அடிமை வாழ்விற்க்கு எப்போது விடுதலை – 1
அடிமையாய் வாழ்ந்த ஒருவனின் வாழ்வை ஒளியேற்றிய அன்பான பெண்ணிடம் தன் வாழ்வின் மறைக்க நினைத்த இருண்ட பகுதியை டைரியில் எழுதி அவளிடம் தெரிவிக்கும் கதை.
கதையை படித்துவிட்டு உங்களின் கருத்துக்களை தெருவித்தால் மட்டுமே கதை உங்களுக்கு பிடித்திருக்கிறதா இல்லையா என்பது தெரியும். அதை வைத்துதான் தொடர்ந்து பதிவிட வசதியாக இருக்கும். எனவே கட்டாயம் உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்கவும்.
இது முற்றிலும் கற்பனைக்கதை. இதுபோன்ற கதையை எழுத எனக்கும் விருப்பமில்லை. பின்பு சில அடிமை நாவல் கதை பற்றி தெரிந்துகொண்ட…
வாசகர் ஒரவர் பல நாட்களாக இதுபோன்ற ஒரு கதையை எழுத கூறி பலரிடம் கேட்டு யாரும் பதிவிடாததால் என்னிடம் கெஞ்சும் குறையாக அன்புதொல்லை செய்ய அவருக்காகவே எழுதுகின்றேன்.
இதை நீங்கள் பலரும் தொடற கூறினாள் நான் தொடர்ந்து பதிவிடுகின்றேன் இல்லை என்றாள் நிருத்திவிடுகின்றேன்.
உங்களின் கருத்துக்களை பொறுத்ததே! பொறுமையுடன் படித்துவிட்டு கதையை பற்றிய உங்கள் கருத்துகளை ([email protected]) கட்டாயம் தெருவிக்கவும்.
வாருங்கள் கதைக்குள் பயணிப்போம்!!!
நான் கார்த்தி பெரிய நிறுவனத்தின் முதலாளி. என் ஆசை அப்பா தன் சுய உழைப்பால் சம்பாரித்து கட்டிய ராஜியம். அவரின் முதலும் கடைசி ஆசை என்றாள் நான் இந்த நிறுவனத்தில் பொறுபேற்பது மட்டுமே அவரின் ஒரே கனவு. ஆனால் இன்றோ அவரே என்னுடன் இல்லை.
என் நிறுவனம் முழுதும் அலங்கரிக்கப்பட்டு அலுவலகத்தில் பணிபுரியும் அனைவரும் கொண்டாடதிர்காக காத்திருந்தோம் ஒருவளின் வருகைக்காக நானும் அவளைக்காணும் ஆசையில் ஏங்கியபடி என் இருக்கையில் அமர்ந்து காத்திருந்தேன்.
கண்ணாடிகளால் அடைக்கப்பட்டு குளுரூடும் ஏசி அறையின் கதவு திறக்க வெளிக்காற்றே புக முடியாத அலுவலகத்தில் தென்றலாய் உள்ளே வந்தாள்.
சிகப்பு நிற சேலையில் மாநிறத்தில் அழகிய பெண்ணாய் பவ்வியமான லக்க்ஷனத்தில் அளவெடுத்து செதுக்கிய சிற்பத்தை போன்ற வளைவு நெளிவான உடலால் கதவை திறந்து அடியெடுத்து வைக்க உள்ளே அனைவரும் கலர் பேப்பர் தூவி கைதட்டி வரவேற்று கொண்டாடினர். உதட்டின் அழகிய சிரிப்பால் கண்ணத்தில் குழிவிழ அத்தகையவளை பார்பதற்கே வாழ்வில் புண்ணியம் செய்திருக்க வேண்டும். அவள் ஒரு அன்பான பேரழகி.
அவளை கண்ட நொடியில் என் கால்கள் அவளிருக்கும் திசையை நோக்கி என்னை இழுத்து சென்றது அனைவரும் அவளுக்கு வாழ்த்து கூற நானோ அவள் அருகில் உயிரற்ற சவமாய் என் கையை நீட்ட அவளும் கைக்கொடுதாள்…… இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் தியா!!!!! அவள் என்னை பார்த்த அந்த நொடியில் தான் எனக்கு உயிர் வந்ததுப்போல் உணர்ந்தேன்…..
அவள் தியா! இன்று நான் இங்கிருப்பதற்கு ஒரே காரணம் அது அவள் மட்டும்தான். என்னை வளரவைத்து முதலாளி இருக்கையில் அமரவைத்து அழகு பார்த்தவள்……….
தியா: தேங்க் யு சோ மச் கார்த்திக்!!!
அலுவலக நண்பர்கள் கேக் கொண்டு வர அவள் என் வாழ்வில் எவ்வாறு ஒளியேற்றிநாளோ அதே போல் மெழுகுவர்த்தியை ஏத்தி கேக்ஐ வெட்டி எனக்கு ஊட்டினால். நானும் அவளுக்கு ஊட்ட அன்புடன் சாப்பிட்டாள்.
நான் அனைவருக்கும் காலை உணவு ஏற்பாடு செய்ததால் அனைவரும் சாப்பிட செல்ல நான் என் அறையில் சென்று அமர சில நொடியில் அவளும் வந்தாள்.
தியா: ஏன் கார்த்திக் இவ்ளோ கிராண்டா இருக்கு?
நான்: உனக்கு இன்னைக்கு பிறந்தநாள்ல தியா அதான் எல்லாம் சேந்து டெக்ரேட் பண்ணிருக்காங்க போல!
அவள் ஒரு புன்முறுவலை வீசி அப்படியா கார்த்திக் சரி எனக்கு கிப்ட் எங்க?
நான்: உனக்கு குடுக்கனும்னா அது என் உயிர மட்டும் தான் பரிசளிக்க முடியும் தியா…… வேற எதையும் எதிர்பார்காத.
தியா: சரி நான் உனக்கு ஒரு கிப்ட் வச்சுருக்கேன்……..
என்றுக்கூறி எதுவும் சொல்லாமல் ஒரு துணியால் என் கண்ணை கட்டி கையை பிடித்து கூடிச்சென்றால். கீழிறங்கி காருக்குள் ஏத்தி செல்ல நான் குழப்பமடைந்தேன்.
தியா எங்க போறோம் என்ன இதுலாம் பொதுவா பொறந்தநாள் யாருக்கோ அவங்களுக்கு தானே சர்ப்ரைச் தரனும். அவள் என் கைகளை கோர்த்து என் காதருகில் வந்து “எதுவும் பேசாத கார்த்திக்” என்று கூறி என் தோளில் சாய்ந்தால் அவளின் கூந்தலின் பூ வாசம் என் உடலையும் மனதையும் கொல்லைக்கொண்டது அவள் அணைப்பில் நான் கதகதப்பை உணர்தேன்.
கார் நின்று கதவுகள் திறக்க அவள் என் கண்களை அவிழ்க்காமல் கையை பிடித்துக்கொண்டு அழைத்துச்சென்று எங்கோ அமரவைத்து கண்களை திறக்க எதிரே பெரிய மேடை நாங்கள் முன் வரிசையில் அமர நான் சுற்றி பார்க்க ஒரே கூட்டம்.
நான் குழப்பத்தில் அவளை பார்க்க கன்னக்தில் குழிவிழ அவள் உதட்டின் புண்னகையால் முகம் முழுக்க மகிழ்ச்சி நான் அவள் அழகில் மயங்க மேடையில் ஒருக்குறல்………
“ENTREPRENEURS OF THE YEAR AWARD GOES TO KARTHI” என்று கூற அனைவரின் பார்வையும் என்பக்கம் திரும்பியது மேடையில் என் புகைப்படம் வர அனைவரும் கைதட்டி மேடைக்கு அழைக்க அவள் என்னை தட்டி செல்ல சொன்னாள் நான் அவள் கையை பிடிக்க அவள் என்னை தடுத்து என்னை மட்டும் போக சொன்னாள்.
நான் மேடையில் ஏறி பரிசை வாங்க என்னை சில வார்த்தை பேச சொல்ல நான் மைக்கை வாங்கி அவளை பார்க்க அவள் எழுந்து நின்று கைதட்டி மகிழ்ந்தாள்.
நான்: “i would like to call upon one person to this stage even though she refuses! she is the only person behind my everything, தியா please come to the stage please………” அவள் மேடைக்கு வர நான் அவார்டை அவளிடம் கொடுத்தேன். இது உன்னோடது தியா நீ இல்லனா நான் ஒண்ணுமே இல்ல. “ im purely urs without u im nothing தியா”………
அவள் முகத்தில் எண்ணற்ற மகிழ்ச்சி நிகழ்ச்சி முடிய நாங்கள் கிளம்பினோம்.
தியா: கார்த்திக் உனக்கு கோவிலுக்கு போக பிடிக்காதுன்னு தெரியும். ப்ளீஸ்டா எனக்காக வரியா???
கடவுளே தன் ஆலயத்திற்கு அழைக்க நான் எவ்வாறு அவள் மந்திர வார்த்தைகளை மறுக்க மணமின்றி ஒத்துக்கொள்ள அவள் முகத்தில் பெரும் ஆனந்தம். இருவரும் கோவிலுக்கு சென்றோம்.
அவள் சாமி கும்பிட நானோ அவளையே பார்த்தேன் அவள் கண்மூடி சாமி கும்பிட்டு விபூதியை வாங்கி எனக்கு பூசிவிட்டு அவளும் பூசிக்கொண்டாள்.
தியா: ரொம்ப தேங்க்ஸ் கார்த்திக்………!
நாங்கள் காரில் செல்ல எனக்கு போன் வந்தது அது தியாவின் தந்தை தான் (என் அப்பா ஒரு அனாதை தியா அப்பாவின் குடும்பத்தினர் தான் என் அப்பாவை வளர்த்தனர் பின் தியா அப்பா அவர் குடும்பத்தோடு வெளிநாட்டில் செட்டில் ஆகிவிட்டார்)…..
நான் அவளிடம் கொடுக்க அவர் தந்தை அவளுக்கு பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கூறி பேசிவிட்டு எனக்கும் வாழ்த்து தெருவித்தார் இருவரும் பேசி முடித்தோம்.
நாங்கள் இருவரும் அலுவலகத்திற்கு செல்ல அங்கு ஒரே கொண்டாட்டம் அப்போதே எனக்கு புரிந்தது ஏன் அனைவரும் இன்று மகிழ்வுடனும் சுறுசுறுப்புடனும் அலங்கரித்து ஆர்வத்துடன் இருந்ததற்கான காரணம் என்று. நான் தான் முட்டாளாய் இருந்திருகின்றேன் ஏதும் தெரியாமல்.
தியா: இப்போ தெரியுதா sir! ஏன் இந்த கலர்புல் டெக்கரேஷன்னு…..
நான்: என்ன தியா நீ சொல்லிருக்கலாம்ல…..
தியா: நீ வந்துருக்கமாட்ட, என்ன போய் வாங்க சொல்லிருப்ப அதான் உனக்கு தெரிய வேன்னாம்னு சொல்லிட்டேன்.
அனைவரும் ஒன்றாக சேர்ந்து பேசி கொண்டாடி முடித்து மாலை நானும் அவளும் வீட்டுக்கு சென்று இருவரும் பால்கனியில் அமர்ந்தோம் அவள் டீயை பரிமாறினாள்.
நான் எழுந்து நகர அவள் என் கையை பிடித்து என் மார்பில் சாய்ந்து என் முகத்தை பார்த்தாள்.
தியா: “ஏண்டா என்ன வேணான்னு சொல்ற உன்னகும் புடிச்சிருக்கு தானே! அப்பாட்ட சொல்லி கல்யாணம் கட்டிக்குவோம் நம்ப………. ப்ளீஸ் கார்த்திக் ஓகே சொல்லுடா”
நான்: அது சரிவராது தியா உனக்கு என்ன பத்தி முழுசா தெரியாது…….. இது சரி பட்டு வராது தியா! புருஞ்சுக்கோ!
தியா: “இத ஆயிரம்தர மேல சொல்லிருப்ப” எனக்கு இன்னைக்கு பிறந்தநாள் so கண்டிப்பா எனக்கு ஒரு கிப்ட் வேண்ணும் அது நீ தான். நீயா தரமாட்ட நானே எடுத்துக்குறேன் உன்ன முழுசா”……..
அவள் தன் காலை உயர்த்தி என் இதழை கவ்வவர நான் நகர்ந்தேன்….. அவள் முகம் வாடிப்போனது.
நான்: வேணாம் தியா! உன்ன கல்யாணம் பண்ணவோ உன் உடம்ப ஸ்பரிசம் செய்யிற தகுதி எனக்கு இல்ல தியா….. உனக்கு நா வேணாம்! நா ஒரு கேவலமானவன்.
தியா: ஏன் கார்த்திக்……. இப்டிலாம் பேசி என்ன கொல்லாத டா.
நான் அவளை விட்டு செல்ல அவள் என்னிடம் கெஞ்சிக்கொண்டு என் பின்னே ஓடிவந்தாள். நான் கார் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு வெளிக்கதவை திறக்க அவள் என் கையை பிடித்து இழுத்தாள்.
தியா: விட்டு போகாத கார்த்திக் இப்போ போயட்டினா எப்பவுமே என்ன பாக்க முடியாதுடா நா செத்துருவேன். என் பிறந்தநாளைக்கு நீ கொடுத்த கிப்ட்டா நா என் சாவ எதுக்குவேன் கார்த்திக்…….. போகாதடா!
“தியா உன் பிறந்தநாளுக்கு நானே ஒரு கிப்ட் வச்சுருக்கேன்” என்று ஒரு டைரியையும் அதற்க்கு மேல் ஒரு லெட்டரை எழுதி கொடுக்க அவள் அதை ஆச்சிரியத்தோது வாங்கி பார்த்தாள்…..
அந்த லெட்டரை படிக்க………
“அன்புள்ள தியா! நான் என் வாழ்வில் நடந்த பலவற்றை உன்னிடம் மறைத்தேன் அதை யாரிடமும் பகிர எனக்கு விருப்பம் இல்லை உன்னை தவிற” காரணம் நான் உன்னை காதலிப்பேன் என்றோ அல்ல உன்னை திருமணம் செய்வேன் என்றோ அல்ல.
என் அப்பா எழுதிய இருந்த ஒருவரியின் வார்த்தைக்காக மட்டுமே என் வாழ்வின் கசந்த மற்றும் இருண்ட பகுதியை உன்னோடு மட்டுமே பகிர போகின்றேன்…………”
இந்த டைரியை உன் பிறந்தநாளன்று பரிசாக கொடுகின்றேன்.
………………….இப்படிக்கு
உன்னை நெருங்கவோ தீண்டவோ காதளிகவோ திருமணம்செய்யவோ தகுதியற்ற நான்……” நீ இதை தணிமையில் படிக்கவும், என்னை உன்னுடன் இருக்க சொல்லி வற்புறுத்தாதே அன்பானவளே!!!!!
அந்த கடிதத்தை படித்துமுடித்த அந்த நொடியே அதை கீழே போட்டு என்னை பார்த்தாள் கண்களில் வழியும் நீருடன்……..
தியா: என்ன கார்த்திக் இதுல்லாம் எனக்கு ஒன்னும் புரில………
நான்: தியா, நா இப்போ போறேன்! எங்க போறேன்னு எனக்கே தெரியாது but நீ எண்ட எதிற்பார்குற எல்லா கேள்விக்கான விடையும் இந்த டைரில இருக்கு நான் போனதுக்கு அப்பறம் இத படி……. இப்போ என்ன தடுக்காத தியா!!!!!!
““ “bye…………” நான் அங்கிருந்து செல்ல அவளோடு சேர்ந்து நீங்களும் படியுங்கள்………””
“அன்பு பாசம் இதெல்லாம் என்னவென்று என் அப்பாவுக்கு பின் அனைத்தையும் உன்னிடமே கற்றுக்கொண்டேன் அன்பானவளே நான் என் தாயை உன்னிடம் தான் பார்த்தேன் அதுவும் என் அப்பா எழுதி வச்ச அந்த வரி…..”
******************************************************
“அன்பு மகனே நீ உன் அம்மாவ பாத்து இல்ல உன் அம்மாவும் உன்ன பாத்தது இல்ல. அப்டி உனக்கு அம்மாவ பாக்கணும்னு ஆச வரப்போ ஒரு தர தியாவ பாரு உன் அம்மாவோட மறுரூபம் அவ. நா அவள சின்ன புள்ளையா பாத்தப்போ அசந்து போய்டேன் அப்படியே உன் அம்மாமாறியே இருந்தா நானே ஆச்சிரயப்பட்டு போன்னேன்”…………..
**********************************************************
உன்னைப்போலவே தான் தியா முதலில் எனக்கும் எதுவுமே புரியவில்லை முழுமையாக என்னை படித்து தெரிந்துக்கொல்வாயாக தியா!
தியா…….. நா உன்ன பாக்குற ஒவ்வொறு நொடியும். நீ எனக்கு மறுபிறவியா கெடச்ச என் அம்மாவா பாத்தேன்…….. நீ இத படிக்கிறபோ என் அம்மா ஸ்தானத்துல இருந்து படிக்கணும்னு ஆச படுறேன்…….
***(இந்த கதைய படிக்கிற நீங்க பையனா இருந்தா “கதையில வர என்ன நீங்களா கர்ப்பன பண்ணியும்…..” நீங்க ஒரு பொண்ணா இருந்தா “இந்த கதையில வர பொண்ணு ஒரு அம்மா ஸ்தானத்துல இருந்து படிக்கிற மாறியும்” கற்பன பண்ணி படிங்க….. நீங்களும் முழுசா படிப்பிங்கனு நம்புறேன்……….)(உங்கள் கருத்துகளை பகிரவும்)*****
உலகில் உள்ள அணைத்து மனிதரும் ஆண்டு, மாதம், நாள், கிழமை, மற்றும் நேரத்தை கொண்டு காலத்தை கணித்து வாழ்ந்த போது நான் மட்டும் கதவு திறந்து மூடுவதை வைத்து செவுற்றில் கீறிய சிறு புள்ளிகளால் காலத்தை கணித்து வாழ்ந்த ஒருவனின் வலி……… இந்த டைரி.
என்ன முழுசா படிப்பியா தியா????????????
இரவுப்பகல் என்றாள் எவ்வாறு இருக்கும் என்பதையே மறந்துப்போன எனக்கு கதவு திறக்க மின்விளக்கின் ஒளி பட்டு என் கண்கள் கூச நான் இரவாகிவிட்டது என்பதை புரிந்துக்கொண்டேன்.
நானிருக்கும் ரூமின் கதவுகள் திறந்தாள் அது இரவு. என்னை மீண்டும் அடைத்து வைத்தால் பகல்.
இதை வைத்து தான் காலை மாலை பொழுதை தெரிந்துக்கொள்ளும் அளவிற்கு அடிமையாகி சித்திரவதையை அனுபவித்து வந்தேன்.
ஒளியை பார்த்த என் கண்கள் அதை ஸ்பரிசம் செய்ய நினைக்க என் மனமோ பயந்து நடுங்கியது……..
கருத்த நிறத்தில் காட்டன் புடவையில் 48 வயதுடைய பெண் தன் முலைகள் தொங்க தொப்பைவிழுந்தும் அவளின் சூத்து இரண்டும் தர்பூசணி அளவில் நல்ல குண்டான ஒருவள் உள்ளே வந்து என் தலை முடியை பிடித்து இழுத்து மண்டியிட வைத்தால் அந்த கருத்து பெருத்த தேவுடியா அவளின் பெயர் வசந்தி.
வசந்தி: அம்மாடி நீ உள்ள வாமா இந்த தேவுடியாமொவன் ரெடியா இருக்கான்.
அப்போது ஒரு அழகிய பெண்மணி நைட்டியில் உள்ளே வர வசந்தியோ என் தலை முடியை புடித்து இழுக்க நான் வலியில் கதறினேன்……….
அவள் என் முகத்தில் காரி துப்பி
வசந்தி: கத்தாதடா நாத்தம் புடுச்ச நாயே நீ ஆம்பள தானே பொட்டச்சிட கத்துறியே வெக்கமால்ல உனக்கு..
அவள் திட்டிகொண்டிருந்த அந்த நொடி என் முன்னே வந்த பெண்மணி நீளமான ஹீல்சில் தன் நைட்டியை தூக்கி நிற்க தலையை பிடித்திருந்த வசந்தி என் முகத்தை அந்த பெண்மணியின் புண்டையில் வைத்து அழுத்தினாள்………
சர்ர்ர்ர் என்ற சத்தத்துடன் என் முகத்திலும் வாய்க்குள்ளும் மூத்திரத்தை பீச்சியடித்த அவள் வேர்யாரும் இல்லை என் அம்மா பாணு அவள் தான் அந்த அழகிய பெண்மணி.
என் வாயில் இருந்து மூத்திரம் வழிந்து ஓட அது வசந்தியின் காலை நனைக்க வசந்தி தன் காலை நகர்த்தினால் இதை பார்த்த என் அம்மாவோ……
என் மீது கோவம் கொண்டு என்னை அசிங்க படுத்த ஆரமித்தால்……
அம்மா: அத்தை உங்கள உள்ள வரப்ப நா செருப்பு போட்டுட்டு வரசொல்லிருக்கேன்ல நீங்க ஏன் அத்தை வெறும் காலோட இந்த நாத்தம் புடுச்ச ரூம்க்கு வரீங்க….
வசந்தி: விடுமா! என் மருமக மூத்திரம் தானே, பட்டா ஒன்னும் தப்பில்ல.
அம்மா: அப்டி சொல்லாதிங்க அத்தை….. என்ன தான் இருந்தாலும் நீங்க பெரியவங்க எனக்கு அசிங்கமா இருக்குல.
வசந்தி: இதுலாம் ஒண்ணுமே இல்லமா நீ எங்களுக்கு பண்ண உதவிக்கு நாலாம் உன் மூத்திரதையே குடிக்கணும்.
அம்மா: அத்தை இப்டி பேசாதிங்கனு எத்தன தர சொல்லிருக்கேன்.
வசந்தி: சரிமா நா ஒன்னும் சொல்லல.
என் அம்மா தன் ஹீல்ஸ் காலுடன் என்னை எட்டி உதைத்து கீழே தள்ளினாள். ஏன்டா அடிமை நாயே இத்தனை வருசமா பழகியும் உண்ணாள என் மூத்தரத்த கூட ஒழுங்கா குடிக்க வக்கில்ல இதுல உங்க அப்பன் உன்ன முதலாளியா ஆக்கணும்னு ஆச பட்டான். இந்நேரம் அந்த ஆளு உயிரோட இருந்தா அவன் மூஞ்சில காரி துப்பி உன் மகன்லாம் கேவலம் என் மூத்திரத்தையே முழுசா குடிக்க வக்கில்லாதவனு சொல்லிருப்பேன்.
என் அப்பாவை பற்றி திட்ட எனக்கு கோபம் வந்துவிட்டது.
நான்: அம்மா, அப்பாவ ஏன்மா திட்டுறிங்க என்ன என்னா வேணாலும் பண்ணுங்க என் அப்பாவ திட்ட உங்க யாருக்கும் உரிமை இல்ல.
அம்மா: என்னடா செத்துப்போன உன் அப்பனுக்கு வக்காலத்து வாங்குறியா? அடிமை நாயே இத்தனை வருசமா கேவலப்பட்டு வாழ்ந்துமா உனக்கு ரோஷம் வருது. பரதேசி நாயே! அந்த ஆழ தான் நாங்க தீத்து கட்டிட்டோமே அப்பறம் என்ன?
நான்: என்னையும் கொள்ளவேண்டிய தானே. எங்க அப்பாவ கொன்ன பாவம் உங்க எல்லாரையும் சும்மா விடாது பாருங்க.
அம்மா: அத்தை இந்த அடிமை நாய் பேசுறத கேக்க கேக்க எனக்கு ஆத்திரம் பொங்குது அத்தை என்னால முடில.
வசந்தி: இருமா உன் மனச குளிர வைக்குறேன் ரசுச்சு பாருமா….. அவன் கதறுரத……
வசந்தி என் முகத்தை பிடித்து கீழே வழிந்த மூத்திரத்தின் மீது வைத்து தேய்த்து ஒழுங்கா நக்கி குடிடா அடிமை நாயே என்று என் ஆணுறுப்பில் உதைத்து மிதித்து கட்டளையிட! நான் வலியில் கதறினேன்….
நான்: அதுலாம் முடியாது!
கோபமடைந்த வசந்தி தன் காலால் என் முகதில் மிதித்து சித்திரவதை செய்தும் அழுகையை அடக்கிகொண்டு நான் அதை நக்க மறுத்துவிட்டேன்.
வசந்தி கோபத்தில் கொதித்து கெட்டவார்த்தையில் திட்ட……
அம்மா: அத்த நீங்க இந்த நாத்தம்புடுச்ச அடிமநாய விடுங்க இவன எப்டி வழிக்கு கொண்டுவரதுனு எனக்கு தெரியும் நீங்களும் கோபமடைய வேணாம்…..
என் அம்மா என்னை பார்த்து கண்ணா உனக்கு அம்மாவை புடிக்கும் தானே?
நான்: ஆமா அம்மா!
அப்போ ஒருதர அம்மாக்காக கீழ ஊத்திருக்க அம்மாவோட மூத்திரத்த நக்கி குடிடா! அம்மாக்காக!
நான் மறுப்பேதும் தெருவிக்காம தரையில் ஊற்றிய மூத்திரத்தை என் நாக்கால் நாயை போல் நக்கி குடிக்க இருவர் முகத்திலும் அவ்வளவு ஆனந்தம்.
வசந்தி: எப்டிமா இந்த நாய இந்தன வருசத்துல அவ்ளோ கொடும பண்ணியும் எத்தன தர நீ சொன்னாலும் கேக்குறான்.
அம்மா: அடிமை நாய்க்கு பலகிருக்கும் அத்தை.
ஆம், அவள் என்னை ஏமாற்றுகிறாள் என தெரிந்தும் நான் அவள் சொல்லை தட்டாமல் செய்கின்றேன் காரணம் என் அம்மா என்றாவது ஒரு நாள் இவர்களை பற்றி புரிந்துக்கொண்டு திருந்திவிடுவாள் என்பதற்காக மட்டும் தான்.
அம்மா: அத்தை அந்த நாய்க்கு காலையும் கையையும் சங்கிலியாள கட்டிவிடுங்க அத்தை. நைட்டுக்கு ரெடி பண்ணுவோம்.
வசந்தி அம்மாவிடம் சரி என்றுக்கூறி சங்கிலியை எடுத்துவர……
நான்: அம்மா வேணாம் மா, ரொம்ப முடில உடம்பெல்லாம் வலிக்குதுமா எரியுதுமா இன்னைக்கு ஒரு நாள் மட்டும் வேணாம் மா! (என்று அவள் காலுக்கு முன் மண்டியிட்டு அழுது கெஞ்ச)
அம்மா: டேய் நாத்தம் புடுச்ச நாயே போய் குளுச்சு சுத்தமாகி வாடா உனக்கு இருக்கு இன்னைக்கு நீ பேசுன பேச்சுக்கு. நீலாம் வாயவே தொரக்ககூடாதுடா அடிமை நாயே!
வசந்தி வந்து என் காலையும் கையையும் நாய் கட்டும் சங்கிலியால் கட்டி போட!
அம்மா: அத்தை இந்த நாயே இழுத்துட்டு போய் அவங்க அப்பன் ரூம்ல விடுங்க நாத்தம் புடுச்சவன் குளிக்கட்டும்!
அத்தை: நீ போய் கொஞ்சம் படுத்து ஓய்வெடுமா நீயே வேலைபாத்து களச்சு போய் இருப்ப, இந்த நாயே நானே குளுப்பாட்டி கூட்டிட்டு வரேன்.
அம்மா: அத்தை இதெல்லாம் நீங்க பண்ணனுமா? அந்த நாயே பண்ணிபான். என் மூத்தரத்த குடிச்சிக்கிட்டு அது மேல போடுற சோத்த தின்னுகிட்டு அதுலையே தூங்குற நாதம்புடுச்சவன போய் நீங்க குளுப்பாட்டி விடுறது எனக்கு சுத்தமா புடிக்கல. எனக்காக நீங்களே எல்லாத்தையும் பண்ணிவிடுரது எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு.
“வசந்தி: அப்டி மட்டும் சொலாதமா நீ தான் எங்களுக்கு வாழ்கையே குடுத்த.
என் புருஷன் ரெண்டு புள்ளைய பெத்துபோட்டு குடுச்சே செத்துட்டான்.
நான் கஷ்டப்பட்டு கூலி வேலைக்கு போய் என் மூத்த பொண்ணுக்கு கல்யாணம் கட்டிக்கொடுக்க அந்த பொம்பள பொருக்கி என் வாழ்கையும் என் பொண்ணு சீரளுச்சு தேவுடியாக்கிட்டு போய்டான்.
நானும் என் மகளும் வேற வழிஇல்லாம எங்களயும் என் மகனையும் காப்பாதிக்க நானும் என் மகளும் விபச்சாரம் பண்ணோம்.
நீ என் மகன காதலுச்சு இதெல்லாம் தெருஞ்சும் கல்யாணம் கட்டிகிட்ட.
உனக்கு பண்ணாம வேற யாருக்குமா பண்ண………”
அம்மா: அப்டி பெரிய வார்தலாம் பேசாதிங்க அத்தை. என்ன இருந்தாலும் நான் உங்க மகன காதலுச்சும் ரெண்டாந்தாரமா தான் கட்டிகிட்டேன். அது பாவமும் துரோகமும் இல்லையா அத்தை.
வசந்தி: இப்படி பட்ட குடும்பம்னு தெருஞ்சும் நீ என் மகன ரெண்டாந்தாரமா கட்டிக்க மனசு வேன்னும்ல மா! இது போதாதுன்னு என்னையும் என் மகளையும் வேற பாத்துக்குற.
அம்மா: எல்லாம் இவன் அப்பனால தான் அத்தை. நா ஒருத்தன காதலிக்கிறது தெருஞ்சும் என்ன எதுவும் கேக்காம கட்டிகிட்டான். என்ன பெத்தும் கடமை முடுஞ்சுதுனு கட்டாயப்படுத்தி கட்டி வச்சுருசுங்க. இப்போ எனக்காக நீங்க ரொம்ப செரம படுறிங்க.
வசந்தி: நீயும் என் மக தான் மா! பிருச்சு பேசாதமா எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு.
அம்மா: சரி அத்தை நீங்க எதுவேணா பண்ணுங்க நான் ஒன்னும் சொல்லல. இருந்தாலும் உங்களுக்கு அருவருப்பா இல்லையா அத்தை. இந்த நாத்தம் புடுச்சவன குளுப்பாட்ட?
வசந்தி: உனக்கு புடிக்காதுன்னு தெரியுமா நீ சுத்தமா இருக்குற பொன்னு. அதான் நானே அக்கறை எடுத்து எல்லாம் பண்றேன். உனக்காக நீ இவ்ளோ பண்ணியும் நான் இதுக்கூட பண்ணலனா எப்டிமா!
அம்மா: ரொம்ப நன்றி அத்தை. உங்களமாரி ஒருத்தங்க கெடைக்க நான் குடுத்துவச்சுருக்கனும்.
இவ்வாறு என் அம்மா சொல்லிவிட்டு செல்ல எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும் இவள் ஏன் இப்படி நடிக்கிறாள் என்று.
தினமும் குளுபாட்டும் சாக்கில் என் அம்மாவிடம் நல்ல பெயர் வாங்கிக்கொண்டு என்னை சித்திரவதை செய்து என்னிடம் ஓல் வாங்கி மகிழவே என்னை குளுப்பாட்ட அழைத்து செல்லும் அரிப்பெடுத்த மட்டமான தேவுடியா இவள்.
என் அம்மா அங்கிருந்து செல்ல வசந்தி என் கழுத்தில் போட்டிக்கும் காளர் பெல்டை பிடித்து பக்கத்துக்கு ரூமிற்கு நாயை போல் இழுத்து சென்று தன் இடுப்பில் இருந்த சாவியை எடுத்து கதவை திறந்து என்னை உள்ளே உதைத்து தள்ளி கதவை சாத்தி பூட்டினாள்.
இந்த இரண்டு அறை தான் எனக்கு இரவையும் பகலையும் சுட்டிக்காட்டும். நான் அமனமாக ஒரு இருண்ட அறையில் படுதுக்கடந்தால் அது பகல். மின்விளக்கு எரியும் அறையில் சங்கிலியால் பூட்டப்பட்டு படுத்துக்கிடந்தாள் அது இரவு.
முதலில் இது இரண்டு ரூமோ இரண்டு அறையோ அல்ல. இது எனக்காகவே அமைக்க பட்ட என் அப்பாவின் படுக்கையறை.
என் அப்பாவின் படுக்கையறையை இரண்டாக தடுத்து என்னை பகலில் பாத்ரூமிலும் இரவில் படுக்கை பக்கமும் தங்க வைபதர்க்காக செய்த ஏற்பாடு இது.
கதவை சாத்திய மறு நொடியே வசந்தி தன் புடவையை கழட்டிஎறிந்து ஜாக்கெட்டையும் பாவாடையையும் கழட்டி எறிந்து அமனமாக நின்றாள்.
நான் அவள் முன் மண்டியிட்டு காத்திருக்க என்னை எட்டி உதைக்க நான் கீழே விழுந்தேன்…… என் ஆணுறுப்பில் மிதித்து விதைப்பையை மிதித்து அழுத்தினாள் நான் வலியில் துடிக்க அவள் அதை ரசித்து…….
வசந்தி: பொறுக்கி நாயே……. உனக்கு ஒழுங்கா மூத்திரத்த கூட குடிக்க தெரியாதா…… உண்ணலா பாரு அந்த எடுபட்ட சிறுக்கியோட மூத்திரம் என் கால நனன்சுருச்சு……. ஒழுங்கா என் கால நக்கி சுத்தம் பண்ணுடா!
நான்: என்னால முடியாது!
வசந்தி: ஏன்டா அடிமை நாயே! உன் அப்பன் படத்த இணைக்கு பாக்கணுமா வேணாமா?
நான்: அப்படி சொல்லாதிங்க நான் என் அப்பா படத்த பாக்கணும் காட்டுங்க……. நீங்க என்ன சொன்னாலும் செய்றேன் அந்த புகைபடத்த ஒன்னும் செஞ்சுராதிங்க!!
( என்று கெஞ்சி கதறிய பின்)
வசந்தி: அப்போ மூடிட்டு அந்த சிறுக்கி முண்ட மூத்திரம் கால்ல பட்ட எடத்த நக்கி சுத்தம் பண்ணுடா…….. தேவுடியா மொவனே!
நான் கோபத்தில் ஏதும் செய்யமுடியாமலும் வேறு வழியின்றியும் அவள் காலை நக்கி சுத்தம் செய்து என் எச்சிலை உறுஞ்சி விழுங்கியப்பின் அவள் தன் கால்களை கழுவ நான் குளிக்கும் இடத்திற்கு சென்றாள்.
*******************************
என் அப்பா இறந்த பின் அணைத்து போடோவையும் என் அம்மாவும் அவளின் புதிய கணவனும் சேர்ந்து உடைத்து எரித்துவிட!
பல ஆண்டுகளுக்கு பின் ஒருநாள் இந்த ரூமில் புகைப்படம் என்கண்ணில் பட அது நானும் என் அப்பாவும் மட்டும் இருக்கும் ஒரேஒரு சிறிய புகைப்படம் இந்த ரூமில் இருந்ததை பார்த்துவிட்டேன்.
ஒரு நாள் இரவு அதை எடுத்து கையில் வைத்து பார்த்து கழுதுக்கொண்டிருக்க அப்போது உள்ளே வந்த வசந்தி அதை பார்க்க அவள் அதை என்னிடமிருந்து புடுங்கிக்கொண்டால்.
நான் அவள் காலில் விழுந்து அழுது கெஞ்ச இதை சாக்காக வைத்து தன் முதுமையை அடைய போகும் இந்த (49) வயதிலும் ஓல் சுகதிருக்கு அலைகின்றவள் தன் ஆசைக்கு என் அப்பா படைத்தை வைத்து கொளுத்தி விடுவதாக மிரட்டி என்னிடம் ஓல் சுகம் பெற்று மகிழ்வாள்.
நான் இத்தனை ஆண்டுகளாய் உயிருடன் இருபதற்கு ஒரே காரணம் அது அந்த புகைப்படம் தான்.
என் சிறுவயதில் நானும் அப்பாவுடன் எடுத்த புகைப்படம் அதை பார்கும்போதுலாம் ஏதோ இனம் புரியாத நம்பிக்கை பிறக்கும் என்றாவது ஒருநாள் எல்லாம் சரியாகிவிடும் அதுவறை காத்திரு என்று என் அப்பவே சொல்வதுப்போல் தோணும்……….
அதுவே என் நம்பிக்கை அதற்க்கு நான் கொடுத்த விலை என் கன்னித்தன்மை. நான் என் கண்ணிதன்மையை வசந்தியிடம் இழந்தேன். பார்க்கவே அருவருப்பாய் இருப்பவளை புணரும் எனக்கு கிடைப்பதோ மனவேதனை மட்டுமே ஆனால் அவளுக்கு கிடைபதோ சுகமும் காம திருப்தியும்.
தினமும் குளுப்பாடும் சாக்கில் என்னை மிதித்து உதைத்து பாடாய் படுத்தி எடுத்தப்பின் என்னிடம் ஓல் வாங்கி மகிழ்வாள்.
நான் அவளை ஒழுத்து திருப்தி அடைந்தாள் என் அப்பாவின் படத்தை காண்பிப்பாள். சில நாட்களில் பலமுறை சுகம் கண்டும் திருப்தி அடையவில்லை என்று பொய் சொல்லி புகைப்படத்தை காண்பிக்க மறுப்பாள். *******************************************
அவள் தன் கால்களை கழுவிவிட்டு வந்து ரூமில் அலமாரிக்கதவை திறந்து ஒரு சுருட்டை எடுத்து பற்ற வைத்து இழுத்து புகையை என் முகம் மீது விட்டாள். சுருட்டின் நெருப்பாள் என் உடல் முழுதும் தேய்க்க நான் எருச்சலில் கதறினேன் அப்போது அவள் காலால் என் வாயை அழுத்தி பிடித்து கத்தாம குளுசுட்டு வாடா நாயே என்றாள்.
நான் வலியுடன் துடித்துப்போய் நகர்ந்து செல்ல எட்டி உதைத்து சீக்கிரம் குளுச்சுட்டு வந்து நக்குடா அறிக்கிது எனக்கு என்றுகூறி புகைத்துக்கொண்டே கருத்துப்போய் தொங்கும் தன் புண்டையை தேய்த்து கட்டிலில் படுத்தாள்.
அந்த ரூமில் நான் குளிப்பதர்கான இடம் பால்கனி அதையும் கூட முழுமையாக அடைத்து தண்ணீர் வெளியே செல்ல மட்டும் ஒரு சிறிய துளை இருக்கும்.
நான் சென்று தண்ணீரை ஊற்ற என் உடல் மீதுப்பட உடம்பெல்லாம் எரிய தொடங்கியது. சங்கிலியால் கட்டபட்டிருந்ததால் நிம்மதியாக குளிக்கக்கூட முடியாமல் தண்ணீரை ஊற்றினேன்.
உடல் முழுதும் கீறல்கள் தீக்காயம் உடலின் எரிச்சல் தாங்க முடியாமல் குளித்து வந்தேன். நான் குளிக்கும் வரை இவளும் என் உடம்பை தன் கைகளால் தொடமாட்டாள் என் அம்மாவிடம் மட்டும் நடிப்பாள்.
நான் குளித்து வந்தவுடன் அவள் என் உடல் மீது கைவைத்து தடவி சுருட்டை என் மார்பில் குத்தி அனைதுப்போடால் நான் வலியில் சுருண்டு விழ அவள் என் கையிலும் காலிலும் கட்டபட்டிருந்த சங்கிலியை பிடித்து இழுக்க நான் வலியில் துடித்தேன்.
***************** மீதம் அடுத்த பாகத்தில்**********
உங்களுடன் சில நொடிகள்:
கதையை படித்துவிட்டு உங்களின் கருத்துக்களை தெருவித்தால் மட்டுமே இந்த கதை உங்களுக்கு பிடித்திருக்கிறதா இல்லையா என்பது எங்களுக்கும் தெரியும். அதை வைத்துதான் தொடர்ந்து பதிவிட வசதியாக இருக்கும்.
இந்த பாகத்தை முழுமையாக படித்திருப்பீர்கள் என நம்புகின்றேன். இந்த கதை பல திருப்பங்களை கொண்டது எனவே முதல் பாகம் படிக்கும் உங்களுக்கு பல சந்தேகம் வந்திருக்கலாம் அது எல்லாம் அடுத்தடுத்த பாகத்தில் புரிந்துவிடும்.
அடுத்த பாகத்தை பதிவிடவா? வேண்டாமா? என்பது உங்களின் கருத்துக்களை பொறுத்ததே……. எனவே எதுவாக இருந்தாலும் உங்கள் கருத்துக்களை கட்டாயம் தெருவிக்கவும்.
கதையை பற்றிய உங்கள் கருத்துகளை ([email protected]) என்ற முகவரியில் தெருவிக்கவும் நான் உங்களின் கருத்துகளுக்காக காத்திருக்கின்றேன்.
நீங்களும் உங்களுக்கு பிடித்த தலைப்புகளை தெருவித்தால் அதில் எனக்குமிகவும் பிடித்த சில தலைப்புகளில் நான் கதையை பதிவிடுகின்றேன்.
நன்றி…………………