This story is part of the (மன்)மதனின் லீலைகள் – இலக்கியா series
தயங்கியபடியே மஹா அக்கா வீட்டிற்குள் நுழைந்தான். கொள்ளை புறத்தில் மஹா அக்காவின் அம்மாவும் அப்பாவும் பேசிக்கொண்டிருந்தனர். மஹா அக்கா சப்பாத்தி தேய்த்துகொண்டிருந்தாள்.
இலக்கியா நாற்காலியில் உக்கார்ந்து வார மலர் குறுக்கெழுத்து கட்டங்களை நிறப்பி கொண்டிருந்தாள். கருப்பு நிற சல்வார் அணிந்திருந்தாள் துப்பட்டாவுடன். நிமிர்ந்து அவனை பார்த்துவிட்டு தலையை குனிந்துகொண்டாள்.
“வாடா” என்றாள் மஹா அக்கா. “என்னக்கா தேடுனியாமே” என்றான் தயங்கியபடியே. “ஆமாடா. இந்த டிவி காலேலருந்து எடுக்கல. ஒரு சேனலுமே வரல. கொஞ்சம் என்னனு பாரேன். நாடகம் பாக்க முடியலன்னு மூஞ்சிய தூக்கி வச்சுகிட்டு உக்காந்திருக்கா பாரு” என்றாள்.
மதன் இலக்கியாவை திரும்பி பார்த்தான். அவள் பாவமாக இவனை பார்த்தாள். இவனுக்கு சிரிப்பு வந்தது. அவள் மஹா அக்காவிடம் இவனை பற்றி எதுவும் சொல்லவில்லை என்பது உறுதியானது. நிம்மதி பெருமூச்சுவிட்டான். திறமையை காட்ட வேண்டிய நேரம் என டிவியை நோக்கி சென்றான்.
டிவியை ஆன் செய்தான். புஸ் என்ற சத்தத்துடன் ஈ மொய்த்து கிராமம் என்பதால் அப்போது அங்கு கேபிள் எல்லாம் கிடையாது. D2H தான். ரிசீவரை செக் செய்தான். பின்னை கழட்டி சொருகினான். எல்லாம் சரியாக இருந்தது. ஆனால் படம் மட்டும் வரவில்லை. ஒன்றும் பிடிபடவில்லை. இருவரும் இவனையே பார்த்து கொண்டிருந்தார்கள். கடவுளே காலை வாரிடாதே என்று நினைத்துக்கொண்டு யோசித்தான்.
டக்கென யோசனை வந்தவனாய் ஆண்டனாவை தேடி வெளியில் வந்தான். வெளிப்புற சுவரில் ஆணி அடித்து ஆன்டெனாவை பொருத்தியிருந்தனர். LNBஐ திருகி பார்த்தான். பிறகு ஒயரை கழட்டினான். கத்தியை வாங்கி ஒயரை சீவிட்டு மறுபடி பொருத்தினான். படம் தெரிய ஆரம்பித்தது.
“ஏ! என துள்ளி குதித்தாள் இலக்கியா. அவள் முகத்தில் அவ்வளவு சந்தோஷம். “சந்தோஷமா?” என்றான். “ரொம்ப” என் அவனை பார்த்து சிரித்தாள். “இவன் ரொம்ப புத்திசாலிடி. எல்லா வேலையும் பண்ணுவான் நம்ம ஊருல டிவி, போன் எந்த பிரச்சனைன்னாலும் இவன்தான். நல்லா படம் வரைவான்” என்றாள் மஹா அக்கா. அவன் நெளிந்தாலும் உள்ளுக்குள் சந்தோஷப்பட்டுக்கொண்டான்.
“இவளுக்கு ஓவியம்னா ரொம்ப பிடிக்கும்டா” என்றாள் மஹா அக்கா. “ஆமா எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும் நீ வரைஞ்சதெல்லாம் எனக்கு காட்டுறியா?” என்றாள் இலக்கியா. நாளைக்கு வீட்டுக்கு வா காட்டறேன்” என்றான் மதன். அவளும் சரி என்றாள் சந்தோஷமாக. அவளுடன் டிவி பார்த்துக்கொண்டு அந்த நாள் முடிந்தது.
இரவெல்லாம் தூக்கமே இல்லை. மனம் முழுக்க இலக்கியா. எப்போது தூங்கினான் என்றே தெரியவில்லை. அடுத்தநாள் காலை உற்சாகமாக கல்லூரிக்கு கிளம்பினான் மாலை தன் வீட்டுக்கு வர போகிறாரளல்லவா? மனமெல்லாம் ஆனந்தம்.
மாலை வீடு வந்ததும் லுங்கிக்கு மாறிவிட்டு அம்மா தந்த காபியை அவசரமாக பருகிவிட்டு வேகமாக மஹா அக்கா வீட்டிற்கு சென்றான்.
மஹா அக்காவின் தந்தை டிவி பார்த்து கொண்டிருந்தார். மஹா அக்காவை காணவில்லை. அவன் கண்கள் இலக்கியாவை தேடின. “எங்க பெரியப்பா மஹா அக்கா?” என கேட்டான். “3 பேரும் கோவிலுக்கு போயிருக்காங்கடா” என்றார்.
அவருடன் அமர்ந்து டிவி பார்க்க ஆரம்பித்தான். கண்கள் டிவியில் இருந்தாலும் மனம் இலகியாவை எதிர் நோக்கி வாசலிலேயே இருந்தது. 6 மணியானது மூவரும் பேசிக்கொண்டு வரும் சத்தம் கேட்டது. மனம் தூக்கி குதித்தது.
மூவரும் உள்ளே வர, “வாடா” என்றாள் மஹா அக்கா. “ஹாய் மதன்”என்றாள். அவனும் “ஹாய்” என்றபடியே அவளை திரும்பிப்பார்த்தான். திகைத்து நின்றான்.
சேலை உடுத்தியிருந்தாள். கருஞ்சிவப்பு நிறம். தலையில் மல்லிகை மலர்களை சூடியிருந்தாள். காட்டன் புடவை என்பதால் அவளின் பெருத்த மார்பகம் மேலே அணிந்திருந்தது சாலையில் உள்ள வேகத்தடை போல் எடுப்பாக தெரிந்தது. அவளுக்கு சேலை கட்ட தெரியாது என்பது அவள் நடையிலேயே தெரிந்தது. பக்கவாட்டில் அவளின் இடை இரண்டு இன்ச் வெளியே தெரிந்தது. என்ன நிறம் அப்பப்பா? இடுப்புக்கு மேலே குத்தீட்டி போல அவள் பிளவுஸில் திமிறி நின்றது முலைகள்.
அவள் அவன் பார்வையை கவனித்தாள். லேசாக உள்ளுக்குள் சிரித்து கொண்டாள். “டேய் மதன்” மஹா அக்காவின் குரலை கேட்டு சுயநினைவுக்கு வந்தான். “என்னக்கா?” என்றான். “நீ வரைஞ்சதெல்லாம் அவகிட்ட காட்டேன்னு சொன்னில்லடா. கூட்டிட்டு போய் காட்டன்” என்றாள். “இதற்குத்தானே ஆசைப்பட்டாய் பாலகுமாரா?!”என உள்ளுக்குள் நினைத்துக்கொண்டு”சரிக்கா” என்று சொல்லிவிட்டு இலக்கியாவை அழைத்துக்கொண்டு அவன் வீட்டிற்கு சென்றான்.
அவன் அம்மா கிச்சனில் இருந்து தலையை நீட்டி “வாம்மா. அப்பா அம்மா நல்லா இருக்காங்களா?” என விசாரித்துவிட்டு மறுபடி சமையல் வேலைக்குள் சென்றாள். இலக்கியா “நல்லாயிருக்கங்க ஆண்டி” என புன்னகைத்துவிட்டு அவனை தொடர்ந்தாள். நான் மாடியில் உள்ள என் அறைக்கு அழைத்து சென்றான்.
அவன் அறையை சுற்றி சுற்றி பார்த்தாள். அலமாரியில் அவன் விளையாட்டு போட்டியில் வாங்கிய ஷீல்டுகள் வரிசையாக அடுக்கி இருந்தது. ஒவ்வொன்றாக பார்த்தான். ஒரு பக்கம் முழுதும் ஓவிய போட்டிகளில் ஜெயித்த ஷீல்டுகள்,கப்புகள். பிரமித்து நின்றாள். “இவ்ளோ பிரைஸ் வாங்கிருக்கியா? நீ வரைஞ்ச படத்தெல்லாம் காட்டேன்”என்றாள். அவன் தனது ஓவியங்கள் ஒவ்வொன்றாக அவளிடம் காட்டினான். அவள் ரசித்து பார்த்துகொண்டிருந்தாள். கல்லணை, ராஜராஜ சோழன், சிரிக்கும் குழந்தை,சோகமான விவசாயி முகம். ஒவ்வொன்றாக பார்த்தாள்.
கடைசியாக ஒரு ஓவியம். ஒரு அழகான ராணி சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்திருந்தாள். முகத்தில் இருந்த திமிர் கலந்த அழகு, கச்சையை மீறி புடைக்கும் மார்புகள், சிறுத்த இடை,அதன் நடுவே அழகிய தொப்புள் என ஒவ்வொன்றும் அவ்வளவு அழகாக வரைந்திருந்தான். அதை பார்த்துவிட்டு திரு திருவென விழித்தவள் எச்சிலை விழுங்கினாள். அவளுக்குள் திடீரென ஒரு எண்ணம் தோன்றியது.
“என்னை ஒரு படம் வரைஞ்சு தரியா?” என்றாள் கொஞ்சலாக. கரும்பு தின்ன கூலியா? “ஓ! கண்டிப்பா. ஆனா நீ ஒரு 40 நிமிஷம் அசையாம உட்காரனும். போஸ் மாத்திடன்னா வீணாகிடும். “என்றான். “இல்லல. கண்டிப்பா அசையவே மாட்டேன் என்றாள்”
அவளை கட்டிலில் மேல் உட்கார வைத்து காலை தொங்கபோட சொன்னான். முதுகை பின்னால் சாய்த்து கைகளை இருபுறமும் ஊன செய்தான். தலையை வலதுபுறம் திருப்பி சற்றே முகத்தை அன்னார செய்தான். விழிகளை மேலே நோக்க சொல்லி மெலிதாக புன்னகைக்க வைத்தான். அடடா! தேவதையே தன் முன் அமர்ந்து போல பூரித்து போனான்.
வெள்ளை சார்ட் ஒன்றை போர்டில் பிக்ஸ் செய்தான். மெல்லிய பிரஷ் ஒன்றை எடுத்து அவுட்லைன் போட ஆரம்பித்தான். அவள் முகத்தினை வரைய ஆரம்பித்தான். ஜில்லென காற்று வீசிக்கொண்டிருந்தது. ரம்மியமான சூழல். ரசித்தபடி கவனமாக வரைந்து கொண்டு வந்தான்.
அப்போது அடித்த காற்றில் அவளது சேலை லேசாக விலக, அவளது இடுப்பு அப்பட்டமாக வெளியே தெரிந்தது. என்ன பளபளப்பு? செக்கச்செவேல் நிறம். தங்க கிண்ணத்தில் ஊற்றி வைத்த தேனில் விரல் வைத்ததில் விழுந்த குழி போல் தெரிந்தது ஆழமான,அழகிய தொப்புள். தொப்புளுக்கும் கீழே புடவைக்கும் உள்ள இடைவெளி 4 இன்ச் இருந்தது. இடது பக்க மார்பு மாராப்பை விட்டு விலகி ஏவுகணைபோல் அவனை நோக்கி குறி வைத்தது போல் நின்றது. அவள் மேலே பார்த்தபடி உட்கார்ந்திருந்ததால் சேலை விலகியதை அவள் கவனிக்கவில்லை.
அவனுக்கு ஜிவ்வென இருந்தது. அவன் ஆண்மை விழித்து கொண்டது. முழுதாக விறைத்து முறுக்கேறி லுங்கியை தள்ளிக்கொண்டு நிமிர்ந்து நின்றது. ஜட்டி வேறு போடவில்லை. எப்படி மறைப்பதென தெரியவில்லை. எப்படி வரைவது என் யோசித்தான். அவள் உட்கார்ந்திருக்கும் நிலையில் அவனை கவனிக்க வாய்ப்பில்லை என்பதால் தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு வரைவதை தொடர்ந்தான்.
முக்கால் மணிநேரம் கழித்து”முடிஞ்சது” என்றான். ஒரே போஸில் உட்கார்ந்திருந்ததால் உடல் சோர்வடைந்திருந்தது. “அப்பாடா” என்றபடி நிமிந்தவள் அப்போதுதான் தன் புடவையை கவனித்தாள். டக்கென சரி செய்தாள். முக்கால் மணிநேரமாக தன் இடுப்பையும்,முலையையும் மதன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் என்பதை உணர்ந்தவுடன் வெட்கம் பிடுங்கி தின்றது. அதை வெளியில் காட்டிக்கொள்ளாமல் அவனிடம் வந்து “படத்தை காட்டு” என்றாள்.
அவன் அவள் பக்கம் போர்டை திருப்பினான். அவள் அசந்து போனாள். நிஜம் போல இருந்தது அவன் வரைந்த அவளது ஓவியம். குத்திட்டு நின்ற ஒற்றை முலையையும் அதன் நுனியில் தெரிந்த காம்பின் திருத்தலையும் தத்ரூபமாக வரைந்திருந்தாள். ஆழமான தொப்புள் அவன் கை வண்ணத்தில் அற்புதமாய் இருந்தது. அவள் அதிர்ச்சியில் என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. வெட்கப்பட்டு தலை குனிந்தாள். அப்போதுதான் அவன் கைலியின் கூடாரத்தை கண்டாள்.
அவளுக்கு தூக்கிவாரி போட்டது. இதயம் பட பட வென வேகமாக துடிக்க தொடங்கியது. அவன் எழுச்சியை கவனிக்காதது போல் அவனை பார்த்து நிமிர்ந்து ” படம் ரொம்ப அருமையா இருக்கு. உனக்கு எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரியல. ஆனா இத எப்படி கொண்டு போய் நான் மஹா கிட்ட காட்டறது? ஏன்டா இப்படி வரைஞ்ச?” என்றாள். “அழகை உள்ளது உள்ளபடி வரைஞ்சாதான் அது அழகு”என என்னென்னவோ உளறி சமாளிதான்.
“சரி இது உன்கிட்டயே இருக்கட்டும் நான் ஊருக்கு போறப்போ யாருக்கும் தெரியாம வாங்கிக்கறேன்” என்றாள் இவனும் சரி என கூற அவள் விடைபெற்று வீட்டிற்கு சென்றாள். இவனுக்கு மனம் முழுதும் அவள்தான் இருந்தாள். “சே! எவ்ளோ அழகா இருக்கா? உடம்புல டிரஸ் இல்லாம எப்படி இருப்பா? என கற்பனை செய்து பார்த்தான். அன்று முழுக்க அந்த ஓவியத்தை வைத்துக்கொண்டு அந்த ஈட்டி முலையையும், தொப்புளையும் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தான். அன்று இரவு மட்டும் அவளை நினைத்து 4 முறை கையடித்தான்.
மறுநாள் விடிந்தது. ஞாயிற்று கிழமை. மஹாவின் அம்மா,அப்பா மற்றும் மதனின் அம்மா மூவரும் ஒரு வெளியூர் திருமணத்திற்காக கிளம்பி சென்றனர். அம்மாவுக்கு தெரியாமல் ஓவியத்தை பத்திரமாக ஒளித்து வைத்தான். குளித்துவிட்டு காலை உணவை உணவை முடித்துவிட்டு மஹா அக்கா வீட்டிற்கு சென்றான். மஹா அக்காவும் இலக்கியாவும் பூ கட்டிக்கொண்டிருந்தனர். . வெள்ளை சுடிதார் அணிந்திக்குந்தாள். அவள் எப்போதுமே அழகு. வெள்ளையில் தேவதை போல் அவன் கண்களுக்கு தெரிந்தாள். இவனை கண்டதும் வெட்கத்தோடு ஒரு புன்னகையை சிந்திவிட்டு வேலையை தொடர்ந்தாள்.
“என்னக்கா எல்லாரும் சாப்பிட்டாச்சா?” என்றான். “மஹாவிடம். “ஆச்சுடா தம்பி. இந்த டிவி மறுபடி எடுக்கலடா என்னனு பாரேன்” என்றாள். அவன் டிவி யை ஆன் செய்தான். ரிசீவரில் லைட் ஏறியவில்லை. அதில்தான். பிரச்சனை என்பதை உணர்ந்தான். “அக்கா. ரிசீவர்லதான் பிரச்சனை. எடுத்துட்டு போய்தான் பாக்கணும். ஞாயிற்று கிழமை. ஒருத்தனும் இருக்க மாட்டான். நாளைக்குதான்” என்றான்.
இலக்கியா முகம் வாடியிருந்தது. என்ன செய்யலாம் என யோசித்தான். நான் வேணும்னா என் DVD player ஐ எடுத்து வரவா? ஏதாவது படம் பார்க்கலாம் ?”என கூற, இருவரும் சந்தோஷமா தலை அசைத்தனர்.
எனவே மதன் அவனது DVD பிளேயரையும், DVD பவுச்சயும் எடுத்துக்கொண்டு மஹா அக்கா வீட்டிற்கு வந்தான். பிளேயரை கனெக்ட் செய்துவிட்டு என்ன படம் பார்க்கலாம்? என விவாதித்தனர். பாதிக்கு மேல் பழைய படம் மீதி ஹாலிவுட் படம் எல்லாம் பார்த்ததாக இருக்க மஹா அக்காவும் இலக்கியாவும் ‘டைட்டானிக்’ பார்க்கவில்லை என கூற அதையே பார்க்கலாம் என முடிவெடுத்தனர்.
படம் தொடங்கி 20 நிமிடம் போனது “படம் ரொம்ப ஸ்லோவா போகுது நீங்க பாத்துகிட்டு இருங்க. ரெண்டு துணிய மட்டும் துவைச்சிட்டு வரேன்”என மஹா அக்கா கொல்லபுரம் சென்றாள். இருவரும் அமர்ந்து படம் பார்த்து கொண்டிருந்தனர். ஒரு அருமையான ஸீன் போய்க்கொண்டிருந்தது.
ஹீரோயின் கேட் வின்ஸ்லெட் லியர்னாடோவை நோக்கி நடந்து வந்தாள். மெதுவாக தன் ஆடையை அவிழ்த்து நிர்வாணம் ஆகிறாள். அவன் அவளை கட்டிலில் கிடத்தி படம் வரைய ஆரம்பிக்கிறான். இலக்கியா மெதுவாக மதனை நோக்கி திரும்பி புன்னகைத்தபடி கண்ணடித்தாள்.
-தொடரும்.