This story is part of the பேட்சுளர் ரூம் புதுமண ஜோடி series
வணக்கம் நண்பர்களே. முந்தைய பகுதிகளுக்கு நீங்கள் அளித்த ஆதரவுக்கு நன்றி. இதோ அடுத்த பாகம்.
பல்லவி குளிச்சிட்டு இருக்க, உள்ளிருந்த வெளிய வருவதை பார்க்க கிஷோரும் அருணும் காத்திக்கிடந்தனர். அதற்குள் சுந்தர் எழுந்து கொண்டான்.
சுந்தர் : பல்லவி எங்க?
அருண் : குளிக்கிரா சுந்தர்.
சுந்தர் : சரி நான் போய் மத்தியானம் சாப்பாடு வாங்கிட்டு வரேன். அவ வந்த சொல்லிடுங்க எதும் சமைக்க வேண்டாம்.
கிஷோர் : எதோ சமைக்க பொறேன்நு பல்லவி சொன்னா சுந்தர்.
சுந்தர் : பாவம் அவளே கஷ்ட படுறா. இன்னைக்கு ஒரு நாள் அவளுக்கு ரெஸ்ட் குடுக்காலாம்
அருண் : சரி நீ போய் வாங்கிட்டு வா. நாங்க அவ வந்தா சொல்லிடுரோம்.
(சுந்தர் கடைக்கு சென்று விட்டான்).
அருண் : டேய் பல்லவி எடுத்து வச்ச துணிய எடுத்து ஒளிச்சு வை. இன்னைக்கு அவளை அவுத்து பாத்தே ஆகிறோம்.
பல்லவி : (கதவை திறந்து தலையை நீட்டி) அண்ணா அங்க மாத்து துணி வெச்சுட்டு வந்துட்டேன். எதுத்து குடுங்க.
அருண் : எங்க இருக்கு. இங்க எதும் காணலையே.
பல்லவி : ஐயோ அங்க சோபா மேல தான் இருக்கு.
அருண் : இருந்தா எடுத்து குடுத்து இருப்பேன். இல்ல இங்க.
பல்லவி : (விளையாடுகிறார்கள் என்று தெரிந்து) ஐயோ அண்ணா என்கிட்ட தலைக்கு கட்ட சின்ன துண்டு ஒன்னு தான் வெச்சிருக்கேன். சுந்தர் எங்க?
அருண் : அவன் வெளிய போயிருக்கான்.
பல்லவி : அப்போ சுந்தர் இல்லையா?
அருண் : ஆமா நாங்க 2 பேரு தான் இருக்கோம். உனக்கு வேணும் நா நீயே வந்து எடுத்துக்கோ.
பல்லவி : பிளீஸ் டா அருண் எடுத்து குடு.
அருண் : என்னது டாவா? மரியாதை எல்லாம் கொறையுது.
பல்லவி : முடிவு பண்ணிட்டு தான என்ன வெளியே கூப்பிடுறிங்க. ப்ரெண்ட் பொண்டாட்டிய அம்மணமா பாக்கணும் நு ஆசப்படுறீங்க. அசிங்கமா இல்ல.
கிஷோர் : இல்ல.
பல்லவி : சரி வெளிய வருவேன். ஆனா எதும் பண்ணக்கூடாது.
அருண் : ஒன்னும் பண்ண மாட்டோம்.
பல்லவி : பிராமிஸ்?
அருண் : வாடி.
(பல்லவி அவள் சிறிய துண்டை மார்பில் வைத்து பிடித்துக்கொண்டு வெளிய வந்தாள். துண்டு நீளம் சிறியது அதனால் முன் பக்கம் மட்டும் மறைத்து வந்தாள். சரியாக மார்பு புண்டை மட்டும் மறைத்து இருந்தது. வெளியே வந்து இருவரையும் பார்த்து பொய்யாக முறைத்தாள்)
அருண் : என்னடி சும்மா சொன்னா அப்படியே வந்து நிக்குற. சும்மா விளையாண்டோம்.
பல்லவி : ச்சி போடா.
(அப்படியே ஒரு கையில் துண்டை பிடித்துக்கொண்டு சோபா மேல் வைத்த துணியை தேடினாள். அப்படியே கீழே குனிந்து அவர்களுக்கு குண்டியை காட்டி நின்றாள். நல்லா பல பலவென்று பளிங்கு கட்டி போல் இரண்டு கொழுத்த குண்டியும் ஈரம் ஈரம் சொட்ட மின்னியது. இருவரும் கண் எடுக்காமல் பார்த்தனர்)
பல்லவி : (திரும்பி பார்த்தாள். அவர்கள் குண்டியை ரசிப்பதை பார்த்து, குண்டியை மறைக்க துண்டை பின்னே இருந்து கட்டினாள். ஆனால் இடுப்பை சுற்றி கட்டுவதற்கு பத்தவில்லை. நல்லா இழுத்து ஒரு கட்டு மட்டும் போட்டாள்)
பல்லவி : (கையை வைத்து மார்பை மறைத்து) எங்க ஒளிச்சு வச்சிருக்கீங்க. சொல்லுங்க
அருண் : எனக்கு ஒரு உதவி செய். நான் தரேன்.
பல்லவி : என்ன அம்மணமா பாக்கணுமா?
அருண் : நீ இப்பவே அம்மணமா தாண்டி இருக்க.
பல்லவி : நீ கேட்டதெல்லாம் செய்யுறதுக்கு நான் ஒன்னும் உன் பொண்டாட்டி இல்ல. நீ எனக்கு சொல்லவே வேண்டாம். (அந்த குட்டி துண்டையும் அவுத்து போட்டு அம்மணமா நின்றாள்)
(அவள் காம்பு செவத்து குத்திக்கொண்டு நிற்க, அவள் புண்டையில உப்பி இருந்தது. முடி கொஞ்சம் மட்டும் மூடி இருந்தது.)
பல்லவி : நல்லா பாத்துக்கோ. போதுமா. சந்தோசமா?
அருண் : ஐயோ பல்லவி. கோவப்படாத. உன்னை என்னால புரிஞ்சுக்கவே முடில. இந்தா உன் டிரஸ் போட்டுக்கோ.
(அவள் மேலே சேலையை போட்டு மறைத்தான்)
பல்லவி : (அதை விளக்கி விட்டுக்கொண்டு) நீ ஒன்னும் எனக்கு செய்யத்தேவையில்லை. அவர் வரட்டும். நான் பேசிக்கிறேன்.
அருண் : (பயத்தில்) பிளீஸ் பல்லவி. அவன் வந்தா என்ன மட்டும் இல்ல. உன்னையும் தப்பா நினைப்பான்
பல்லவி : என்னமோ. எனக்கு கவலை இல்ல (அப்படியே உள்ளே சென்று சமைப்பது போல் நடித்தாள்)
(இருவருக்கும் என்ன பண்ணுவது என்று தெரியாமல் முலித்தனர. வேறு வழியில்லாமல் வெளியே சென்று கதவை அடைத்துக்கொண்டனர். சுந்தர் வந்தான்.)
சுந்தர் : என்னடா வெளிய நிக்குறிங்க.
அருண் : (பதட்டத்தில்) அது. பல்லவி உள்ள டிரஸ் மாத்துறா டா. அதான் வெளிய இருக்கோம்.
சுந்தர் : அப்படியா சரி. (கதவை தொட்டதும் கதவு திறந்தது. உள்ளே சமையல் கட்டில் அம்மணமா நிற்கும் பல்லவியை பார்த்து அதிர்ந்தான். டக்குனு சாத்து விட்டான். திரும்பி பார்க்க, இருவரும் பார்த்ததும் பார்க்காதது போல் நின்றனர். உள்ளே சென்று கதவை சாத்திக்கொண்டு)
(ஒரு 20 நிமிடம் ஒரு சத்தமும் இல்லாமல் இருக்க வெளியே காத்திருந்த இருவரும் என்ன தான் நடக்கிறது என்று காத்திருந்தனர்)
சுந்தர் : (கதவை திறந்து) உள்ள வாங்க.
(மூவரும் உள்ளே செல்ல அங்கு பல்லவி முழு அம்மணமாக நின்றாள்)
(கிஷோர் அருணும் நம்ப முடியாமல் நின்றனர்).
அருண் : நாங்க வெளிய வெயிட் பண்றோம் மச்சான்.
சுந்தர் : இரு அருண். உங்க கிட்ட பேசணும்.
அருண் : இல்ல பல்லவி…
சுந்தர் : தெரியும் அந்த விஷயம் தான் பேசணும்.
அருண் : சாரி சுந்தர். எங்க மேல தான் தப்பு.
சுந்தர் : இரு அருண். நான் உங்க கிட்ட என்ன பேச வந்தேன் நு சொல்லுறேன்.
அருண் : சரிடா சொல்லு. (இருவருக்கும் அவள் மார்பில் இருந்து கண்ணை விலக்க முடியாமல் பார்த்துக்கொண்டு)
சுந்தர் : நாங்க கல்யாணம் பண்ணி இங்க வந்ததில் இருந்தே இந்த பிரச்சனை இருக்கு. இந்த கொரோனா வால தவிர்க்க முடியாம நம்ம எல்லாரும் இப்படி ஒண்ணா இருக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறோம்.
இதுக்கு நடுவுல பாலா பல்லவி கிட்ட தப்பா நடந்துக்கிட்டு மணக்கஷ்டம் தான் வந்தது. அவன் மேலேயும் தப்பு சொல்ல முடியாது. அவனும் மனுஷன் தானே. என்ன கிஷோர் உனக்கும் அந்த ஆசை இருக்கு இல்ல?
கிஷோர் : அப்படி இல்ல சுந்தர்.
சுந்தர் : எல்லாம் தெரியும் கிஷோர். இது சகஜம் தான். நானும் உங்களை மாறி ஆண் தானே. இதுல எல்லாருடைய சுதந்திரமும் கை விட்டு போயிருச்சு. எங்க சுதந்திரத்துக்காக நீங்களும் ரொம்ப கஷ்ட பட்டுட்டீங்க.
அருண் : எங்களால நீங்க தான் கஷ்ட படுறிங்க.
சுந்தர் : இல்ல அருண். நாங்க இங்க ரூம் ல தனியா இருக்குறதுக்கு உங்க எல்லாரையும் மாடில குளிர் ல படுக்க வெச்சு கஷ்ட படுத்திட்டோம்.
கிஷோர் : கஷ்டம் எல்லாம் இல்ல சுந்தர்.
சுந்தர் : போதும் டா. நாம யாரும் இனி கஷ்ட பட வேணாம். சகஜமா இருப்போம். சரியா. எல்லா விஷயமும் எல்லாருக்கும் தெரியும். சோ நமக்குள்ள இனி எதையும் மறைக்க தேவையில்லை. உங்களை போல நீங்க இருங்க. நானும் பால்லவியும் உங்களை ஒன்னும் சொல்ல மாட்டோம். அதே போல தான் நாங்களும்.
கிஷோர் : பல்லவி ஒத்துப்பாங்களா சுந்தர். அவங்க கிட்ட கெட்டியா?
பல்லவி : எனக்கு ஒன்னும் கஷ்டம் இல்ல கிஷோர். எனக்கும் உங்களை பார்த்தா கஷ்டமா தான் இருந்தது. கில்டியா இருந்தது. இப்போ தான் எனக்கும் நிம்மதியா இருக்கு. இனிமே நான் சுந்தர் கூட தனியா நேரம் செலவழிக்க காத்திருக்கனும் நு அவசியம் இல்லை அல்லவா?
(சுந்தர் பல்லவியை இழுத்து அவர்கள் முன்னே உதட்டை சப்பி முத்தமிட்டான். முத்தத்தோடு அவள் குண்டியை ஒரு கையில் பினைந்தான்)
அருண் : எனக்கும் இது சரியென்று தான் படுது சுந்தர்.
சுந்தர் : தேங்க்ஸ் டா. உனக்கு எதும் ஆச்செபணை இருக்கா கிஷோர்.
கிஷோர் : (அவள் அம்மணக்குண்டியை பார்த்துக்கொண்டே அமைதியாக இருந்தான். சுந்தர் தோளில் கைவைத்து கூப்பிட) சரி சரி எனக்கு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல.
சுந்தர் : அப்போ சரி. எல்லாரும் ஹேப்பி தானே. சரி போய் டிரஸ் போட்டுக்கோ போ குட்டிமா
பல்லவி : எப்படியோ நீங்க ஹேப்பி. உங்க ஆசை இப்போ நடந்துச்சு.
அருண் : சுந்தர் ஆசையா. என்ன ஆசை?
பல்லவி : அது சாப்பிட்டு அதை பத்தி சொல்லுறேன்.
சுந்தர் : சரி கிஷோர் நீ பொய் என் வண்டில சாப்பாடு இருக்கு அத எடுத்துட்டு வா. இன்னைக்கு எல்லாருக்கும் தளப்பாக்கட்டி ல பிரியாணி வாங்கிட்டு வந்து இருக்கேன்.
பல்லவி : ஹையா (பல்லவி குதிக்க அவளின் குலுங்கும் அங்கங்களை பார்த்து ரசித்தனர்)
(பல்லவி சேலை கட்டி அலங்கரிக்க எல்லாரும் அதை கண்டு ரசித்தனர். தலையை துவட்டி துண்டை போட்டு கட்டினாள். கிஷோர் சென்று சாப்பாட்டை எடுத்து கொண்டு வந்தான். அனைவரும் சிரித்து பேசி சாப்பிட்டனர்)
அருண் : சுந்தர் ஆசை நிறைந்து போச்சு சொன்னியே. என்ன ஆசை?
பல்லவி : நான் சொல்லட்டுமா நீங்க சொல்லுறீங்க?
சுந்தர் : நீயே சொல்லு.
பல்லவி : அது முத ராத்திரில இவரு என்கிட்ட ஒன்னு சொன்னாரு. முதல் முறையா என்ன முழு அம்மணமா பார்த்து ரசிச்சு சொன்னாரு. ‘ நீ செம கட்டை டீ. சென்னைக்கு போய் நம்ம வீட்டுல இருக்கும்போது துணியே போடக்கூடாது. அம்மணமாவே தான் இருக்கணும்’ நு சொல்லிட்டாரு. ஆனா அந்த ஆசை வெறும் நைட் ல தான் நடந்துச்சு. இப்போ பகல்லயும் நடக்கும்.
சுந்தர் : சரி சரி போதும் சாப்பிடுங்க.
அருண் : குறும்பு டா மச்சான் உனக்கு.
கிஷோர் : இப்போ கூட உன் ஆசைக்கு நாங்க தடை இல்ல. (பல்லவி முதுகில் தட்டினாள்)
சுந்தர் : டேய். அது எதோ மூட் ல சொல்லிட்டேன். அதை போய் இப்போ பேசிட்டு இருக்க.
பல்லவி : இப்போ தான் எல்லாம் போட்டு ரெடி ஆனேன். விட்டா மறுபடியும் கழட்ட சொல்லுவ போல. என் புருஷனுக்கு என்ன வேணும் நு எனக்கு தெரியும். எனக்கு என்ன வேணும் நு என் புருஷனுக்கு தெரியும். என்னடா புருஷா?
சுந்தர் : ஆமாடி என் அழகு பொண்டாட்டி.
அருண் : ஐயோ இனி உங்க காதல் தொல்லைய இனிமே நாங்களும் பட வேண்டி இருக்கும் போலயே.
பல்லவி : ச்சீ போடா.
(பல்லவியும் சுந்தரும் மற்றவர்கள் இருப்பதை மறந்து, முத்தமும் தடவுவதும் லீலைகள் செய்து வந்தனர்)
(பல்லவி டீ வைக்க கிட்சென் சென்றாள். சுந்தர் பின்னாடியே சென்று சென்று கட்டிக்கொண்டான்)
பல்லவி : கிஷோர்.
கிஷோர் : சொல்லு பல்லவி.
பல்லவி : இன்னைக்கு எதாச்சும் (சுந்தர் அவளை பேச விடாமல் உதட்டை கடிக்க) எதாச்சும் ஒரு படம் (மீண்டும் உதட்டை கடித்தான்) சும்மா இருங்க கொஞ்ச நேரம். கிஷோர் இன்னைக்கு ஒரு படம் போடலாமா.
கிஷோர் : போடலாமே. என்ன படம்?
பல்லவி : எதாவது ஒரு நல்ல படம் போடலாம். ரொம்ப நாள் ஆச்சு.
கிஷோர் : சரி பாக்கலாம்.
(நைட் சாப்பிட்ட பின் கிஷோர் ஒரு படம் டவுன்லோட் பண்ணி டிவியில் போட்டான். எல்லாரும் லைட் அணைத்து படத்தை போட்டனர். சுந்தரும் பல்லவியும் சோஃபாவில் அமர்ந்தனர். கிஷோர் ஒரு சேரில் அமர்ந்தான். அருண் கீழே உக்கார்ந்தான்.
பல்லவி அவனை கூப்பிட்டு அவள் பக்கத்தில் அமர வைத்தாள். இருவருக்கும் நடுவில் அமர்ந்து படம் பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். சோபா சிறியதாக இருந்ததால் சுந்தர் அவளை தூக்கி அவன் மடியில் அமர வைத்தான். ஒரு அரைமணி நேரம் படம் ஓடியது.
கால் வலிக்கிறது என்று மீண்டும் அவளை இறக்கி நடுவில் அமர வைத்தான். கொஞ்ச நேரத்தில் முத்தம் கொடுக்கும் சத்தம் கேட்டது. அருண் அவர்களை இருட்டில் படத்தின் வெளிச்சத்தில் பார்க்க பல்லவி அப்படியே குனிந்து சுந்தரின் சுண்ணியை வாயில் போட்டு எச்சில் ஒழுக ஊம்பிக்கொண்டு இருந்தாள். ஒரு நிமிடம் பார்க்காதது போல் டிவி பார்த்தான்.
பார்க்காமல் இருக்க முடியாமல் மீண்டும் மீண்டும் ஓரக்கண்ணால் பார்த்தான். கொஞ்ச நேரத்தில் வாயை எடுத்து விட்டு கையால் பிடித்து ஆட்டிவிட்டாள். சுந்தர் சுகத்தில் முனங்கினாள். அருண் பார்ப்பதை பல்லவி பார்த்தாள். பார்த்து விட்டு புருவத்தை உயர்த்தி ‘என்ன வேண்டும் ‘ என்பதை போல் கேட்டாள்.
அவன் ‘ஒன்றுமில்லை ‘ என்பது போல் தலையை ஆட்டினான். பல்லவி கையை அப்படியே அவன் தொடையை தடவி பேண்ட் மேலே அவன் சுன்னி மீது கை வைத்தாள். அப்படியே ஒரு விரலால் தேய்த்து விட்டு சிரித்தாள்).
(- தொடரும் -)