This story is part of the உங்கள் ரதி பாலாவின் series
அன்பு வாசக, வாசகிகளே!
உங்களுக்கு மாறுபட்ட கருத்திருந்தால் [email protected] க்கு அல்லது கீழே உள்ள கமென்டில் தெரிவியுங்கள். அடுத்த அடுத்த பகுதியில் சரி செய்ய உதவியாக இருக்கும். உங்கள் நண்பர்களுக்கு பரிந்துரையுங்கள். உங்களுடைய பாராட்டுக்கள் மட்டுமே எனக்கு தொடர்ந்து எழுத ஊக்கம் அளிக்கும்.
முன்கதை சுருக்கம்: கடந்த ஒரு மாதமாக கலா அக்காவின் பெண்மை பாலாவின் கஞ்சியில் நிரம்பி அவள் கருவுற்று, கவிதாவின் உதவியில் கரு கலைப்பிற்கு ஹாஸ்பிடலில் அட்மிட் ஆகி இருக்கிறாள். இன்று கவியை பாலா அவள் துடிக்க துடிக்க அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறான். வாருங்கள் தொடருவோம்.
—————— ———————- ——————————–
கவி வெக்கத்தில் விசுக்கென்று கதவைச் சாத்த, “எதுக்கு நைட்டு போன் பண்ண சொன்னா?” என்று புரியாமல் பாலா மாடிப் படியில் ஏறினான். பாலாவின் உடல் முழுதும் வேர்த்துக் கொட்டி கொண்டிருக்க, களைப்பில் ஷோபாவின் சரிந்தான்.
கவி குளித்து விட்டு கண்ணாடி முன் வந்து நிற்கவும், பிரியா வீட்டுக்குள் நுழையவும் சரியாக இருந்தது.
“ஏய்… பசிக்குது டீ…” என்ற படி பிரியா கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள். சோற்றைத் தவிர வேறு ஒன்றும் இல்லை. அனால் கவியோ? சமைப்பதற்கு பதில் பாலாவுடன் காம களியாட்டம் முடித்து முழு தெம்பில் கண்ணாடி முன் வந்து நின்றாள்.
“ஏய்… எரும, ஒன்னும் சமைக்கல?” என்ற படி பிரியா பெட்ரூமுக்குள் நுழைய, கவியோ? முலையை அழுத்தி ரெட் கலர் பாவாடையை ஏற்றி கட்டி, தலையில் டவலை சுற்றி, லக்ஸ் சோப்பு விளம்பர மாடல் போல் கண்ணாடியை பார்த்து, பாலாவுடன் நடந்த காம களியாட்டங்களை அசைபோட்டுக் கொண்டிருந்தாள். கடந்த இரு வாரங்களாக அழுகாச்சியாக இருந்த கவியின் முகம், இன்று சிவந்து பொலிவுற்று காம காமினியை போல் கண்ணாடியை பார்த்து பல் தெரிய சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
“அடி பாவி… நான் பசிக்குதுனு கத்துறேன்… நீ பல்ல கட்டிட்டு இருக்க….” என்ற படி, ஈர பாவாடையில் திமிறிக் கொண்டிருந்த கவியின் குண்டியில் அவள் விறல் பதியும் படி வேகமாக அடிக்க,
“ஆஆஆஆ….” என்று அலறினாள் கவி.
“ஏய்… சாரி டீ… நான் தூங்கிட்டேன்… 10 மினிஸ் வெயிட் பண்ணு…” என்று கவி ப்ரியாவின் கண்ணத்தை புடித்து கொஞ்ச,
“என்ன மேடம்.. உன் நடவடிக்கைய சரி இல்லையே… ஏதோ தப்ப படுத்து….” என்று பிரியா கவியின் காதை புடித்து திருக,
“ஏய்… விடுடீ… வலிக்குது… சரி உனக்கு என்ன வேணும்?” என்ற படி கவி நைட்டியை மாட்ட,
“முட்ட கறி…” என்றாள் ப்ரியா.
“ம்ஹும்… இன்னைக்கு முருங்கைக்காய் சாம்பார் தான்…. ” என்ற கவியின் முகத்தில் வெக்கம்.
“ஏண்டி… இன்னைக்கு தான் வயசுக்கு வந்தவ மாதிரி வெக்க படுற… லூசு மாதிரி நடந்துகிறா…. ஒரு எழவும் புரியல…” என்று முனகிய படி பிரியா டீவியை போட்டாள். வழக்கம் போல் ஹிந்தி நியூஸ் தூர்தர்சன்ல்.
“கருமம்….” என்று திட்டிய படி, டீவியை ஆப் செய்து விட்டு, தரையில் படுத்து ஷோபாவுக்கு அடியில் கால்களை நீட்டினாள்.
“ஆசை வந்த வயது”, மாலைமதி நாவலை புரட்ட ஆரம்பித்தாள். கிச்சனில் பரபரப்பாக சமைத்துக் கொண்டிருந்தாள் கவி.
டிபன் பாக்ஸில் சாம்பாரை உன்றியவள், உள்ளூர சிரித்தாள். ஏழு எட்டு முருங்கை காய்கள் மிதந்து கொண்டிருந்தது. கவிக்கு திக் திக் என்று இருந்தது. இதை எப்படி பாலாவிடம் கொண்டு சேர்ப்பது என்று.
“ஏய்.. சாம்பார் ரெடி..”
“வாறன் இரு…” என்ற படி பிரியா டாய்லெட்டுக்குள் நுழைய, இது தான் சமயம் என்பதை உணர்ந்த கவி, டிபன் பாக்ஸை எடுத்துக் கொண்டு மாடிப் படியில் ஏறினாள். பாலா சட்டை போடாமல் ட்ரொவுசருடன் போர்டிகோவில் களைப்பில் தூங்கி கொண்டிருக்க, திரண்டு உருண்டு இருந்த பாலாவின் ஜிம் பாடி உடலை பார்த்து கிராக்கியவள், பாலாவின் குறுமிளகு முலையை அவள் நசுக்க, பாலா பதட்டத்தில் திடுக்கிட்டு எழுந்தான்.
“ஏய்… எரும.. ” என்று அவன் கத்த, இதழில் மெல்லிய சிரிப்புடன் அவள் கீழ் இறங்கினாள்.
பாத்ரூமில் இருந்து வெளி வந்த பிரியா ஹாலுக்குள் நுழைய, மூலையில் கசங்கிய துணி கவனித்தாள். வைகிங் ஜட்டி. ப்ரியாவின் முகத்தில் அதிர்ச்சி.. பாலாவின் கஞ்சியில் சொத சொத்து இருந்தது. வித்தியாசமான மனம். அவளும் வெர்ஜின் தான். கன்னி கழியாத பதுமை.
கவி கனவில் மிதந்து தனக்குத் தானே சிரித்த படி வீட்டுக்குள் வர, பிரியா கையில் இருந்த ஜட்டியை மறைத்தாள். பிரியாவுக்கு புரிந்தது, இரண்டு வாரமாக அழுது புலம்பிக் கொண்டிருந்த கவியின் சந்தோசத்திற்கு காரணம் என்னவென்று.
“அந்த பொருக்கி (பாலா) இவள பாத்து வழியும் போதே நெனச்சேன்… ” என்று மனதிற்குள் நினைத்த பிரியா,
கவியின் சந்தோசத்தைக் கெடுக்க அவளுக்கு மனம் வரவில்லை.
——————— ——————— ——————————–
இரவு 10 மணி. ஆபீஸில் இருந்து கிளம்பியவன், ரயில்வே ஸ்டேஷனில் இருந்த STD பூத்தில் இருந்து ஹாஸ்பிடலுக்கு போன் செய்தான்.
“ஹலோ..”
“கவிகிட்ட பேசணும்….” என்றான்.
“நான் யாருனு தெரியல?” என்று கவி மென்மையாக சிரிக்க, குரலைக் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் பாலா திணறினான்.
“மக்கு.. கவி தான் பேசுறேன்..”
(கவி 9.30ல் இருந்தே போன் அருகி காத்துக் கொண்டிருந்தது பாலாவுக்கு தெரிய வாய்ப்பில்லை).
“எதுக்கு போன் பண்ண சொன்ன.. ஒன்ஸ் மோருக்கா?”
“ச்சீ…”
“அப்பொறம்?”
“சும்மா பேசிட்டு இருக்கலாமேன்னு….” என்று கவி இழுக்க, பாலாவுக்கு புரிந்தது. கவி மூடு ஏறி இருக்கிறாள். காலையில் அவசரகதியில் எல்லாம் முடிந்து விட்டது. இந்த இரவை அவள் மறக்க முடியாத நாளாக மாற்ற வேண்டும் என்று முடிவு செய்தான்.
“காண்டம் வாங்கிட்டு வரவா?”
“ச்சீ.. எதுக்கு?”
“கலாக்காவுக்கு மாதிரி உனக்கு அயீடா கூடாதுல்ல..” என்று பாலா சிரிக்க,
கவியின் உடல் காமத்தில் சிலிர்க்க, “ம்ஹும்… வேணாம்..” என்று அவள் சிணுங்கினாள்.
“ஓ…காண்டம் புடிக்காதா? எடஞ்சலா இருக்குமா?”
“ச்சீ.. பொருக்கி” என்று அவள் போனை கட் செய்ய,
தாம்பரம் ஸ்டேஷனில் இறங்கிய உடன், இரண்டு முளம் மல்லிகை பூ, சிக்கன் பிரியாணி, ஒரு அருண் ஐஸ்க்ரீம் டப்பா மூன்றையும் வாங்கிக் கொண்டு ஹாஸ்பிடலுக்குள் நுழைந்தான்.
போன முறை பாலாவை பார்த்து முறைத்த ரிஷப்சனிஸ்ட், இன்று பாலாவை பார்த்து சிரித்தாள்.
“என்ட்ரி போடணுமா?”
“வேணாம்… அக்கா எழுதிட்டங்க…”
“உங்க பேறு என்ன?” என்று அவன் கேட்டு முடிப்பதற்குள் கவி அவன் அருகில் வந்து நின்றாள்.
“அக்கா… என் பேறு என்னனு தெரியனுமா.. இவருக்கு…” என்று அவள் சிரிக்க, கவி பாலாவை பார்த்து முறைத்தாள்.
போனில் எளிதாக பாலாவை “வா” என்று சொல்லி விட்டாள். ஆனால் இப்போது நெஞ்சு பட படக்க வேர்த்துக் கொட்ட ஆரம்பித்தது. ஹாஸ்பிட்டல் வெறிச்சோடி இருக்க, இரண்டு மூன்று ரூமில் மட்டுமே லைட் எரிந்து கொண்டு இருந்தது.
கவி நர்ஸ் உடையில் “நச்” என்று இருந்தாள். உள்ளே புடவையும், மேலே வெள்ளை கலர் கோட்டும். தலையை சுற்றி கொண்டை இட்டு இருந்தாள்.
அவள் முன்னே நடந்து கொண்டிருக்க, அவளைத் தொடர்ந்த பாலா, “தம்… அடிக்கணும்… ” என்றான்.
“நீங்க மேல போங்க… வாறன்” என்றவள், முகம் கை காலுகளை கழுவி விட்டு, பிரெஷாக மொட்டை மாடிக்கு செல்ல, காற்றில் அவளின் பிரீ ஹேர் பறந்தது. குளிர் காற்றில் உடல் நடுங்க, காற்றில் பரந்த முந்தானையை இழுத்து இடுப்பில் சொருகினாள்.
“பாலா.. ரொம்ப குளுருது…. ” என்ற கவியின் குரல் நடுங்கியது. அவளின் பற்கள் தட் தட் என்று தாளம் போட்டது.
அவள் கையில் கவரை நீட்டினான்.
“என்ன?” என்று கவி புருவத்தை உயர்த்த, “காண்டம்…” என்று பாலா சிரிக்க,
“பேட் பாய்…” என்ற கவி, பாலாவின் கையைக் கிள்ளினாள். அழுகாச்சி இல்லாத அவள் முகம், மல்லிகை பூவை வெளியே எடுத்தாள்.
“யாருக்கு?”
“உனக்கு தான்…”
கடந்த ஒரு மாதத்தில் ஒரு நாள் கூட தன் புது கணவன் பூ வாங்கிக் கொடுத்தது இல்லை என்று நினைத்த கவியின் புன்னகித்த முகம் வாட, “ஏய்.. என்னாச்சு… ” என்று பாலா அவளின் தோளை சுற்றி அவளை அணைத்தான்.
“கவி ஒன்னு கேக்கவா?”
“ம்ம்ம்…”
“காலாக்காவுக்கும் எனக்கும் நடக்குறது உனக்கு நல்லா தெரியும்… இருந்தும்.. ” என்று பாலா முடிப்பதற்குள், பாலாவின் தோளில் சாய்ந்திருந்த கவி, பாலாவின் கண்ணத்தில் அழுத்தி முத்தமிட்டு, உதட்டை எடுக்காமல் அவனை அணைத்த வாறே அவள் இருந்தாள். கவியின் நெஞ்சின் பட படப்பை பாலா உணர்ந்தான்.
“டேய்… உன்னோட படுக்கணும்… விடிய விடிய சொகத்த அனுபவிக்கனும்… அவளவு தாண்டா….” என்று அவள் மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டிருக்க,
பாலா கவியின் நெற்றியில் முத்தமிட்டு, “பூ வச்சுக்கோ டீ…” என்று அவள் காதில் கிசு கிசுத்தான்.
“ம்ஹும்.. ” என்று அவள் தலையாட்ட, வாயில் இருந்த தம்மை காலில் போட்டு நசுக்கி, அவள் கையில் இருந்த பூவை வாங்கி அவள் தலையில் சொருக, கவியின் உடல் புல் அரித்து சிலிர்க்க ஆரம்பித்தது.
“பசிக்குதா… ” என்றாள்.
“ம்ம்ம்… ”
கவி பிரியாணியை பிரிக்க, “உன்ன சாப்பிட்டதுக்கு அப்பறம்..” என்று பாலா கவியின் இதழைக் கவ்வி சப்ப,
“எனக்கு பசிக்குது பாலா.. ”
கவியை பாலா விலகி அவள் எதிரே அமர்ந்து, பிரியாணி பொட்டலத்தை அவன் வேக வேகமாக ஓபன் செய்தான். ஒரு புடி எடுத்தது அவள் வாய்க்குள் பாலா திணிக்க, சந்தோஷத்தில் கவியின் கண்களில் கண்ணீர் கோர்க்க, அதைக் கொட்ட விடாமல் கட்டுப்படுத்திய படி,
“உனக்கு வர போறவ.. குடுத்து வச்சவா தான்…”
பாலா பதில் ஏதும் சொல்லாமல், சிக்கனும் ரைஸும் சேர்த்து, அடுத்து அடுத்து ஊட்ட, பசியில் இருந்த கவி வேக வேகமாக வாங்க,
“ஏய்… சாப்பிட்டு கொறட்ட விட்டு தூங்க போற…” என்று நக்கல் அடித்த பாலாவின் விரலை கடித்தாள்.
“ஆஆஆ.. ” என்று பாலா துடிப்பதை அவள் அணு அணுவாக கவி ரசித்தாள்.
“பேசாம நீங்க ரதிய கட்டிக்க வேண்டியது தானே?”
“எதுக்கு? நான் அவள கல்யாணம் பண்ண… நீங்க ரெண்டு பேறும்… கனிமூன் போகவா?” என்று பாலா கெக்கலிட்டு சிரிக்க,
கவியின் முகம் வெக்கத்தில் சிவக்க, பாலாவின் வாயை பொத்தினாள்.
“ப்ளீஸ் பாலா, அன்னைக்கு ஏதோ தெரியாம நடந்துருச்சு.. கிண்டல் பண்ணாதீங்க… ப்ளீஸ்..” என்று கவி கெஞ்ச,
“எனக்கு தெரியும் டீ… ரதி தான் உன்னைய கசக்கி புழிஞ்சுக்கிட்டு இருந்தா…” என்றவாறு, பாலா கவியின் முலையை புடவையோடு கசக்க,
கவி மறுக்க வில்லை. அவன் தோளில் சாய்ந்து கண்கள் மூடு காம சுகத்தை அனுபவிக்க தயாரானாள். பாலா அவளை சுற்றி வளைத்து அவளின் இடுப்பை பிசைந்த படி, பிளவுசை கசக்கி கழுத்தில் நாக்கால் நக்கி அவளினுள் அடங்கி கிடந்த காமத்தை கிள்ளி விட,
கவி பாலாவின் தலைக்குள் விரல்களை நுழைத்தாள். மொட்டை மாடியில் கரு கருவேன இருட்டு, குளிர்ந்த காற்று, புடவை நழுவிய கவியின் முலைகளை பாலா கசக்கி புழிந்து கொண்டிருந்தான். பாலா கவியின் முலைக்கிடையே கையை நுழைக்க,
“ஏய்… வேணாம்…” என்று கவி பாலாவின் கையை தட்டி விட,
“அப்பறம்?”
“மொட்ட மாடிக்கு வாச்மேன் தம்மடிக்க வருவாருடா…”
“ப்ளீஸ் கவி.. ” என்ற பாலா கவியின் கையை இழுத்து பேண்டினுள் துடித்துக் கொண்டிருந்த சுண்ணியின் மேல் வைத்து அழுத்த, கவியின் உள்ளங்கையில் சுன்னி முட்டி மொத, கவியின் உடலுக்குள் அதன் தாக்கத்தை உணர்ந்தாள்.
“இதுக்கு நீ தான் காரணம்…”
“எதுக்கு?”
“இந்த துடிப்புக்கு…” என்ற பாலா, கவியின் கையை சுண்ணியோடு சேர்த்து அழுத்த,
“ச்சீ…. நானா?” என்று வெக்கத்தில் உதட்டைச் சுளித்தாள் கவி.
“அப்பறம்… பத்து முருங்கை காய சாப்பிட்டா…?” என்ற பாலா கவியின் தலையை தன் சுண்ணியை நோக்கி அழுத்த, அவள் புரியாமல் முழித்தாள்.
“ப்ளீஸ்… கவி…” என்று பாலா கெஞ்ச,
“என்னடா… புரியல…”
பாலா பேண்ட் ஜட்டியை முட்டி வரை கழட்ட, நிலா வெளிச்சத்தில் காம நீர் சுரந்து கண் முன் துடித்த சுண்ணியை பார்த்த கவி, “ச்சீ…” என்று வெக்கத்தில் கண்களை மூட,
பாலா கொஞ்சம் போர்ஸசாக கவியின் கழுத்தை தன் மடியை நோக்கி அழுத்த, கவியின் முகத்தில் பாலாவின் சுண்ணி குத்தல் இட்டு காம நீரில் கோலமிட்டது. பாலாவின் மென்மையான சுண்ணியின் மொட்டு, கவியின் முகத்தில் அமுங்கி எழ, கவிக்குள் அடங்கி கிடந்த காமம் வெடித்து எழ ஆரம்பித்தது.
பாலா சுண்ணியை புடித்து கவியின் உதட்டில் தேய்த்தான். இப்போது தான் முதன் முதல் ஒரு ஆணின் காம நீரை டேஸ்ட் செய்கிறாள்.
“பாலா.. ப்ளீஸ்.. வேணாம்…. ஒரு மாதிரி இருக்கு…” என்று அவள் திமிர, பாலா வலுக்கட்டாயமாக கவியின் தலையை அழுத்திப் புடிதான். கவி மூச்சு விட முடியாமல் பாலாவின் மடியில் திணறினாள். கவி மிக மிக மென்மையானவள். பாலா அவளை போர்ஸ் (வலுக்கட்டாயமாக) செய்து விளையாடுவது அவளுக்கு பிடித்து தான் இருந்தது. இருந்தாலும் கஞ்சியின் சுவை கொமட்டிக் கொண்டு வர, பாலாவின் மடியில் அவள் படாத பாடு பட்டாள்.
பாலா கவியின் தலையை தூக்க, கவி காமம் கிரங்கிய கண்களுடன் அவனை பார்க்க, பாலா ஐஸ்க்ரீம் டப்பாவை எடுத்தான். தாகத்தில் தவித்த அவளின் உதடுகள் ஸ்பூனில் இருந்த ஐஸ்கிறீமை சப்பி உரிய, பாலா கவியின் உதட்டைக் கவ்வினான். இருவரது உதடுகளும் பின்னி பிணைந்து கொண்டிருக்க,
“ப்ளீஸ் கவி… உறிஞ்சி எடுத்துரு….”
“ச்சீ…. ஓமட்டுது… ”
ஒரு ஸ்பூன் ஐஸ் கிரீமை எடுத்து அவன் சுண்ணியில் மொட்டில் வைக்க, அதன் குளிர்ச்சியில் அவன் சுன்னி துடிக்க,
“பொருக்கி… சொன்னா கேக்க மட்ட..” என்று அவள் சிணுங்கிய படி, பாலாவின் சுண்ணியை அழுத்திப் புடித்தாள். பாலாவின் சுண்ணி அவள் கைக்குள் அடங்காமல் துடிக்க, கவி மெதுவாக குனிந்தாள். பல்லியை போல் நுனி நாக்கை நீட்டி பாலாவின் மொட்டை தீண்டினாள்.
கவியின் ரவிக்கைக்குள் குலுங்கிய முலை கனிகளை பாலா கசக்க, ஐஸ்கிரீம் கஞ்சியோடு கலந்து கவியின் தொண்டைக்குள் இறங்க ஆரம்பித்து. கவி நாக்கை சுழட்டி பாலாவின் மொட்டை நிமிட்டி எடுக்க, பாலா கட்டையில் உக்கார முடியாமல் தவித்தான்.
பாலா ஐஸ் கிரீமை எடுத்து மீண்டும் மீண்டும் வைத்துக் கொண்டிருந்தான். நேரம் செல்ல செல்ல கவியின் பிங்க் இதழ் பாலாவின் சுண்ணி மொட்டை முழுமையாக ஆக்கிரமிக்க ஆரம்பித்தது.
அவளின் ரோஸ் இதழ்கள் கஞ்சியில் நனைந்து அவளுக்குள் அடங்கி கிடந்த காம வெறியை தூண்டி விட, கவி பாலாவின் சுண்ணி வாய்க்குள் திணித்தாள். சுன்னியில் இரண்டு மூன்று இடத்தில் கவியின் பல் பதிய, அவன் வலியில் துடிக்க, கவி ரசித்து வெறித்தனமாக வேகம் எடுத்தாள்.
“ஆஆ…. செம டீ நீ…..” என்ற பாலா, கவியை அவன் தொடைக்கிடையே அமர்த்தி, அவள் தலையை அழுத்தி புடித்துக் கொண்டு வேகம் எடுக்க,
“ஆஆஹ்… ஆஆஆ.. . பாலா… மெதுவா… பொருக்கி….. ” என்று அவள் கத்திய படி அவன் தொடைக்கிடையே மூச்சு விட முடியாமல் துடி துடிக்க, பாலா எழுந்து நின்று பட் பட் என்று அடிக்க, அவள் முகம் சிவந்து காம வலியை கொடுக்க, பாலாவின் சுன்னி அவள் தொண்டைக்குழி வரை சென்று வந்தது.
கவியின் வாயீல் இருந்து கஞ்சியும் உமிழ் நீரும் வடிந்து அவள் முலை முழுதும் நனைக்க, பாலா சுன்னியை வெளியே உருவினான்.
ஒரு கையால் அவள் தலையை அழுத்தி புடித்த படி, பாலா வேகமாக கை அடிக்க ஆரம்பித்தான். கவி காம சுகத்தில் அவன் சுண்ணியை பார்த்து கொண்டிருக்க, “ஏய்….. வருதுடீ……” என்று கத்திய பாலா, அவள் முகம் முழுவதும் சீறி பாய்ந்தது பாலாவின் கஞ்சி.
கவியின் முகம் முழுதும் கஞ்சியில் நனைத்து தயிரில் பேஷியல் போட்டது போல் இருக்க,
“ஐயே…. ச்சீ…. மோசம் பாலா…நீங்க…” என்று முனகிய கவியின் நாக்கில் முகத்தில் வழிந்த கஞ்சு வந்து சேர, நாக்கை உள் இழுத்தாள். அவள் சிணுங்கிய படி பாலாவின் தொடையில் முகத்தை தேய்த்தாள்.
“இப்ப திருப்தியா?” என்று கவி நிமிர்த்து பாலாவை பார்க்க,
“ம்ஹும்….” என்றான்.
“அப்பறம்…?” என்று அவள் கண்கள் அகண்டு விரிய,
“உன்னைய துடிக்க துடிக்க தூக்கி வச்சு செய்யணும்….”
“அய்யோ…. என்னால முடியாது…” என்று கவி எழுந்து இருட்டில் ஓட, அவளின் புடவை புடித்து இழுத்தான் பாலா.
— தொடரும்