This story is part of the கீதம் series
கீதம் -9
ஸ்ரீ யுடன் எனது நாட்கள் சந்தோசமாகவும் சுகமாகவும் கழிந்தன. ஒவ்வொரு முறை உறவு கொள்ளும்போதும் புதிது புதிதாக எனக்கு சுகத்தை வாரி வழங்கினள்.
கீதாவை கிட்டத்தட்ட மறந்து போனேன்.
ஒரு நாள் ஸ்ரீக்கு எதோ அவசர ஆபரேஷன் என்று என்னை சந்திக்க வரவில்லை. நானும் கீதாவை பார்த்து வரலாம் என்று கிளம்பினேன்.
அவளது கிளினிக் வாசலில் ஒரு உயர் ரக கருப்பு கார் ஒன்று நின்று கொண்டிருந்தது.
தூரத்தில் இருக்கும்போதே மனதில் இதோ உறுத்த அங்கேயே நின்று கவனிக்க முடிவெடுத்தேன்.
அடுத்த 5 நிமிடத்தில் கோர்ட் சூட் அணிந்த ஒரு பெரியவர் கோவமாக வெளியேறினார்.
கார் சென்றதும் உள்ளே சென்றேன். அங்கே கீதாவை மட்டும் இல்லை யாருமே அங்கிருந்த அடையாளம் கூட தெரியவில்லை வேகமாக சென்று எல்லா அறைகளையும் தேடினேன். ஆபரேஷன் தியேட்டர் அறையை திறக்கும் முன் என் மனதில் ஒரு கிலி உண்டானது. அருகில் நெருங்க நெருங்க ஒரு முனகல் சத்தம். அந்த அறைக்கதவை மெதுவாக தள்ளினேன். கண்ணாடி நொறுங்கும் சத்தத்துடன் அந்த முனகல் என் அருகில் கேட்டது. உள்ளே எங்கும் ரத்த கோலம் கதவை தள்ளி உள் நுழைய அங்கே நான் கண்ட காட்சி. !
ஸ்ரீநிதி வயிற்றில் கத்தியால் குத்து பட்டு ரத்த வெள்ளத்தில் கிடந்தாள். ஓடி சென்று மடியில் ஏந்தினேன். மூச்சி விட்டால். என்னாச்சு யார் உன்ன இப்டி சென்ஜா என்று அலறினேன்.
என் ரத்தம் கொதித்தது கோவத்தில் என்னையும் மீறி அழுகையும் வந்தது.
ஸ்ரீ பேசினாள். யாரோ வந்து கீதாவை கடத்த முயல இவள் தடுத்து வாக்குவாதத்தில் ஈடுபட்டிருக்கிறாள். ஆனால் கீதாவை தூக்கி சென்றது மட்டும் இல்லாமல் இவளையும் மற்றவர்களையும் கத்தியால் குத்தி விட்டு ஒரே அறையில் அடைத்து கையில் வாய்த்த எதோ பாட்டில் மூலம் காஸ் ஒன்றை கலந்துவிட அனைவரும் எந்த தடயமும் இல்லாமல் உறுப்புக்கள் அரிது அங்கேயே உருகி விட்டார்கள். இவள் மட்டுமே தப்பித்து ஒருவனிடம் குத்துப்பட்டு உயிரை கையில் பிடித்துக்கொண்டு என்னிடம் கதையால் சொல்லி முடித்தாள்.
நான் அவளை தூக்கி கொண்டு வெளியெ வந்தேன். அவளோ “என்னை காப்பாற்ற முடியாது உன்னுடன் வாழ்ந்த நாட்கள் தான் என் வாழ்வின் சந்தோசமான நாட்கள் என்ன சந்தோசமா பாத்துக்கிட்டதுக்கு ரெம்ப தேங்க்ஸ் டா உன்ன விட்டு பாதில போறத நினச்சா ரோம்ப கஷ்டமா இருக்கு ஆனா உனக்கு கீதா தான் சொந்தம் அவளை விட்டுடாத. அந்த கெமிக்கல் இந்த நாட்டுக்கே விஷம் இது எதோ பெரிய பிரச்சனையா இருக்குடா ஆன எப்டியாச்சு ஜெயிச்சுடு ” I Love you Da ” என்று கூறி என் கைகளிலேயே உயிரை விட்டாள்.
நடு வீதியில் ரத்தம் சொட்ட சொட்ட அழுது கதறியபடி மண்டியிட்டேன்.
எவனா இருந்தாலும் விடமாட்டேன் என்று சபதம் செய்தேன். ஸ்ரீ உடம்பை தகனம் செய்துவிட்டு அந்த ஹாஸ்பிடல் திரும்பினேன்.
காரிருள் அந்த தெருவெல்லாம் சூழ்ந்திருக்க தீயணைப்பு வீரர்கள் அங்கும் இங்கும் தீயை அணைத்து கொண்டு இருந்தார்கள் ஆதாரம் கிடைக்கும் என நினைத்த நேரத்தில் மொத்தமாக கொளுத்தி விட்டு சென்றிருந்தார்கள். ஸ்ரீயின் இழப்பு கீதாவின் கடத்தல் விஷ வாயு எரியும் புகை எல்லாம் சேர்த்து என்னை கோபத்திலும் குழப்பத்திலும் ஆழ்த்தி மயக்கம் அடைய செய்தது. கீழே விழுந்தேன்.
மயக்கம் தெளிந்தது. !
நான் யார் ?
எங்கே இருக்கேன் ??
என்னை நானே கேட்டேன்.
அத்தனையும் மறந்து போனேன். கேட்பாரற்று கிடந்தேன் வெளியே யாரோ பேசுகிறார்கள்.
என்னை பற்றியா பேசுகிறார்கள்?
குழந்தைகள் சிரிக்கும் சத்தம் ஜன்னல் வெளியே யாரோ கதவை திறக்க கண்ணை மூடிகொண்டேன்.
இனிமையான குரல் “இப்போ எப்படி இருக்கார் கவி?”
அப்படியேதான் இருக்கார் டாக்டர் இதுவும் அழகாக கீச்சு குரலாக இருந்தது.
ஒரு மென்மையான கை என் கரம் பற்றியது. அந்த டாக்டர் தான்.
சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தேன். முழிக்கலாமா வேண்டாமா?
என்ன செய்வது?
சரி அவளை பார்க்கலாம் என்று அரைக்கண்ணால் பார்த்தேன் கீர்த்தி சுரேஷ் போன்ற அழகு. தேவைக்கு சற்று அதிகமான முலை. எச்சில் விழுங்கி பாத்தேன். நேர்த்தியான புடவையில் சைடு வழியாக அந்த முலைகள் என்னை எதோ செய்ய கண்ணை முழுதாய் திறந்து ரசித்தேன். அவள் கண்கள் கருப்பு விழிகள் என்னை கவ்வி கொண்டன.
அவள் உதடுகள் என் வாழ்நாளில் நான் அடைய முடியாத தூரத்தில் அதன் அழகு.
அவள் கூந்தல் straighten செய்து வைத்திருந்தால் போல கார்மேக கூந்தல்.
அவள் இடுப்பு அவள் அணிந்து இருந்த சிவப்பு நிற சாரியில் சற்று தூக்கலாக இருந்தது. நிஜமாகவே இவள் தேவதை தான்.
என்னை எதோ செக் செய்தவள் சற்று நிறுத்தி பீல் பண்ணினாள். என் முகத்தை பார்க்க திரும்பினாள் என்று தெரிந்தவுடன் கண்ணை மூடினேன். சிறிது நேரத்தில் என் முகத்தருகில் அவள் அருகாமையை உணர்ந்தேன். என் நெற்றியில் முத்தம் இட்டாள். அவள் இதழின் மென்மையில் என்னை மறந்து போனேன்.
யார் இவள் ?
என்னை ஏன் முத்தமிடுக்கிறாள் ?
குழப்பமும் ஆச்சர்யமும் என்னை ஆட்கொண்டன.
பேசிவிடலாமா வேண்டாமா என்ன செய்யலாம்? அந்த சுகம் என்னை தடுக்க கண்ணை மூடி சிறிது என்னை அமைதிப்படுத்திக்கொண்டேன்.
அவளின் கண்ணீர் துளிகள் 2 என்மேலே விழுந்தன. சிறிது கண்ணை திறந்து பாத்தேன். வட்ட முகம் அளவெடுத்து செதுக்கிய கண் புருவங்கள் மீன் போன்ற கண்கள் அதில் கண்ணீர் சிந்துவது கூட அழகாக இருந்தது.
என்னை பார்த்து விட்டாள். துள்ளி குதித்து சந்தோஷப்பட்டாள்.
தன்னிலை மறக்கும் அளவுக்கு சந்தோசத்தில் சிரித்தாள்.
நீங்க முழிச்சிட்டீங்க. !நீங்க முளிச்சிட்டிங்க!
இனி எந்த பயமும் இல்லை என கூறி கட்டி தழுவினாள். எனக்கு என்ன செய்வதென அறியாமல் முழித்தேன். அந்த சந்தன மணமும் அவளின் மென்மையும் என் ஆண்மையை விழிப்புற செய்தன. கஷ்டப்பட்டு அடக்கி கொண்டேன்.
என்னை பற்றி அறியாமல் இவளை ரசிக்கவும் முடியாமல் அணைக்கவும் முடியமால் தவித்தேன். சிறிது அவளை ஆசுவாசப்படுத்தி அவளின் கண்ணீரை துடைத்து விட்டு நான் கேட்டேன்
“நான் யார் ?”
“நீ யார் ?”
எனக்கு எதுமே நியாபகம் இல்லை என்றேன்.
அவள் அப்படியே ஷாக் ஆகி போனாள்.
திடீரென கண்ணை மூடி மயங்கி விழ போனாள். நான் அவளை தாங்கி பிடித்தேன்.
தண்ணீரை தெளித்து அவளை எழுப்பினேன். என் முகத்தை பார்த்ததும் மறுபடியும் என்னை கட்டி கொண்டு அழ ஆரம்பித்தாள். அவளை சமாதான படுத்தி நான் யார் என்று கேட்டேன். அவளோ நான் அவளுடைய வருங்கால கணவர் என்றும் ஒரு விபத்தில் நான் கோமா வில் விளுந்ததாகவும் கூறினாள். அவள் பெற்றோர் என்னுடைய பெற்றோர் என்று அனைவரும் அந்த விபத்தால் இறந்ததாக கூறினாள்.
எங்களது நிச்சய தார்த்த போட்டோ என்று ஒரே ஒரு போட்டோவை காண்பித்தாள். மற்ற அனைத்தும் அந்த காரில் இருந்ததால் எரிந்து விட்டது என்றாள். என் முகத்தில் ஈ ஆடவில்லை. வாழ்வில் இவளுடன் கூடி குடும்பம் நடத்த வேண்டிய அந்த நேரத்திலா நான் விதத்தில் சிக்க வேண்டும் என்று நொந்து கொண்டேன். அவளுடய பெயர் ஸ்ருதி சங்கவி என்றாள். நெருக்கி அணைத்து அவளது நெத்தியில் முத்தமிட்டு நான் உனக்குத்தான் நாம் இனி ஒன்றாக இணைந்து உனக்கு நான் எனக்கு நீ என வாழலாம் என்றென்.
அவளை அன்று அணைத்த நான் அவளை முறையாக திருமணம் செய்து கொள்ள நாள் ஒன்றை குறித்தேன். என்னை ஒரு ஆடம்பர மாளிகையில் தங்க வைத்தாள் அதுதான் என் வீடு என்றாள் அங்கே அனைத்திற்கும் தனி தனி வேலை ஆட்கள் விதவிதமான உடைகள் எனக்கென்று சொர்கமே அமைத்தது போல இருந்தது. என்னை விட்டு நொடியும் விலகாத சுருதி இரவு விருந்து வைத்து விடு மெத்தையில் என்னை விருந்தாக்க என் அறையினுள் ஷார்ட்ஸ் மற்றும் ஸ்லீவ்லஸ் உடன் அடியெடுத்து வைத்தாள்.