயாவது இதை கேட்டியா..?
நான்: கேட்டனே.. யாரும் சொல்லல.. ஒரு சிலர் முரச்சாங்க.. “எங்கம்மா கிட்ட சொல்றன்னு” சொல்லிட்டு ஓடிட்டாங்க..
மறுபடியும் அவள் சிரித்தாள்.
பார்வதி: கண்டிப்பா உனக்கு தெரிஞ்சிக்கணுமா?
நான்: ஆமா…
அவள் அக்கம் பக்கம் சுற்றி பார்த்துவிட்டு,
பார்வதி: நீ என் friend.. அதனால உனக்கு சொல்றன்.. ஆனா வெளியில இதை நீ யார்கிட்டயும் சொல்லக்கூடாது ஓக்கேவா..?
என்று சொல்லிவிட்டு என்னை ரகசியம் பேசுவது போல வந்தாள்.
நான் சரி என்பது போல தலையை மட்டும் அசைத்தேன்.
பார்வதி: என்னோட அந்த இடம் இருக்குல்ல..
நான்: எந்த இடம்..?
பார்வதி: டேய்… பாத்ரூம் போவோம்ல.. அந்த இடத்துல இருந்து ரத்தம் வரும்.. அப்டி வந்துச்சின்னா தான்.. என்னால குழந்தை பெத்துக்க முடியுமாம்.. அதனால தான் நான் பெரிய பொண்ணு ஆயிட்டேன்னு சொல்றாங்க.. சரியா..
நான்: oh.. அப்படியா..
நான்: அப்போ நான் எப்போ பெரிய பையனா ஆவன்..?
அவள் வெட்கப்பட்டுக் கொண்டே,
பார்வதி: நீயும் பெரிய பையனா ஆயிட்டு இருப்ப.. உனக்கு அது தெரியாது.. அவ்ளோதான்..
நான்: அது எப்படி எனக்கே தெரியாம நான் பெரிய பையான ஆவன்..?
பார்வதி: உனக்கு எப்படி நான் புரிய வைப்பேன்..?
என்றவாறு குழம்பி நின்றாள்.
இவ்வாறு பேச பேச எனக்கு ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது.
நான்: உனக்கு இப்பவும் அங்க ரத்தம் வருமா..?
பார்வதி: இப்பலாம் வராது.. மாசத்துக்கு ஒரு முறை மட்டும்தான்..
நான்: பார்வதி..
பார்வதி: என்னடா..
நான்: எனக்கு அத காட்ரியா.. அது எப்படி இருக்குனு பாக்குறேன்..
பார்வதி: அடப்பாவி.. அதெல்லாம் தப்புடா.. என் அம்மாவுக்கு தெரிஞ்சா அடி பின்னிடுவாங்க..
நான்: please பார்வதி.. நான்தான் முன்னாடியே அதை பாத்திருக்கேன்ல.. Please பார்வதி காட்டு பார்வதி… எனக்கு உன்ன விட்டா வேற யாரு இருக்கா.. நீதான காட்டணும்.. இங்க யாரும் இல்ல… வா.. அந்த புதருக்கு பின்னாடி போலாம்..
என்றழைக்க,
பார்வதி: இன்னிக்கு ஒரு நாள் மட்டும்தான்.. யாருக்கும் தெரிய கூடாது சரியா..?
நான்: ம்ம்ம்…
இருவரும் சாலையின் ஓரத்தில் உள்ள அடர்ந்த புதருக்கு பின்னாடி சென்றோம்.. யாரும் அங்கு வரமாட்டார்கள். ரோட்டில் இருந்து பார்த்தால் அங்கு ஆள் இருப்பது அவ்வளவு எளிதில் தெரியாது.
அங்கு சென்றவுடன்,
நான்: கழட்டு பார்வதி..
பார்வதி: பொறுமையா இருடா..
அவள் போட்டிருந்த டாப்பை மேல தூக்கிவிட்டு, அவளது பேண்ட் நாடவை அவிழ்தாள். பேண்டை இறக்கி விட்டு உள்ளே பச்சை கலர் ஜட்டி போட்டிருந்தால். அதில் கை வைத்துக்கொண்டு என்னை பக்கத்தில் அழைத்தால். நான் அருகில் சென்றேன்.
பார்வதி: சீக்கிரம் பாத்துக்கோடா.. நாம கிளம்பலாம்..
என சொல்ல,
நான் ஆர்வமாய் பார்த்துக்கோண்டிருந்தேன்.
அவள் ஜட்டியை கீழிறக்க, அவளது குஞ்சி எனக்கு தெரிந்தது. லேசான முடிகள். நல்லா உப்பி போயி செவந்து இருந்துச்சு.. நான் கையை கிட்ட கொண்டு போயி லைட்டா டச் பண்ண..
பார்வதி: டச் பண்ணாதடா.. எனக்கு ஒரு மாறி ஆகுது…
நான்: என்னாகுது…
பார்வதி: உனக்கு என்ன பேண்ட் ல ஏதோ முட்டிட்டு நிக்குது..
நான்: அது என்னோட குஞ்சி.. ஒரு சில நேரத்துல இப்டிதான் ஆகுது..
பார்வதி: நீ டச் பண்ணா எனக்கும் அப்டிதான் ஆகும்..
நான்: அப்போ உனக்கும் குஞ்சி பெரிசா ஆகுமா..?
பார்வதி: எனக்கு அப்டிலாம் ஆகாது.. நீ கைய எடு..
னு சொல்லி அவள் ஜட்டியை போட்டுக்கொண்டால். பேண்டையும் சரி செய்தவாறே,
பார்வதி: உனக்கு தான் குஞ்சி.. சுன்னினும் சொல்லுவாங்க.. என்னோடது பேர் புண்டை னு சொல்லுவாங்க.. கூதினும் இன்னொரு பேர் இருக்கு..
நான்: உனக்கு எப்படி இதெல்லாம் தெரியும்..?
பார்வதி: நான் வயசுக்கு வந்தப்போ எங்க வீட்டுக்கு சொந்தக்காரங்க, பாட்டி, அக்கா எல்லோரும் வந்தாங்க ள.. அவங்க தா சொல்லிக்கொடுதாங்க..
நான்: வேற என்ன சொல்லிக்கொடுதாங்க..
பார்வதி: நிறைய சொல்லிக்கொடுதாங்க.. அதெல்லாம் சொன்ன நீ கெட்டு போய்டுவியே..
நான்: அப்டி என்ன சொன்னாங்க..
பார்வதி: அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது போடா..
நான்: please பாரு.. சொல்லு எனக்கு என்னமோ பண்ணுது.. என்னென்னமோ பண்ணனும்னு தோணுது…
பார்வதி: சரி.. நீ பெரிய பையனா ஆயிட்டியானு கண்டு பிடிக்கலாமா..
நான்: ம்ம்..
பார்வதி: சரி.. நான் சொல்ற மாறி செய்…
நான்: ம்ம்ம்…
பார்வதி: முதல்ல.. உன் பேண்ட் ஜட்டிய கழட்டிட்டு உன் சுன்னிய கைல புடி…
நானும் எனது பேண்டை கழட்டிவிட்டு ஜட்டியை கீழே இறக்கிவிட வெள்ளரி பிஞ்சு போல நட்டுக்கொண்டு நின்றது எனது சுன்னி..
அதைப் பார்வதி ஷாக் ஆகி நின்றாள்.
பார்வதி: என்னடா.. இது இப்படி இருக்கு..? சரி நான் சொல்ற மாறி செய்.. யூ கைய சுன்னிய டைட்டா புடிச்சி மேல கீழன்னு அப்டியே உருவி விடு..
நானும் அவ்வாறே செயதேன்.. ஆனால் எனக்கு ஒன்றும் தெரியவில்லை.. ஒரு ஐந்து நிமிடம் அவ்வாறே செய்து இருப்பேன்..
நான்: என்னாச்சு பார்வதி.. இப்ப என்ன பண்ணனும்…
பார்வதி: உனக்கு எதுவும் வர மாறி இல்லையா…
நான்: என்ன வரணும்..?
பார்வதி: சரி விடு.. நான் ஒன்னு சொல்றேன்.. ஆனா அத நீ இப்பவே மறந்திடனும்.. சரியா..
நானும் சரி என்றேன்.
பார்வதி: உன்னோட சுன்னி இருக்குல்ல அது என்னோட புண்டைக்குள்ள போனதான் குழந்தை பிறக்கும்.. அப்டி போறதுக்கு பேர் தான் sex. First night லாம் அததான் செய்வாங்க..
பார்வதி: இப்போ நீ உன் சுன்னி ஒரு புண்டைக்குள்ள போறதா நெனச்சி.. உன் சுன்னிய உருவி விடு..
நானும் அப்டியே செய்தேன். இந்த தடவை எனக்கு கொஞ்சம் சுகமாக இருந்தது. நான் “ஹா.. ஸ்… ஹா… ஹா…” என்று முனைங்கி கொண்டே செய்தேன்.
பார்வதியும் என்னை பார்த்துக்கொண்டே நின்று கொண்டிருந்தாள்.
நான்: பார்வதி.. உன் புண்டைய காட்டுடி.. Please… பார்வதி… உன் பேண்ட் கழட்டு… உன் புண்டை please…
பார்வதி அவள் பேண்டை கழட்டி ஜட்டியை இறக்கிவிட்டு அவள் புண்டையை காட்டினால்.
நான் அவள் புண்டையில் கைல வைத்து,
நான்: இதில் எங்கு எனது சுண்ணியை விட வேண்டும்.. ஓட்டை எங்கிருக்கிறது…?
என்று கேட்க..
அவள் புண்டையை விரித்து அவள் புண்டைய ஓட்டயயை காட்டினால். அதை பார்த்தப் பிறகு நான்,
நான்: பார்வதி உன் புண்டை சூப்பரா இருக்குடி… ஹா…. ஹா.. எனக்கு என்னமோ வருதுடி..
என்று வேகமாக குலுக்க எனது சுன்னியிலிருந்து பிசு பிசு வென ஒரு திரவம் கொட்டியது.
அதைப்பார்த்த பார்வதி,
பார்வதி: டேய்… நீ வயசுக்கு வந்துட்ட டா..
நான் களைப்பாகி இருந்தேன். நான் எனது ஆடைகள் போட்டுக்கொண்டேன். அவளும் அவளது ஆடைகளை போட்டுக்கொண்டால்.
மறுபடியும் இருவரும் நடக்க ஆரம்பித்தோம்.
நான்: பார்வதி… செம்மயா இருந்துச்சி.. எனக்கு இப்போதான் freeah இருக்கு…
பார்வதி : ஏண்டா.. சொல்லமாட்ட.. அவ்ளோ வெறியாடா உனக்கு…
நான் சிரித்தேன்.
பார்வதி: இனிமே எப்போல்லாம் உன் சுன்னி பெரிசாகுதோ.. அப்போல்லாம் நீ இந்த மாறி பண்ணிக்கோ.. லிமிட் ள வச்சிக்கோடா…
நான் : அப்போ நான் உன் புண்டையவே நினைச்சிக்கவா…
பார்வதி: சீ.. போடா.. பொருக்கி..
சரி டா.. நாளைக்கி பாக்கலாம்.. Bye னு சொல்லிட்டு அன்னிக்கு அவ வீட்டுக்கு போய்ட்டா..
அதுக்கப்புறம் இதை பத்தி நான் அவகிட்ட பெரிசா பேசுனது இல்ல.. கொஞ்ச நாள்லயே அவங்க அப்பாவுக்கு transfer கிடைச்சி அவ வேற ஊருக்கு போயிட்டா..
இப்பதான் அவ எங்க ஊருக்கு வந்திருக்கா..
படிக்காத கதை இல்ல.. பாக்காத படம் இல்ல.. எவ்ளோ பிட்டு படம் பாத்திருப்பேன் இத்தன நாளா.. ஒவ்வொரு படம் பாக்கும்போதும் என் பார்வதிதான் எனக்கு ஞாபகம் வருவா..
அவ மேல எனக்கு இருக்குறது காமமா? காதலா?.. ஆனால் நிச்சயம் காமம் மட்டும் இல்லை அதையும் தாண்டி வேறு ஒன்று இருக்கிறது.
இதையெல்லாம் நான் யோசித்தவாறு படுத்துக்கொண்டு இருக்கையில், வெளியே இருந்து அம்மா,
அம்மா: வெற்றி… இங்க வாயேன்.. யாரு வந்திருக்கா பாரு..
என்று சொல்ல,
நான் வெளியே சென்று பார்க்க, ஆம் எனது தேவதை தான். பார்வதி. வாயடைத்து விட்டேன். Pink and black half saree கட்டிருந்தால். தேவதை மாதிரி அல்ல தேவதையே தான். கைல நிறைய வளையல், தலை நிறைய மல்லிகை பூ, அப்பொழுது பார்த்த அந்த விழிகம் கருமையான புருவம், சிவந்த உதடு என எல்லாமே என்னை உள்ளுக்குள் ஏதோ செய்தது. மனமேடையில் மனபெண்ணின் தங்கைப் போன்று காட்சி தந்தால்.
நான் வெளியே சென்று அவளைப் பார்க்க அவளும் என்னைப் பார்க்க சரியாக இருந்தது. என்னைப் பார்த்து ஆச்சரியப் பட்டு அவளும் சிரித்தாள். ஆனால் நான் சிரிக்கவில்லை. நான் இத்தனை நாள் கற்பனையில் நினைத்து கொண்டு கை அடித்துகொண்டிருந்த என் தோழி என் தேவதை இப்பொழுது என் கண் முன்னே!
தொடரும்..
(கருத்துக்களை பதிவிடுங்கள். உங்கள் கருத்துக்கள் தான் என்னை உற்சாகப்படுத்தும். அடுத்த பார்ட் இரண்டு நாட்களில் வரும்)