This story is part of the காத்துப் போன பலூன் series
ஓர் எச்சரிக்கை. இந்தக் கதையில் சிறுநீர் மற்றும் சூத்தை ருசிப்பது போன்ற சம்பவங்கள் இருப்பதால் இது பிடிக்காதவர்கள் தயவு செய்து மேலே படிக்க வேண்டாம் எனக் கேட்டுக் கொள்ளப் படுகிறது.
நான் ரமேஷ், வயது 30. திருமணமானவன். என் மனைவியோடு மகிழ்ச்சியாக வாழ்க்கை நட்த்தி வந்தாலும், திருமணத்துக்கு முன்பிருந்தே ஓரினச் சேர்க்கை செய்து பழகி விட்ட்தால் அந்த நண்பர்களோடும் அவ்வப்போது எஞ்சாய் பண்ணுவது உண்டு. இதில் புதிய நண்பர்கள் கிடைக்க மாட்டார்களா என்று ஏங்குவதும் உண்டு.
இப்போது நமது கதைக்கு வருவோம்.
இந்த நிகழ்ச்சி நடந்து இரண்டு வருடம் இருக்கும். எனது மனைவி வருடம் ஒரு முறை மே மாதம் லீவு வரும்போது குழந்தைகளோடு அவள் பிறந்த வீட்டிற்குச் சென்று விடுவாள். அந்த ஒரு மாதமும் என் நண்பர்களோடு அடிக்கடி குடியும் கூத்துமாக ஜாலியாக செலவழியும். இன்று செவ்வாய்க் கிழமை. நண்பர்கள் யாரும் கிடைக்க வில்லை. சரி இன்று தனியாக ஓட்ட வேண்டியதுதான் என நினைத்தேன்.
மாலை 5 மணிக்கு எங்க்ள் மேனேஜர் சாரங்கனைப் பார்க்கச் சென்றேன். சிறிது நேரம் அலுவலக விஷயம் பேசிக்கொண்டு இருந்தோம். பிறகு மற்ற விஷயங்களைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பித்தோம்.
என் மேனேஜர் சாரங்கனுக்கு சுமார் 40 வயது இருக்கும். பொதுவாக ஆஃபீஸ் விஷயங்களைப் பற்றி மட்டும்தான் பேசுவார். அத்றகு வெளிஏ பேசுவது எப்போதாவதுதான்.
இன்றைக்கு கொஞ்சம் ஜாலி மூடில் இருந்தார் போல் இருக்கிறது.
“ரமேஷ், நீங்க தண்ணி அடிப்பீங்களா?” என்றார்.
எனக்கு ஒரே ஷாக்.
“எப்போதாவது ஃப்ரெண்ட்ஸ் கூட உண்டு சார். ”
“இன்னிக்கு ஃப்ரீயா?” என்றார்.
“நான் தண்ணி அடிப்பது முக்கால்வாசி சனி ஞாயிறுகளில் மட்டும்தான். இன்னிக்கு ஃப்ரீதான். ”
“என்னை உங்க ஃப்ரெண்டா நினைச்சீங்கன்னா இன்னிக்கு என் கூட தண்ணி அடிக்கிறீங்களா?” என்றார்.
எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம். இவரால் இப்படி எல்லாம் கூட பேச முடியுமா என்று நினைத்தேன்.
“அதுக்கென்ன சார், கட்டாயம் அடிப்போம். எங்கே போகலாம்? பாருக்கு போவீங்களா? இல்லை வீட்டுக்கு வாங்கி வருவீங்களா?”
“எனக்கு பார் எல்லாம் போக பிடிக்காது. வீட்டிலே தான். அதுவும் என் மனைவி ஊரில் இல்லாத சமயத்தில்தான். இப்போ என் மனைவி ஊரில் இல்லை. கம்பெனி இல்லாமல் தண்ணி அடிக்க போர் அடிக்குது. அதனால்தான் உங்களைக் கூப்பிட்டேன். இஷ்டமானா வந்தால் போதும். மேனேஜர் கூபிட்டுட்டாரேன்னு வராதீங்க. ”
“சீச்சீ. அதுக்கென்ன சார். வரேன். உங்க வீட்டு அட்ரஸ் கொடுங்க. எத்தனை மணிக்கு வரணும்னு சொல்லுங்க. வீட்டுக்குப் போயிட்டு வரேன். ”
“ரொம்ப தேங்க்ஸ். என்னை உங்க ஃப்ரெண்டாகவே நினைச்சுக்குங்க. இந்த சார் எல்லாம் வேண்டாம். நீ வா போன்னு சொன்னா போதும். நானும் உன்னை ரமேஷ்னே கூப்பிடறேன். ”
“ஓக்கே சார். அட்ரஸ் எனக்கு மெஸேஜ் அனுப்புங்க. எப்ப வரணும்? நான் ஏதாவது வாங்கி வரணுமா?”
“அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேணாம். எங்க் வீட்டிலே விஸ்கி நிறைய இருக்கு. அது சாப்பிடுவீங்க இல்லே? சைட் டிஷ்ஷுக்கு அப்பளமு பொறிக்கிறேன். கூட வேணும்னா ஆனியன் பக்கோடாவும் செய்துக்கலாம். ”
“வீட்டிலே அவங்க இருப்பாங்களா?”
“இல்லை ரமேஷ், அவ, ஊருக்குப் போய் இருக்கா. வீடு காலிதான், உங்களுக்கு ஆட்சேபணை இல்லேன்னா என் வீட்டிலேயே நீங்க தங்கிட்டுப் போகலாம். “
“அதுவும் நல்ல ஐடியாதான். அப்போ நான் உங்க வீட்டுக்கு வரும்போது வேட்டியிலே வரட்டுமா? உங்களுக்கு ஒண்ணும் பிரச்சினை இல்லையே?”
“எதுல வேணாலும் வாங்க. என் வீட்டிலே தங்கறதுன்னா நான் வேணும்னா வேஷ்டி தரேன். ஒரு ஏழு மணிக்கு வாங்களேன். சரியா இருக்கும். ””
“ஓக்கே சார். ”
நான் ஆஃபீஸை விட்டு வீட்டுக்குக் கிளம்பினேன். அவர் அனுப்பிய விலாஸம் என் வீட்டுக்கு அருகே தான் இருந்தது. எனக்கு அங்கே குடிக்கப் போகும் விஸ்கியை விட ஒரு புதிய ஹோமோ பார்ட்னர் கிடைப்பாரா என யோசனைதான் அதிகம் இருந்தது. கொஞ்ச யோசனைக்குப் பிறகு பேண்ட் சர்ட் அணிந்து செல்வது என முடிவெடுத்தேன்.
வீட்டில் ந்ன்கு ஷவரில் குளித்து விட்டு கிளம்பினேன். ஒரு ஆறே முக்கால் மணீக்குக் கிளம்பினேன். அவர் வீடு நான்காம் மாடியில் இருந்த்து. லிஃப்ட் இருந்ததால் லிஃப்டில் சென்று அவர் வீட்டு வாசலில் சரியாக ஏழு மணிக்குக் கதவைத் தட்டினேன்.
சாரங்கன் கதவைத் திறந்தார். வெறும் வேட்டிதான் கட்டி இருந்தார். உள்ளே ஜட்டி இருந்த்தா எனத் தெரியவில்லை. சட்டை கூட அணியவில்லை.
“வாப்பா. வாப்பா. ” என்று வரவேற்றார். நல்ல பெர்ய வீடாக இருந்தது. உள்ளே சென்று ஹாலில் அமர்ந்தேன். அவரும் எதிரே வந்து உட்கார்ந்தார். சிறிது நேரம் ஏதோ ஊர்க்கதைகளைப் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். பிறகு அவர் கேட்டார்.
“பார்ட்டியை ஆரம்பிப்போமா?”
“நீங்கள் எப்போது சொன்னாலும் சரி. ”
இங்கே சோஃபாவில் வேண்டாம். டைனிங் டேபிளுக்குப் போய் விடுவோம். இடமும் நிறைய இருக்கும். நாம் எதிர் எதிரே உட்கார்ந்து பேச வசதியாக இருக்கும். இப்படி அருகருகே உட்கார்ந்தால் முகத்தைப் பார்த்து பேச முடியாது. என்ன சொல்றே?”
“அதுவும் சரிதான். ”
“:நீ என்ன இப்போதே வேட்டி கட்டிக் கொள்கிறாயா? இல்லை படுக்கும் முன்பா?”
“இப்போதே வேட்டி கட்டிக் கொண்டால் பரவாயில்லை சார். வீட்டிலே கூட நான் குறைந்த பட்ச உடைகளோடுதான் இருப்பேன். உங்களுக்கு ஓக்கே தானே?” என்றேன்.
“உனக்கு எப்படி சௌகரியமோ அப்படி இருக்கலாம். அங்கே பெட் ரூம் தெரியுது பார். அதிலே கட்டில் மேலே வேட்டி இருக்கு. போய்க் கட்டிக் கொண்டு வந்து விடு. அங்கே எதிரில் கொடியில் ஹாங்கர் இருக்கும். உன் பேண்ட் சர்ட்டை அதில் மாட்டி விடலாம். சாரி. நான் பாட்டுக்கு சர்ட்டையும் சேர்த்து சொல்லி விட்டேன். உன் வசதிப்படி செய். அங்கேயே அட்டாச்டு பாத் ரூம் இருக்கு. வேணும்னா யூஸ் பண்ணிக்கோ. ”
நான் உள்ளே சென்றேன். அருமையான் படுக்கையறை. ஏஸி ஓடிக் கொண்டு இருந்த்து. கட்டில் மேலே ஒரு வெள்ளை வெளேr என்ற சலவை வேட்டி இருந்த்து. நான் பேண்ட் சர்ட்டை கழற்றினேன். ஹாங்கரில் மாட்டினே. பிறகு பனியன் ஜட்டியையும் கழட்டி அதன் மேல் மாட்டினேன்.
பிறகு முழு நிர்வாணமாக பாத் ரூமுக்குள் சென்றேன். அங்கு மூத்திரம் அடித்தேன். அந்த பாத் ரூமும் பளபளவென்று இருந்தது. அங்கு ஒரு ஆள் உயரக் கண்ணாடி இருந்த்து. ஷவர்ன் கீழ் நின்று பார்த்தால் முழு உருவமும் தெரியும்படி இருந்தது. அதைப் பார்த்த உடனேயே எனக்கு நட்டுக் கொண்ட்து. கொஞ்சம் பொறுமையாக இருப்போம் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.
பிறகு வேட்டியைக் கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தேன். நேறாக வந்து சாப்பாட்டு மேஜையில் அவருக்கு எதிரில் உட்கார்ந்தேன்.
“சரி, ஆரம்பிப்போமா?” என்றார். நான் தலையை ஆட்டினேன். அவர் சென்று ஃப்ரிட்ஜில் இருந்து, விஸ்கி பாட்டிலையும் ஐஸ் கட்டிகளையும் கூடவே இரு சோடா பாட்டில்களையும் எடுத்து வந்தார். ஏற்கெனவே கிளாஸ்கள் டேபிளில் இருந்தன. அதில் ஆளுக்கு ஒரு லார்ஜ் விஸ்கியை ஊற்றினார்.
பிறகு சோடாவைத் திறந்து என்னிடம் நீட்டினார்.
“உனக்கு ஏற்றாற் போல் சோடாவை ஊற்றிக் கொள். ” என்றார்.
நான் பாதி சோடாவை ஊற்றிக் கொண்டேன். அவர் மீதி சோடாவை ஊற்றிக் கொண்டார். மேகை மேலே சிப்ஸ் இருந்தது.
பிறகு அவர் ஒரு கிளாஸை எடுத்துக் கொள்ள, நான் என் கிளாஸை எடுத்தவுடன் “சியர்ஸ்” என்று கூறி இருவரும் விஸ்கி சாப்பிட ஆரம்பித்தோம்.
ஒரு பத்து நிமிட்த்தில் ஏதோ சினிமாவைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டே குடித்து முடித்தோம். இப்போது நான் மெதுவாக எழுந்து உலாவ ஆரம்பித்தேன். அப்ப்டியே நடக்கும்போதே வேட்டியை நழுவ விடுவது போல் நழுவ்விட்டேன். அது கீழே விழும் முன் பிடித்துக் கட்டிக் கொண்டேன்.
பிறகு அவரை நோக்கி நடந்து வரும்போது மீண்டும் வேட்டியை நழுவ்விட்டேன். அதை எடுத்து நிதானமாக்க் கட்டினேன். என்னுடைய விறைப்பான பூளை அவர் பார்த்து விட்டாரா என்பதை உறுதி செய்து கொண்டேன். அவரைப் பார்த்து அசடு வழிய சிரித்தேன்.
“ஸாரி ஸார். இது வேறே நேரம் காலம் தெரியாம புடைச்சுக்கிட்டு நிக்குது. ” என்றேன்.
அவரும் நட்பாக சிரித்தார்.
“நீங்களும் ஜட்டி போடலையா?? நானும் வீட்டில் இருந்தால் ஜட்டி போட மாட்டேன். ” என்றார்.
“நான்தான் சொன்னேனே, வீட்டில் இருந்தால் குறைந்த பட்ச உடையோடுதான் இருபேண்னு. அந்த குறைந்த பட்ச உடை ஜீரோதான். இதுவும் இல்லாமல்தான் இருப்பேன். ”” என்றேன்.
“இங்கேயும் நீங்கள் வேண்டுமென்றால் அப்படியே இருக்கலாம். ”
“ஆனால் நீங்களும் அப்படி இருந்தால்தான் சரிப்பட்டு வரும். நான் அம்மணமாக இருந்து நீங்க வேட்டியோட இருந்தா எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கும். அது உங்களுக்கு ஓக்கேயா?” என்று சொல்லிக் கொண்டே என் வேட்டியைக் கழட்டி சோஃபாவில் எறிந்து விட்டு நடந்து சென்று டைனிங் டேம்பிளில் சென்று அமர்ந்தேன்.
அவரும் எழுந்து நின்று வேட்டியைக் கழட்டி அடுத்த சேரில் போட்டு விட்டு உட்கார்ந்தார்.
”நான் உங்களுடையதைப் பார்க்கலாமா?” என்று கேட்டவாறே எழுந்து அவர் பக்கம் சென்றேன்.
“அதுக்கென்ன?: என்று அவரும் எழுந்து நின்றார்.
அவருடைய பூள் நல்ல விறைப்பாக இருந்தது. அவ்வப்ப்போது எம்பி எம்பிக் குதித்த வண்ணம் இருந்தது. நல்ல தடிமனகவும் 8 இன்ச்சு நீளமாகவும் இருந்தது. என்னுடைய பூளும் 8 இன்ச்சு இருந்தாலும், இவ்வளவு தடிமன் இருக்காது எனறு தோன்றியது.
குனிந்து அவர் பூளின் மேல் கையை வைக்கப் போனேன்.
“ரமேஷ், அதைத் தயவு செய்து தொடாதேப்பா. ” என்றார். நான் அதைக் காதில் வாங்காமல் அவர் பூளைப் பிடித்தேன். அவரும் அப்படியே நின்றார். அவர் பூளை நான் கொஞ்சம் இறுக்கிப் பிடித்தேன். அவ்வளவுதான். அவர் பூளில் இருந்து கஞ்சி என் கையில் வழிந்தது.
என் கையில் அவர் பூள் துடிப்பது தெரிந்தது. ஒவ்வொரு துடிப்புக்கும், என் கையில் சளக் சளக் என கஞ்சி வழிந்தது. எனக்கு ஒரு பக்கம் சிரிப்பு வந்தாலும் மறு புறம் பாவமாகவும் இருந்தது.
“ரொம்ப ஸாரி. ரொம்ப ஸாரி. ” என்று திரும்ப திரும்ப அவர் சொல்லிக் கொண்டே இருந்தார்.
நான் எதுவும் பேசாமல் டேபிளில் இருந்த மூன்றாவது கிளாஸை எடுத்து அதில் கஞ்சியை பிடித்தேன். அவர் பூளில் இருந்த கஞ்சியையும் நன்றாக அதில் பிழிந்தேன். பசுவின் காம்பைப் பிடித்து உருவிப் பால் கறப்பது போல் கஞ்சியை அந்த கிளாஸில் கறந்தேன்.
“அதனால் என்ன பரவாயில்லை சார். ” என்று சொல்லிக் கொண்டே என் கையில் இருந்த கஞ்சியை நக்கினேன்.
“என்னப்பா செய்கிறே?” என் கஞ்சியை குடிக்கிறியா?” என்றார்.
“உங்களுடையதைச் சப்பட்டுமா?” என்றேன், அவரைப் பார்த்து.
தலையை ஆட்டினார். நான் அப்படியே அவர் முன்னே மண்டி போட்டுக் கொண்டு அவர் பூளைச் சப்ப ஆரம்பித்தேன். அதில் இருந்து இன்னும் கஞ்சி சரக் சரக் என்று கொட்டியது. அதை அப்படியே சப்புக் கொட்டி விழுங்கினேன். இப்போது அவருடைய பூள் ரொம்பத் தொங்கி இன்னும் சின்னதாகி விட்ட்து.
நான் இன்னும் விடாமல் அவர் பூளை மொத்தமாகி வாயில் எடுத்து ரசித்து சப்பினேன். அப்படியே அவருடைய தொங்கிக் கொண்டிருந்த கொட்டைகளையும் வாயில் வைத்து சப்ப ஆரம்பித்தேன். அவர் அப்படியே சேரில் உட்கார்ந்தார்.
நானும் மேலும் கொஞ்சம் குனிந்து சேருக்கு அடியில் கால்களை நீட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்து கொண்டு சப்பிக் கொண்டு இருந்தேன். இப்ப்டி ஒரு பதினைந்து நிமிடம் போயிற்று. இப்போது அவர் எழுந்து கொண்டார்.
நானும் அவர் பூளை விடாமல் அப்படியே என் கையை அவர் பின்னால் கொண்டு போய், அவர் சூத்து ஓட்டையை நிமிண்டினேன். இப்போது அவர் பூள் கொஞ்சம் பெரிசாயிற்று. அந்த கிளாஸில் இருந்த அவர் கஞ்சியில் விரலைத் தோய்த்து அவர் சூத்தை ஈரம் பண்ணினேன்.
மெதுவ்வாக சூத்துக்குள் விரலை விட்டேன். இப்படி ஒரு விரலால் அவர் சூத்தை ஓத்துக் கொண்டே இன்னும் ஒரு ஐந்து நிமிடம். பூலைச் சப்பியதில் நன்றாகப் பெரிசாகி விட்ட்து. இப்போது அவர் பூலை விட்டு வாயை எடுத்தேன். எழுந்து நின்று கொண்டு என்னுடைய சேரில் போய் உட்கார்ந்தேன். கஞ்சி ஒட்டி இருந்த என் விரலை நக்கிக் கொண்டேன்.
“எப்படி இருந்தது சார்?” என்றேன்.
அவர் சுற்றி வந்து என்னருகே நின்று என் கையைப் பிடித்துக் கொண்டார்.
“ரமேஷ், இன்றைக்கு என் வாழ்வில் முதல் முறையாக ஒரு புது அனுபவத்தைக் கொடுத்து விட்டாய். ரொம்ப தேங்க்ஸ்பா. ” என்றார்.
(தொடரும்)