இது Marvel இல் வரும் ‘What If’ தொடரை போன்று, எதாவது ஒரு கதையை எடுத்துக்கொண்டு, அதில் வரும் கதாபாத்திரங்களை மையப்படுத்தி, ஓரிரு காட்சி முடிவுகளை மாற்றி, கதை போக்கை வேறு திசைப்படுத்தி எழுதப்பட்டது.
வணக்கம் மக்களே. ஒரு புது கதை எழுதலாம்னு ஒரு யோசனை வந்துச்சு. படிச்சு எப்படி இருக்குனு சொல்லுங்க.
தேவசேனாவின் கதை
பல்வால்தேவன் சூழ்ச்சியால் ராஜமாதா பாகுபலிக்கு ஒரு இக்கட்டான கேள்வியை முன் வைக்கிறாள். உனக்கு மகில்மதி வேண்டுமா இல்லை இந்த வஞ்சகி தேவசேனா வேண்டுமா? பாகுபலி தேவசேனா தான் வேண்டும். நாட்டை விட எனக்கு என் காதல் தான் பெரியது என்று கூற பள்வால்தேவன் முடிசூட்டப்பட்டு மன்னாகிரான்.
(அன்று இரவு மன்னன் பல்வாழ்தேவன் தன் அப்பா பிச்சாலதேவன் – நாசர் இடம்)
பல்லா : அப்பா இந்த பாகுபலி இப்பெர்ப்பட்ட சாம்ராஜ்ஜியத்தை வெறும் இந்த ஒரு பெண்ணிற்காக விட்டுக்கொடுத்து விட்டானே.
பிச்சா : பைத்தியக்காரன்
பல்லா : இல்லை அப்பா. அவன் செய்த்ததற்கு காரனம் இருக்கிறது
பிச்சா : ஆமாம் மகனே. அரசவையில் பார்த்தேன் அவள் ஒரு பேரழகி. அவளை அடைய அந்த கீழ்மகன் மன்னர் பதவியே வேண்டாம் என்றான் என்றால் அவள் சுவை அப்படி இருந்திருக்க வேண்டும். மேலும் அவள் இடை, பின்னழகு, செழித்த கொங்…
பல்லா : அப்பா..
பிச்சா : மன்னித்து விடு மகனே. ஒரு ஆசையில் பேசிவிட்டேன்
பல்லா : பாகுபலி அவள் அழகை மட்டும் கண்டு அவள் மேல் காதல் கொண்டான் என்றது தவறு.
பிச்சா : பின் வேறு என்ன? பெண் என்றால் அவ்வளவு தானே.
பல்லா : அவன் அவளை சந்தித்த காட்சியை என் ஒற்றன் ஒருவன் மூலம் அறிந்து கொண்டேன். பாகுபலி அவள் அழகை பார்க்கவில்லை. அவள் வீரம், கொடை, பெருமை, கருணை தான் அனைவரையும் விட உயர்ந்தவள் என்ற அந்த திமிரு.
பிச்சா : என்ன சொல்ல வருகிறாய்?
பல்லா : எனக்கு அவள் வேண்டும்.
பிச்சா : என்ன சொல்கிறாய் மகனே. நீ சிறுவயதில் இருந்து ஆசைப்பட்ட ஆட்சி உன் கையில். இப்போது வெறும் ஒரு புண்டைக்கு ஆசைப்பட்டு அனைத்தையும் கைவிட போகிறாயா?
பல்லா : அப்பா. நான் தான் அரசன் அது எப்போதும் மாறாது.
பிச்சா : என்ன செய்ய போகிறாய்?
பல்லா : அரசவையில் அவள் பேசிய பேச்சை பார்த்து நான் ஆடி போனேன். அவள் கர்வம், அகந்தை மற்றும் அவள் திமிரை உடைக்க வேண்டும்.
பிச்சா : அது எப்படி சாத்தியம்? அவள் ஒரு எரிமலை. மேலும் பாகுபலிக்கும் அவளுக்கும் அதுத்த மாதம் கல்யாணம். இந்த மக்கள் இன்னும் பாகுபலியை தான் மன்னனாக நினைக்கிறார்கள்.
பல்லா : அதை உடைக்க வேண்டுமென்றால் அது தேவசெனையாலே முடியும்.
பிச்சா : பாகுபலியை என்ன செய்ய போகிறாய்?
பல்லா : அவனை கடல் கடந்து ஒரு வேலையாக அனுப்ப போகிறேன்.
பிச்சா : இராஜமாதா?
பல்லா : அவளுக்கு பாகுபலி மேல் உள்ள கோபம் நான் என்ன சொன்னாலும் கேட்பாள்.
பிச்சா : பாகுபலி யுடன் நம் ஆள் ஒருவனை அனுப்பி வைக்க வேண்டும். அவனுக்கு இங்கிருந்து ஒரு செய்தி கூட போய் சேரக்கூடாது.
பல்லா : நல்ல யோசனை. அவள் கரவத்தை உடைத்து அவளை மானம் வெக்கம் எல்லாம் மறந்த ஒரு தேவுடியவாக மாற்ற போகிறேன். அவளை பயன்படுத்தி பாகுபலிக்கு இந்த மக்கள் கொடுக்கும் மரியாதையை உடைத்து அவனை பைத்தியக்காரன் ஆக்க போகிறேன்.
(அடுத்த நாள் அரசவையில்)
பல்லா : பாகுபலி உனக்கு அரசு சம்பந்தமான வெளிநாட்டு வேலை உள்ளது. அதற்கு நீ கடல் கடந்து சென்று ஒரு வேலையை முடிக்க வேண்டும்.
பாகு : உத்தரவு மன்னா
தேவசேனா : நீங்க போய் வாருங்கள். நான் உங்களுக்காக இப்படியே காத்திருப்பேன்.
(அடுத்த நாள் அரசவையில்)
பல்லா : தேவசேனா வை இழுத்து வாருங்கள்.
தேவா : எதற்காக என்னை அகங்காரமாக இழுத்து வர சொன்னீர்?
பிச்சா : அரசரிடம் மரியாதையோடு பேச வேண்டும் தேவசேனா
தேவா : மரியாதையை கேட்டு வாங்க கூடாது. அது மனதில் இருந்து வர வேண்டும்.
இராஜமாதா : எவ்வளவு அகங்காரம்?
பல்லா : மன்னிப்பு கேள்.
தேவா : கேட்க மாட்டேன். நான் எம் நாட்டின் யுவராணி.
பல்லா : இங்கு நீ ஒரு சாதாரண ஆள். அதை மனதில் வைத்து கொள்
தேவா : சூழ்ச்சி செய்து ஆட்சியை பிடித்த சகுனி நீ என்னிடம் மரியாதை எதிர்பார்க்கிறாயா?
ராஜமாதா : மன்னனை அவதூறாக பேசினால் என்ன தண்டனை தெரியுமா? சட்டத்தை உடைக்க சொல்வீராக.
சட்டம் : அரசரை அவதூறாக பேசினால் தன் பேர் பட்டம் உடமைகள் அனைத்தையும் துறந்து குருகுல பயிற்சி மூலம் ஒழுக்கத்தை கற்க வேண்டும்.
பல்லா : அப்படியே ஆகட்டும். யாரங்கே இவளிடம் இருந்து அனைத்து நகைகள் மற்றும் விலை உயர்ந்த உடமைகளை கழட்டி வெறும் காவியை உடுத்தி கூட்டு வாருங்கள்.
தேவா : அநியாயம். குப்பை சட்டங்கள்
ராஜமாதா : சட்டத்தை படித்து, ஒழுக்கத்தை கற்று பணிவோடு நடந்து கொள்ளும் வரை உனக்கு ராஜ வாழ்க்கை கிடையாது. மேலும் நீ யாரென்று யாருக்கும் சொல்லக்கூடாது. இதுவே என் கட்டளை என் கட்டளையே சாசனம்.
(தேவசேனா வெறும் காவி சேலையுடன் அரண்மனையை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டாள். அரசவையை தாண்டி அவளுக்கு வேறு யாரையும் தெரியாது. நாட்டு மக்களுக்கும் அவள் யாரென்று தெரியாது. ஒரு நாள் முழுவதும் ஊர் முழுக்க சுற்றி வந்தாள். பசி வயிற்றை கிழித்தது. ஒரு மரத்தின் கீழ் படுத்தாள். அப்போது ஒரு முனிவர் வந்து ஒரு பழத்தை நீட்டினார். யாரென்று கூட கேட்காமல் அந்த பழத்தை வாங்கி உண்டாள்)
முனிவர் : நன்றாக இருந்ததா தேவசேனா?
தேவா : யார் நீங்கள்? என்னை உங்களுக்கு தெரியுமா?
முனிவர் : நான் தான் உன்னை ஒழுக்கப்படுத்த அரசரால் நியமிக்க பட்ட குரு.
தேவா : சீ. உன்னிடம் இருந்து இந்த பழத்தை வாங்கி உண்டதற்கு வெட்க படுகிறேன்.
குரு : ஹாஹா. உன் கோபம் நியாயமானது. ஆனால் நீ உன் நிலமையை எண்ணி பார்க்க வேண்டும்.
தேவா : தவறே செய்யாத நான் ஏன் தண்டனை அனுபவிக்க வேண்டும்?
குரு : உன் மேல் உள்ள தண்டனை அறியாத வரை நீ ஒரு குற்றவாளி.
தேவா : ஒன்னும் விழங்க வில்லையே.
குரு : அதை பின்னே விழக்குகிரென். இப்போது உன் முதல் பாடத்துக்கு வருவோம்.
தேவா : பாடமா? நான் ஏன் உன்னிடம் பாடம் கற்க வேண்டும்? முடியாது.
குரு : இதோ என் வீடு பக்கத்தில் தான் இருக்கிறது. உனக்கு எப்போது வேண்டுமானால் வரலாம்.
தேவா : அவசியம் இல்லை
குரு : அவசியம் வரும். (சொல்லி விட்டு சென்றார்)
(இருட்டியது. ஆள் நடமாட்டமே இல்லை. தேவசேனா எந்த பயமும் இல்லாமல் படுத்திருந்தாள். ஒரு கூட்டமாக கள்வர்கள் வந்தார்கள். தேவசேனா விடம் பணம் கேட்டு மிரட்டினர். தேவசேனா ஒருவனை அறைய அனைவரும் கோபப்பட்டு அவளை கெடுக்க முயன்றனர். தேவசேனா முடிந்த அழவு பொராடினாள். அவள் கை கால்களை பிடித்து சேலையை கிழித்தனர். பின் அவள் எப்படியோ தப்பித்து ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமாக இருக்கும் குரு வீட்டிற்கு வந்து கதவை தட்டினாள்)
குரு : என்ன வேண்டும்?
தேவசேனா : தயவு செய்து கதவை திரங்கள்.
குரு : (அவளை உள்ளே அனுமதித்து) என்ன ஆனது. உன் சேலை ஏன் கிலிந்துள்ளது.
தேவா : ஒரு கள்வர் கூட்டம் என்னை கெடுக்க தேடுகிறார்கள். நீங்கள் தான் எனக்கு அடைக்கலம் தர வேண்டும்.
குரு : சரி இன்றைக்கு மட்டும் நீ இங்கு தங்கி கொள்ளலாம். நாளைக்கு நான் உனக்கு பல பாடங்கள் எடுக்க வேண்டி உள்ளது.
(அடுத்த நாள்)
(தேவசேனா வை எழுப்பினார்)
தேவா : இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தூங்கி கொள்கிறேன். இன்னும் விடியவே இல்லை.
குரு : பிச்சைக்காரியே எழுந்திரு.
தேவா : யாரை பார்த்து பிச்சைக்காரி என்றீர்கள்? நான் என் நாட்டின் யுவராணி
குரு : நேற்று என்னிடம் பழத்தை பிச்சை பெற்றது மறந்து போனதா? இரவு அடைக்கலம் கேட்டது மறந்து போனதா?
தேவா : அது…
குரு : இது தான் உன் முதல் பாடம். இந்த உலகத்தில் ஒருத்தனுக்கு எதுவும் இலவசமாக கிடைப்பதில்லை. அப்படி கிடைத்தால் அது பிச்சையே.
தேவா : அப்படியென்றால் நான் அதை எவ்வாறு கைமாறு செய்ய வேண்டும்.
குரு : எளிமையாக புரிந்து கொண்டாயே. சரி அந்த ஆற்றில் இருந்து 50 குடம் தண்ணீர் கொண்டு இந்த தொட்டியில் ஊற்று போ.
தேவா : சரி. எனக்கு இன்னொரு உதவி வேண்டும்.
குரு : என்ன வேண்டும்?
தேவா : என் சேலையை கிழிந்துவிட்டது. எனக்கு மாற்று சேலை வேண்டும். அதற்கும் வேறு கைமாறு செய்கிறேன்.
குரு : என்னிடம் இந்த வேட்டி தான் உள்ளது. இதை கட்டிக்கொள். கடைக்கு சென்றால் உனக்கு சேலை வாங்கி வருகிறேன்.
தேவா : வேட்டியை நான் எப்படி கட்டுவது?
குரு : கிடைப்பதை வைத்து வாழ கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். இதுவும் ஒரு பாடம் தான்.
தேவா : நன்றி குரு.
குரு : சரி நீ இங்கு வருவதற்கு முன் உன் உடமைகள் எதும் எடுத்து வந்தாயா?
தேவா : இல்லை குரு. நான் உடுத்தி இருக்கும் சேலையும் உள்ளாடைகளும் மட்டும் தான்.
குரு : அப்போ நீ கொண்டு வந்த அனைத்து உடைகளையும் ஆற்றில் விட்டு விடு.
தேவா : குரு… அப்போ என் மார்பு துணி.
குரு : அனைத்தையும் விட்டு விட்டு இந்த வேட்டியை மட்டும் கட்டிக்கொள். முற்றும் துறந்தவர்களே என் உண்மையான சீடர்கள் ஆகிறார்கள்.
(தேவசேனா ஆற்றுக்கு சென்று அவள் உடுத்தி இருந்த சேலையை உருவி ஆற்றில் விட்டாள். சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு அவள் மார்பு துணியை உரினாள். பின் தன் இடுப்பு துணியை கழட்டி போட ஆற்றில் அடித்து சென்றது. அப்படியே அம்மணமாக ஆற்றில் இறங்கி முங்கி எழுந்து சூரியனுக்கு வணக்கம் வைத்தாள். வெளியே வந்து குரு கொடுத்த வேட்டியை மார்போடு சுற்றிக்கொண்டு வீட்டுக்கு வந்து குருவுக்கு வணக்கம் சொன்னாள்)
குரு : உன்னிடம் இயற்கையாகவே ஒரு ஒழுக்கம் உள்ளது. ஆனால் தான் என்ற அழுக்கு உன் மனதில் உள்ளது. அது அழியும் வரை நீ இங்கு தான் இருக்க வேண்டும்.
தேவா : முடிந்த அளவுக்கு நான் சீக்கிரம் அரண்மனை செல்ல வேண்டும்.
குரு : அதை முடிவெக்க வேண்டியது நான். இப்போது போய் தண்ணீர் கொண்டு வா.
(தேவா சரி என்று குருவை வணங்கும்போது அவள் கட்டியிருந்த வேட்டி கட்டு கழண்டது. வேட்டி கீழே விழுவதற்கும் தேவசேனா அதை பிடித்துக்கொண்டாள். குரு வேட்டியை இருக்க கட்டி அவள் மார்பிற்கு நடுவில் அவரே சொருகினார். தேவசேனா அதிர்ந்து அவர் கையை தட்டி விட்டாள்.)
தேவா : குரு… சீ நீங்க இவளவு கேவலமான ஆளா?
குரு : நான் என்ன தவறு செய்தேன்?
தேவா : ஒரு பெண்ணின் மார்பகத்தை தொடுவது தவரில்லையா?
குரு : உடல் ஆன்மா தங்குமிடம் அவ்வளவு தான். (மீண்டும் அவள் மார்பில் கைவைக்க அவள் குருவை அறைந்தாள்)
குரு : தேவசேனா… நீ கற்றுக்கொள்ள வேண்டியது நிறைய உள்ளது. உன்னிடம் நான் மேலும் கடுமையாக நடக்க வேண்டியிருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். உனக்கு தண்டனையாக நான் சொல்லும் வரை உனக்கு வேறு உடைகள் கிடையாது.
தேவா : குரு…
குரு : போ. போய் உன் கடமைகளை முடி. போ.
(தேவசேனா தலைகுனிந்து சென்று ஆற்றில் இருந்து குடம் குடமாக தண்ணீர் கொண்டு வர ஆரம்பித்தாள். தூரத்தில் மாறுவேடத்தில் மறைந்திருந்து பல்வால்தேவன் மற்றும் பிச்சாளதேவன் அவள் கஷ்டப்படுவதை கண்டு இன்புற்றனர். குரு அவர்களை பார்த்து அவர்களிடம் சென்றார்)
பல்லா : வாடா மாரியப்பா.
குரு : பல்லா… எப்படி இருக்கிறாய்?
பிச்சா : இந்த குருவை உனக்கு எப்படி தெரியும்?
பல்லா : குருவா? இவனா? ஹாஹாஹா. இவன் என் பாலக நண்பன். குரு போல் வேடம் போட்டிருக்கிறான்.
பிச்சா : ஹாஹாஹா என்னிடம் கூட சொல்லவில்லை பார்த்தாயா?
பல்லா : தேவசேனா வை அடக்க இந்த மாதிரி ஒரு வேடம் தான் சரி. சரி என்ன செய்கிறாள் அந்த பாகுபலியின் காதலி?
குரு (மாரி) : யாரு அந்த தேவுடியா வா? அங்கே பார் முழு அம்மணமாக என் அழுக்கு வேட்டியை மட்டும் சுற்றிக்கொண்டு என் அடிமை போல் தண்ணீர் இரைக்கிராள்.
பிச்சா : பலே மாறியப்பா. பலே
பல்லா : இது போதாது. அவளுக்கு வெக்கம் மானம் என்றால் என்ன என்று கூட மறக்க வைத்து, அரண்மனையில் அந்த பாகுபலி முன்னே அம்மணக்குண்டியாய் எனக்கு பணிவிடை செய்ய வைக்க வேண்டும். கடை வீதியில் காசுக்காக உடம்பை காட்டி அழைக்கும் தேவுடியா வாக ஆக்க வேண்டும். அவளை நீ என்ன வேண்டுமோ செய்துகொள் அதை பற்றி எனக்கு எந்த தயக்கமும் இல்லை. உனக்கென்று ஒரு ராஜ்ஜியத்தை உருவாக்கி தருகிறேன்.
மாறி : அப்படியே ஆகட்டும் பல்லா…
(இருவரும் கை கோர்த்து கொண்டனர்)
தொடரும் –
(கதையை பற்றிய உங்கள் கருத்துகளை கமெண்டில் கூறுங்கள். கருத்துகளை பொறுத்தே கதை நகரும்)